«ΝΑ ΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ Ή ΝΑ ΜΗ ΖΕΙ» («TO BE OR NOT TO BE» – 1942, σκην. Ernst Lubitsch) – Μέρος 2ο

ΣΚΗΝΗ: Ακολουθώντας τις οδηγίες της Μαρίας Τούρα (Carole Lombard), ο σμηναγός Στάνισλαβ Σουμπίνσκι (Robert Stack) βρίσκεται την επόμενη μέρα στο θέατρο περιμένοντας τη στιγμή που ο άντρας της, Τζόζεφ Τούρα (Jack Benny), θα αρχίσει τον μακρύ μονόλογο του Αμλετ (δες την προηγούμενη ανάρτηση). Μόλις εκείνος ξεκινά την εκφώνηση, ο σμηναγός σηκώνεται από το κάθισμά του και αποχωρεί από την αίθουσα, κάνοντας τον κατάπληκτο Τζόζεφ να χάσει, προς στιγμή, τα λόγια του:

– Να ζει κανείς ή να μη ζει. Ιδού… ιδού η… η απορία. (Με θυμωμένο ύφος, καρφώνοντας το βλέμμα στον αγενή θεατή που φεύγει) Είναι πιο ευγενές να υποφέρει ο νους από τα χτυπήματα της μοίρας ή μήπως να αντισταθεί;
Αξιοποιώντας τη χρονική έκταση του μονολόγου ο Στάνισλαβ επισκέπτεται τη Μαρία στο καμαρίνι της, εκφράζει ανοιχτά τον έρωτά του και αποσπά την υπόσχεσή της ότι θα κάνουν μαζί μια εναέρια βόλτα πάνω από τη Βαρσοβία με το αεροπλάνο του. Οταν αποχωρεί πανευτυχής, η Μαρία ζητά τη γνώμη της πιστής αμπιγιέζ της, Αννας (Maude Eburne):
– Το θεωρείς κακό, Αννα;
– Οχι, αρκεί να μην το μάθει ο κύριος Τούρα. (Φιλοσοφώντας) Στο κάτω-κάτω, ό,τι δεν ξέρει ένας σύζυγος δεν μπορεί να βλάψει τη σύζυγο.

Εκείνη τη στιγμή ανοίγει η πόρτα και στο καμαρίνι μπαίνει, φανερά καταβεβλημένος, ο Τζόζεφ. Σωριάζεται στον καναπέ και λέει περίλυπα:
– Επαθα αυτό που φοβάται κάθε ηθοποιός…

Η Μαρία τον πλησιάζει και ρωτά τρυφερά:
– Τι έγινε, αγάπη μου;
– Κάποιος έφυγε την ώρα που έπαιζα… (Με αγωνία) Πες μου, Μαρία, χάνω την απήχησή μου;

(Τον αγκαλιάζει) – Και βέβαια όχι, αγάπη μου. Λυπάμαι τόσο πολύ.
(Με απλανές ύφος) – Σηκώθηκε κι έφυγε…
(Προσπαθώντας να τον παρηγορήσει) – Ισως δεν ένιωθε καλά. Ισως έπρεπε να φύγει. Ισως έπαθε η καρδιά του.
(Χαιρέκακα) – Το ελπίζω!
– Μπορεί να πέθαινε, αν έμενε.
(Με ενθουσιασμό) – Μπορεί να έχει ήδη πεθάνει! Αγάπη μου, με παρηγορείς τόσο… 

Το βιβλίο του Aρη Mαλανδράκη "SEX" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΟΤΑΜΟΣ 
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News