Σε κάποια στιγμή στην ταινία Tron, Legacy (δηλ. «Η κληρονομιά του Τρον»), δεύτερη συνέχεια στη σειρά των ταινιών Tron, απευθύνεται ο εξουσιαστής του κυβερνοχώρου προς τους κατοίκους του ξεκινώντας μιαν ομιλία με την προσφώνηση: «Ε, εσείς προγράμματα…». Και εκείνοι, από κάτω, αποδέχονται και ανταποκρίνονται με κινήσεις ομοιόμορφες, συντεταγμένου στρατού, θυμίζοντας επίκαιρα με καλοκουρδισμένους και εκπαιδευμένους άνδρες κάποιας άλλης εποχής. Είναι μια ανατριχιαστική σκηνή τοποθετημένη σε μια δυστοπία όπως λέμε στη γλώσσα της επιστημονικής φαντασίας. Δηλαδή σε ένα τόπο σκοτεινό και ανεπιθύμητα κακό για να ζεις, που εδώ είναι το εσωτερικό του ηλεκτρονικού υπολογιστή.

Πώς βρέθηκαν εκεί όλοι αυτοί οι άνθρωποι-προγράμματα μαζί με αληθινούς ανθρώπους; Όποιος είναι εξοικειωμένος με το περιβάλλον αυτό, έχοντας δει την πρώτη ταινία ή έχει παίξει το ομώνυμο βιντεοπαιχνίδι, που ακολούθησε, γρήγορα μπαίνει στο νόημα. Οι άλλοι χρειάζεται να περάσουν ένα μικρό φροντιστήριο γιατί ο κόσμος του Tron έχει τις δικές του προδιαγραφές και τους δικούς του ήρωες. Κυρίαρχη φιγούρα είναι ο Kevin Flynn παιγμένος από τον Jeff Bridges, που ο ρόλος του στην πρώτη ταινία ήταν αυτός, του μεγαλοφυούς προγραμματιστή στην εταιρεία ENCOM, ενός επιτυχημένου δημιουργού πολλών βιντεο-παιχνιδιών. Μόνο που κάποιος καταχθόνιος συνάδελφός του, ο Dillinger, ιδιοποιήθηκε τα προγράμματά του. Έτσι ο ένας ανέβηκε στην ιεραρχία της εταιρείας και ο άλλος, ο Flynn, καταντά να γίνει μαγαζάτορας με συσκευές που λειτουργούν, με τι άλλο(;), με τα δικά του βιντεοπαιχνίδια. Αυτό τον δαιμονίζει και προσπαθεί να εισχωρήσει στον υπολογιστή της ENCOM ώστε να βρει αποδείξεις για τη λαθροχειρία του Dillinger. Μόνο που πέφτει επάνω στο MCP (Master Control Program).

Το πακέτο τεχνητής νοημοσύνης που αστυνομεύει κάθε τέτοια προσπάθεια στον υπολογιστή ενώ αναπτύσσοντας δική του προσωπικότητα σκοπεύει και να χωθεί στα απόρρητα αρχεία του Πενταγώνου. Κάποιος άλλος της εταιρείας, πιο ηθικό στοιχείο, μπάζει λαθραία το Flynn στο εργαστήριο όπου πειραματίζονται με ακτίνες λέιζερ να μεταλλάσουν «αντικείμενα» με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν αυτά ψηφιοποιημένα και σε μικρογραφία να περνούν στο περιβάλλον του υπολογιστή. Εκεί λοιπόν το πακέτο MCP, καταφέρνει να ρίξει στο εσωτερικό του υπολογιστή το Flynn που αιχμαλωτίζεται και μένει εκεί, αφήνοντας στον κόσμο «μας» γυναίκα και μικρό παιδί να τον περιμένουν. Για πόσο; Από το 1982 που βγήκε η πρώτη συνέχεια Tron μέχρι τουλάχιστον σήμερα, οπότε στις 17 Δεκεμβρίου (στην Ελλάδα την Πέμπτη, 16.12) σε παγκόσμια πρεμιέρα, βγαίνει η συνέχεια με τίτλο Tron, Legacy. Εκεί συναντούμε το Sam, το μικρό εκείνο παιδί, το γιο του Flynn, να έχει μεγαλώσει εντωμεταξύ και να μπαίνει στο εγκαταλελειμμένο κατάστημα του πατέρα του και από ένα «λάθος» να ψηφιοποιείται από ακτίνες λέιζερ(!) για να μεταφερθεί βίαια κι εκείνος στο εσωτερικό του υπολογιστή που… είχε καταπιεί τον Kevin Flynn. Από εκεί και πέρα η ταινία γίνεται μια αναζήτηση του γιού που ψάχνει με αγωνία να ξαναβρεί τον πατέρα του αλλά σε ένα περιβάλλον κατασκότεινο, χωρίς ήλιο και ο,τιδήποτε άλλο σχετικό με τη Φύση που ξέρουμε επάνω στη Γη, σε ένα Σύμπαν εμπλουτισμένο με πολλά κακοποιά «προγράμματα» φτιαγμένα από ανθρώπους και με χαρακτηριστικό ότι το καθένα από αυτά «προσωποποιείται», σαν αβατάρ, με εμφάνιση ίδια με του κατασκευαστή τους. Έτσι φθάνουμε καθ’ υπαγόρευση των σεναριογράφων, να έχουμε σε απώτερο αλλά ακαθόριστο μέλλον να συγχωνεύονται ανθρώπινη προσωπικότητα και ψηφιακό πρόγραμμα. Εξ ου και η αποστροφή του σατανικού Klue «ε, εσείς προγράμματα…».

