Τα αστεράκια ’γιναν γιρλάντες, κρεμάστηκαν απ’ τα φανάρια και περιμένουν μαζί με τους ανέμους τα Χριστούγεννα. Οι γάτες χώθηκαν σε τελάρα, μαδέρια και τρύπες στις αραγμένες βάρκες μπας και ζεσταθούν. Κοντεύει μεσημέρι και στο εξαιρετικό πλακόστρωτο του λιμανιού δεν υπάρχει ψυχή. Όποιος συγκινείται με το αρχιτεκτονικό θαύμα της Ύδρας, τα υπέροχα καπετανόσπιτα, τον πλούτο των εφοπλιστών (και όχι μόνο) ιδιοκτητών της και τα καλοκαιρινά θεάματα, είναι μακριά νυχτωμένος. Ο πλούτος ανήκει σε όσους τον έχουν. Οι υπόλοιποι παλεύουν όπως μπορούν. Με τα κρύα, τα απαγορευτικά και τη μοναξιά του μέρους. Αν είσαι συγγραφέας ίσως εδώ να βρεις την έμπνευση. Ίσως πάλι και όχι. Στο ισόγειο του Μουσείου οι ασπρόμαυρες βάρκες του Τέτση μαρτυρούν το παρελθόν. Πώς μπορεί κανείς να αναπαραστήσει εκείνη την παλιά πρώτη αίγλη του νησιού; Δίπλα στα σφαγεία υπάρχει ένα και μόνο παγκάκι. Με χειμώνα καιρό τούτο το διθέσιο όχημα γίνεται απόκοσμα ονειρικό και η θάλασσα μπρος του ξανά απέραντη. Συνιστάται σε όλους όσους αγαπούν τον χειμώνα (με παρέα) και λατρεύουν την αγριεμένη ομορφιά του. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News