Και ο καιρός περνούσε παίδες. Οι κυβερνήσεις πέφτανε αλλά ο Βυζόγκωνας έμενε. Όσο οι υπουργοί μπαινοβγαίνανε στου Μαξίμου,  πλήθος ξεμωραμένων έμπαινε συνεχώς στο ιατρείο του και ακουμπούσε ζεστό χρήμα με στόχο την αναθεώρηση των κακοτεχνιών του δημιουργού μας (πωπω το πάω για θεούσα κατευθείαν ως αντίδραση στο σύμπαν που έμπλεξα παίδες) Εγώ πάλι είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό με όσα έβλεπα εκεί μέσα. Η φιλοσοφική μου ενατένιση κατέκτησε νέες κορυφές. Τελικά είναι τελείως τρελαμένο το ανθρώπινο είδος παίδες. Ρε ανόητοι τι κάνετε; Σε λίγο θα πείτε το κρουασάν κρουασανάκι και τα ακουμπάτε στον άσχετο για να σας πετσοκόψει και μάλιστα χωρίς απόδειξη; Πάτε καλά; Λες και δεν θα βρωμάνε τα σκατά γύρω σας αν αναπνέετε με γαλλική μυτούλα;

Ως πολίτης, ως άνεργη επιστήμων αλλά κυρίως και ως παιγμένος άνθρωπος όφειλα να κάνω κάτι και μάλιστα αμέσως. Τη μέρα που ορκίστηκε ο Παπαδήμας μάλιστα, όπως τον έβλεπα ήρεμο ήρεμο (με ελαφρώς βοϊδίσιο βλέμμα που με ανησυχεί κάπως για να λέμε του στραβού το δίκιο) ορκίστηκα από μέσα μου πως θα βοηθήσω τη νέα κυβέρνηση του τραπεζίτη να πατάξει τη φοροδιαφυγή. Θα μου πείτε εσύ κορίτσι της αριστεράς και της προοδου αποφάσισες να συστρατευτείς με έναν τραπεζίτη; Θα σας πω ναι, αυτό αποφάσισα παίδες, αφού η αριστερά και η πρόοδος με έχουν καταμπερδέψει με τη στάση τους. Αυτός οΤσίπρας λ.χ. σίγουρα είναι οπαδός της ευρωπαϊκής αριστεράς; Ετσι που τη βρίζει χοντρά δεν τον κόβω να θέλει ιδιαιτέρως να γίνει εταίρος… Τουλάχιστον ο τραπεζίτης ξέρουμε ότι είναι τραπεζίτης, δεν μας το παίζει τσεγκεβάρας. Αμα  λέει θα βάλω βαθιά το μαχαίρι στο κόκαλο, εννοεί θα το βάλει στην τσέπη μου. Ο Καρατζαφέρης επίσης είναι σαφής: εννοεί ότι θα μου σπάσει το κεφάλι. Ο Καραμανλής όταν αναφερθεί σε μαχαίρι και κόκκαλο, θα μπορούσε να εννοεί ότι σκοπεύει να καθαρίσει καμιά σπαλομπριζόλα. Ο Κουβέλης απειλεί πως θα ανεβάσει την ένταση της φωνής του κατά ένα ημιτόνιο. Ενώ όταν το λέει ο Τσίπρας δεν είσαι σίγουρος που το πάει. Τέλος πάντων. Ξέφυγα πάλι.

Το ζήτημα είναι πως για να βοηθήσω το έργο της εθνικής πλέον κυβερνήσεως έπρεπε να δώσω τον εργοδότη μου αλλά -ΠΡΟΣΟΧΗ παρακαλώ- χωρίς να χάσω την εργασία μου εγώ προσωπικώς. Ξέρω, παρουσιάζω έναν ελαφρύ οπορτουνισμό αλλά  φρούτο της εποχής είναι κι αυτός. (Mαλάκας δηλαδή είναι κι ο Σαμαράς που και συναινετικός θέλει να το παίξει αλλά χωρίς να χάσει και τη δουλειά του ως μελλοντικός πρωθυπουργός;) Έστυψα λοιπόν την κεφάλα μου μέρες και νύχτες και τελικά κατέληξα στο εξής σατανικό σχέδιο. Συνεννοούμαι με δυο φίλες μου -πολύ γκόμενες και οι δύο!- να εμφανιστούν ένα απόγευμα στο αμαρτωλό ιατρείο τύπου πελάτισσες. Η μία θα του αρχίσει τα νάζια και τα τρελά κουνήματα ρωτώντας τον αν κατά τη γνώμη του χρειάζεται αύξηση βυζιού ή όχι. Ο Βυζόγκωνας (το λιγούρι) θα την πάρει μέσα στο εξεταστήριο και θα αφήσει την φίλη της στο γραφείο του μόνη. Αυτή είναι δασκαλεμένη από μένα να ανοίξει τάχιστα το τρίτο συρτάρι όπου κρύβει την μαύρη είσπραξη της ημέρας, να τη βάλει στην τσάντα και να τους περιμένει ήσυχα ήσυχα να βγουν. Ήμουν σίγουρη πως ο Βυζόγκωνας δεν θα άνοιγε το συρτάρι με το χρήμα όσο τα κορίτσια ήταν παρόντα γιατί ποτέ δεν έπαιρνε επίσκεψη από πελάτη που ετοιμαζόταν να εγχειριστεί. Τον πληρώνανε όλοι (χοντρά) την ημέρα της επέμβασης πριν μπουν χειρουργείο (ώστε αν σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και ψοφήσουνε να μην μείνει απλήρωτος ο χασάπης της Λυών!)

