Μπορεί να μη διαθέτει ακεραιότητα και ήθος, να είναι αχρείος, διεφθαρμένος, εκβιαστής, παραμυθάς και ψεύτης, αλλά τελικά είναι θαυμάσιος  άνθρωπος, είναι αυτός  που θα καθαρίσει για μας, θα κάνει τη βρόμικη δουλειά, θα μας ξελασπώσει τη δύσκολη στιγμή. Με το αζημίωτο φυσικά. Είναι ο άνθρωπός μας. Ο φίλος μας ο φαύλος.

Eρχεται από πολύ μακριά, πατρίδα του είναι το ρουσφέτι. Το νόμισμα της χώρας του είναι η συναλλαγή, η χαριστική παροχή, η εξυπηρέτηση, η εύνοια, η υποστήριξη, η παράτυπη εκδούλευση, η χάρη. Το νόμισμα αυτό δεν υποτιμήθηκε ποτέ, δυο χιλιάδες χρόνια τώρα και η τιμή του παραμένει σταθερή. Ακέραια. Ισχυρή. Τα ανταλλάγματα βέβαια είναι γνωστά και συγκεκριμένα από την εποχή της αθηναϊκής Δημοκρατίας.

Τον άλλον τον αδιάφθορο, τον άκαμπτο, τον ακλόνητο, τον ακέραιο, τον σταθερό, τον δίκαιο τι τον θέλεις; Τον απαιτείς βέβαια και τον εκθειάζεις όταν κουβεντιάζεις ανεύθυνα με την παρέα σου στο καφενείο, αλλά δεν τον ψηφίζεις, γιατί σου είναι προσωπικά άχρηστος, εμπόδιο σε ό,τι σκέφτεσαι και σχεδιάζεις. Εχεις ανάγκες, βιάζεσαι, πρέπει όλα να γίνουν γρήγορα, κρυφά, εδώ και τώρα, τι θα  πει νόμιμα και τι παράνομα, τώρα δηλαδή θα εφαρμοστεί ο νόμος; Σε μένα; Εγώ θα γίνω το λευκό ποντίκι; Οι άλλοι που πρόλαβαν και πέρασαν τα διόδια χωρίς εισιτήριο ήταν εξυπνότεροι; Δεν είμαστε καλά, καθόλου καλά.

Δεν είμαστε καθόλου καλά. Η κατάσταση είναι απελπιστική κι ωστόσο τώρα όσο ποτέ πρέπει να είσαι αποφασισμένος να κάνεις κάτι, να βρεις την ισορροπία ανάμεσα στη ματαιότητα της προσπάθειας και την αναγκαιότητα του αγώνα. Να κοιτάξεις τι μπορείς να κάνεις μ’ αυτό που έχει απομείνει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News