Το πρώτο δέντρο που φύτευσαν για χάρη μου ήταν μια μανόλια και ύστερα όταν γεννήθηκα, δίπλα στο παράθυρό μου μια τόση δα κερασιά, που κάθε Μάη κάνει όλα και όλα δέκα κεράσια. Οι τριανταφυλλιές της μητέρας μου είναι σίγουρα ο αντίποδας εκείνου του πλανήτη του μικρού πρίγκιπα: έχουν όλα τα χρώματα, τα αρώματα και επίσης όλα τ’ αγκάθια και από τις λεμονιές ως τα περγαμόντα απλώνονται οι πιο γυναικείες φίνες μυρωδιές.

Τα πλατάνια κατέφθασαν μέσα σε σακούλες από το ποτάμι του παππού και οι ελίτσες έχουν χειμώνα-καλοκαίρι ασβεστωμένο τον κορμό τους. Στα τέλη κάθε Νοέμβρη γίνεται σωστό πανηγύρι με λουκουμάδες από το καινούριο λάδι. Τώρα είναι η εποχή για τα κρεμμυδάκια του πατέρα μου, οι ντομάτες του όμως πάντα αργούν. Δεν υπάρχει καλύτερο από μια παγωμένη σπιτική λεμονάδα με άπειρα παγάκια και φύλλα δυόσμου κάτω από τα πράσινα φυλλώματα. Αν βέβαια πεινάς μπριζόλες στα κάρβουνα και παγωμένη μπίρα.

Μια θέση άδειασε στο κυριακάτικο τραπέζι μας. Μια άδεια θέση είναι πάντα μια ανοικτή πρόσκληση: έλα και κάθισε κοντά μας και πέτα μακριά τα παπούτσια σου. Φθάνει να είσαι γελαστός και κυρίως αληθινά αστείος.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News