Πραγματικά το σχέδιο πήγαινε κατ΄ευχήν παίδες μου αγαπημένοι. Τα κορίτσια γούσταραν τρελά να την κάνουμε τη ζημιά στον Βυζόγκωνα –πόσο μάλλον που τους υποσχέθηκα διανομή δια τρία του μαύρου χρήματος (δημοκρατία στην πράξη παίδες, δεν λέμε λόγια εδώ. Κάνουμε έργα!)

Εκείνο το μοιραίο απόγευμα η Μαριάννα αγκαζέ με τη Λίλιαν χτύπησαν την πόρτα του ιατρείου αργά προς το κλείσιμο (για να χει μαζευτεί κάποιο χρήμα. Μην αμαρτάνουμε και τζάμπα…) Τους άνοιξα εγώ σαν να μην έτρεχε τίποτα. Τις πέρασα στο σαλόνι και μετά χτύπησα την πόρτα του επιστήμονος.

-Κύριε Αναστάση δυο κοπέλες. Έχουν ραντεβού λέει αλλά εγώ δεν τις βρίσκω στα κιτάπια μου. Ωραία γκομενάκια πάντως. Παίζει τίποτα;
Πετάχτηκε πάνω. Η λέξη ωραία γκομενάκια τον έφτιαξε στο πιτς φυτίλι. Η αλήθεια είναι πως από το πολύ λίφτιγκ είχε μπουχτίσει ρυτίδα και κυτταρίτιδα ο φουκαράς. Ήθελε κάτι που σαλεύει κι αυτός…
-Τι να παίζει ρε; Πελάτισσες είναι. Πέρασέ τα μέσα. Είναι ωραίες είπες; Τι να με θέλουν;
-Εμ γι αυτό απορώ…
-Σκάσε και πέρασέ τες μου αμέσως μέσα.
Τις οδήγησα απαθής στα ενδότερα.

Μόλις τις είδε- ειδικά τη Μαριάννα που θα παρίστανε την πελάτισσα- άλλαξε τρία χρώματα. (Μανεκέν τα κορίτσια, σας λέω. Τρελά γκομενάκια. )Έβγαλε λεμονάδες, έβγαλε πορτοκαλάδες, έβγαλε τα μάτια του να τις κοιτάει. Η ώρα περνούσε και τα λοιπά πελατάκια  (δύο) άρχισαν να αδημονούν.
-Μα τι κάνουν μέσα; Με ρώτησε τελικά η βαμμένη ξανθιά νο 1.
-Τι να σας πω μαντάμ. Θα σας γελάσω, είπα σιβυλλικά ενώ προσευχόμουνα (να τη πάλι η θεούσα!) να πάνε όλα κατ΄ευχήν.

Σε κανένα μισάωρο ο Αναστάσης  εξιταρισμένος άνοιξε την πόρτα και οδήγησε τη Μαριάννα και τη φίλη της στην έξοδο κρατώντας την τρυφερά αγκαζέ. ΜΠΙΓΚΟ! Η Λίλιαν πρόλαβε φεύγοντας να μου κάνει ένα αδιόρατο νεύμα πίσω από την πλάτη του. Αποστολή εξετελέσθη από τα κορίτσια! Τώρα άρχιζε ο δικός μου ο  ρόλος!

(ε, ναι, δεν θα το κρύψω: είμαι υπερήφανη για το σατανικό μου σχέδιο παίδες! Κάντε λίγη υπομονή μέχρι την άλλη Πέμπτη. Όσοι από σας είστε μάγκες και μαντεύετε τι σκαρφίστηκα  παρακαλώ να μου το γράψετε εδώ ή στο http://www.facebook.com/koritsi.toudiplanouportal. Όσοι δεν είστε μάγκες να περιμένετε ήσυχα ήσυχα να διαβάσετε τη συνέχεια την Πέμπτη –εκτός και αν έχουμε πτωχεύσει μέχρι τότε… )

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News