Η πρώτη ταινία έφερε 30 εκατομμύρια στους δημιουργούς της και την εταιρεία Disney, η δεύτερη αυτή κόστισε κάπου 200 εκατομμύρια και η εταιρεία περιμένει κέρδη όσα περίπου έδωσε και το Avatar του Cameron, δηλαδή διπλάσια και τριπλάσια. Συγκρίνονται οι δυο ταινίες; Εκτός από το ότι είναι και οι δυο γυρισμένες σε 3-D, κατά τα άλλα μάλλον όχι. Στο Avatar διακρίνουμε την επιθυμία του σκηνοθέτη για επιστροφή στη Φύση ενώ από τη σειρά Tron δημιουργείται η εντύπωση ότι μελλοντικά θα καταλήξουμε στο κλειστό περιβάλλον του υπολογιστή. Και θα απευθύνονται σε εμάς σαν να είμαστε προγράμματα και όχι άνθρωποι. Ποιοί; Σύμφωνα με τη μυθοπλασία του Tron στο χώρο του υπολογιστή κυριαρχεί κάποιος Klue, αρχικά ένα πρόγραμμα αναζήτησης που δημιούργησε ο Flynn για να βρει τις αποδείξεις για τα κλεμμένα παιχνίδια του που εντοπίστηκε, καταστράφηκε από το Πρωτεύον Πρόγραμμα Ελέγχου, ο Flynn δημιούργησε άλλο πρόγραμμα με το ίδιο όνομα, και με τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, για να φτιάξει μια ουτοπία. Αλλά ο Klue θέλει να εκτοπίσει το Flynn από το χώρο ώστε να κυριαρχήσει στο νέο αυτό κόσμο. Έτσι πατέρας και γιός βρίσκουν ο ένας τον άλλον και έναν κοινό σκοπό: Να εξαφανίσουν τον Klue.
Ένας πληροφορημένος θεατής καλό είναι να γνωρίζει ότι:

