Γιορτάζετε σήμερα; Εγώ όχι, χεσμένο τον έχω τον Άγιο Βαλεντίνο. Για όσους από εσάς πάντως επιμένουν ακόμα σε θανάσιμους έρωτες, σε όρκους μέχρι θανάτου, σε κλάματα στα ηλιοβασιλέματα, σε φρικαλέες απελπισίες, σε μεθύσια μέχρι αναισθησίας και οργασμούς μέσα στον ύπνο τους (εξαιρώ την πανσέληνο του Ιούλη στην αρχαία Λισσό, για λόγους που δεν προτίθεμαι να εξηγήσω),  καταθέτω ένα παλιό  ερασιτεχνικό στοιχούργημα μου. Το ξέθαψα από ένα συρτάρι. Είχα ξεχάσει ότι υπάρχει. Το έγραψα όταν κάποτε με παράτησε μια κυρία και πήγε μ’ έναν άλλον που ήταν καλύτερος από μένα. Κόντεψα να πεθάνω από τη στεναχώρια μου. (Τώρα γελώ, τότε όμως ήταν πολύ σοβαρή η κατάσταση μου). Της άρεσε πολύ ένα τραγούδι από τα Κίτρινα Ποδήλατα (αν δεν κάνω λάθος) που ο πρώτος του στοίχος έλεγε «στον τόπο που ναυάγησες, τον κυβερνάνε μάγισσες». Τον άλλαξα λίγο και απευθυνόμενος αποκλειστικά σε μένα, έγραψα το ακόλουθο άκρως μεταφυσικό και δραματικά σπαραξικάρδιο στοιχούργημα: 

                                     Ναυαγός

Στον τόπο που ναυάγησες      μάγισσες κυβερνούνε
λάμιες που ξόρκια πλέκουνε     σε Ροβινσώνων στράτες
μα οι ναυαγοί του έρωτα     δεν βλέπουν, δεν ακούνε
βαριάς σιωπής χαμάληδες      της μοναξιάς διαβάτες.

Γιατί αυτή που αγάπησες     δεν ξέρει, δε θυμάται
στις μάγισσες σε πέταξε     να μαραθείς, να σβήσεις.
Αυτή τα βράδια ανέμελη     σ’ άλλη αγκαλιά κοιμάται
κι εσύ καταδικάστηκες      να μην ξαναγαπήσεις
                             στις ξέρες τούτου του νησιού, του ερωτομαγεμένου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News