• Τη μουσική της ταινίας έχουν επιμεληθεί οι δυο Γάλλοι που συγκροτούν το δίδυμο Daft Punk (daft=τρελούτσικος έως τρελλάρας), ο Thomas Bangalter και ο Guy-Manuel- de Homem Christo. Οι δυο τους εμφανίζονται πάντα με κρυμμένα τα πρόσωπα πίσω από High-Tech μάσκες, δηλώνουν ότι έχουν επηρεαστεί πολύ από την πρώτη συνέχεια του Tron και η μουσική τους είναι techno έως και trance αν δεν κάνω λάθος. Είναι η πρώτη φορά που συνθέτουν μουσική για κινηματογραφικό έργο και από τον ενθουσιασμό τους έχουν ηχογραφήσει 24 κομμάτια με διάρκεια κάπου 100 λεπτά. Εμφανίζονται μάλιστα για κάποια δευτερόλεπτα στη σκηνή όπου οι ήρωες επισκέπτονται ένα υψηλότατης τεχνολογίας μπαρ (τα ποτά που πίνουν όλοι εκεί είναι σκέτα λαμπάκια χωρίς τίποτα το αλκοολικό!).
• Έχουν από το Μάιο δημιουργηθεί παιδικά παιχνίδια-ομοιώματα των οχημάτων που εμφανίζονται στην ταινία και ο Άγιος Βασίλης ετοιμάζεται να τα κουβαλήσει.
• Τα ρούχα των πρωταγωνιστών έχουν φώτα δικά τους ραμμένα επάνω τους και κάποια στιγμή θα τα δούμε και στους δρόμους. Οι άνθρωποι έχουν κίτρινα φώτα και τα avatar που αντιστοιχούν στα προγράμματα πορτοκαλί.
• Μετά την πρώτη συνέχεια εμφανίστηκε το (video)παιχνίδι Tron 2.0 που σημείωσε αρκετή επιτυχία.
• Ήδη στην προετοιμασία του Tron συνεργάστηκαν κορυφαίοι καλλιτέχνες για να διαμορφώσουν τα σκηνικά και τα κοστούμια των ηθοποιών. Οι πιο γνωστοί είναι ο Syd Mead (γνωστός και από τα Alien και Blade Runner) και ο Jean Giraud, πιο γνωστός ως Moebius, ένας φημισμένος δημιουργός κόμικ ιστοριών.
• Με ειδικά τεχνικά κόλπα ο πρωταγωνιστής Jeff Bridges εμφανίζεται και στην κανονική του ηλικία των 61 ετών αλλά και σαν νεαρό παραστρατημένο avatar του προγράμματός του μέσα στον υπολογιστή.
• Δύο από τους βασικούς σεναριογράφους του, οι Kitsis και Horovitz ήταν μεταξύ των βασικών συντελεστών της σειράς Lost, ίσως και γι αυτό κάποια σημεία της ταινίας να μένουν εξ ίσου αδιευκρίνιστα (π.χ. η τύχη της κοπέλας-πρόγραμμα), κατά πάγια συνήθεια του Lost, αν δε κάνω λάθος.
• Για να επιτύχουν αυτό που έγινε για πρώτη φορά, δηλαδή ένας ηθοποιός να εμφανιστεί στην ίδια ταινία και σαν 28 χρόνια νεώτερος έβαλαν ένα νεαρό ηθοποιό να κάνει τις κινήσεις του Jeff Bridges, κράτησαν το σώμα του, από τα πόδια έως το λαιμό και σε αυτές προσήρμοσαν κινήσεις του δικού του κεφαλιού. Όταν έπαιζε φορούσε μια μάσκα με 52 τρύπες όπου εκεί με μπογιά έμπαιναν 52 σημάδια και αυτά τα παρακολουθούσε μια ψηφιακή κάμερα προσαρμοσμένη στο κράνος που φορούσε. Οι ενδείξεις πήγαιναν κάθε στιγμή σε υπολογιστή και συνδυαζόταν με στοιχεία από φωτογραφίες στη νεανική του ηλικία ώστε τελικά ο θεατής να βλέπει όχι μόνο ένα νεανικό πρόσωπο αλλά και ένα αντίστοιχα γυμνασμένο κορμί αν και το καθένα από αυτά δεν ανήκει στον ίδιο άνθρωπο!
• Γενικότερα είμαστε στην εποχή των ηθοποιών-λάστιχο που όπως και το ζευγάρι των 26χρονων Olivia Wilde και Garrett Hedlund που είναι το αφοσιωμένο στον πατέρα Flynn πρόγραμμα-avatar και ο γιός του, κάνουν αρκετών μηνών μαθήματα σε πολεμικές τέχνες για να μπορούν να ανταπεξέρχονται στις σωματικές απαιτήσεις των μοντέρνων ταινιών.
• Ταινίες όπως το Avatar και το Tron, Legacy με τα αφάνταστα έξοδά τους και το ανέβασμα του επιπέδου στη δημιουργία των κινηματογραφικών ψευδαισθήσεων δείχνουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες απέκτησαν μια ακόμη βαριά βιομηχανία και τα προϊόντα της θα τα επιβάλλουν παγκόσμια.
Η ταινία παρακολουθείται άνετα αλλά στους φανατικούς της Επιστημονικής Φαντασίας δεν έχει να παρουσιάσει πολλά σημεία που θα μπορούσαν να προεκτείνουν από εκεί τις σκέψεις τους σε κάτι περισσότερο. Επίσης λίγο πριν βγει στους κινηματογράφους είχαμε μια είδηση, που κατά τη γνώμη μου είναι, έστω και έμμεσα, ένα πολύ δυνατό spoiler για το Tron, Legacy και έτσι όσοι δεν το αντέχουν ας μην διαβάσουν παρακάτω από εδώ.

(Spoiler(;): Μάλλον από την εταιρεία, διέρρευσε ότι ανέθεσε στους ίδιους σεναριογράφους να αρχίσουν να εργάζονται επάνω στην τρίτη συνέχεια και είναι ήδη σε συζητήσεις με τους ηθοποιούς).

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News