«Η ΩΡΑΙΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ» (1954, σκην. Νίκος Τσιφόρος)

ΣΚΗΝΗ: Ο Νότης (Μίμης Φωτόπουλος) έχει αρραβωνιαστεί υποχρεωτικά –για λόγους οικονομικής αποκατάστασης- την άσχημη γεροντοκόρη Αριστέα (Γεωργία Βασιλειάδου), ύστερα από τις πιέσεις που ασκεί σε αυτόν και το φίλο του, Κοσμά (Νίκος Σταυρίδης), ο σπιτονοικοκύρης τους, Ζάχος Μαρκάς (Βασίλης Αυλωνίτης) -πρόεδρος του συλλόγου Πνεύμα και Ηθική, μεν, μέγας γυναικάς, δε. Οταν ρίχνει τα δίχτυα του και στην αγαπημένη του Νότη, Τόνια (Γκέλυ Μαυροπούλου), το πράγμα φτάνει στο απροχώρητο. Το βράδυ των αρραβώνων, στην ταβέρνα όπου γιορτάζουν το γεγονός, η παρέα στήνει μια πλεκτάνη προκειμένου να υποχρεώσει τον Ζάχο να παντρευτεί εκείνος την Αριστέα. Πρώτη ξεκινά η Τόνια, ρίχνοντας το δόλωμα στον μπερμπάντη Ζάχο που κάθεται δίπλα της στο τραπέζι:

– …Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ τι υπέροχος τύπος είσαι.

– (Με έκδηλη ικανοποίηση) Είμαι και τέτοιος!

– Δηλαδή, και να δίσταζε μια κοπέλα, τώρα πάει… δεν μπορεί να σου πει όχι.

– Να μην μου πει, παιδί μου! Να μην μου πει!

– Πάμε να φύγουμε;

– (Εκπληκτος) Να πάμε πού;

– Οι δυο μας… Κάπου μόνοι μας… μακριά (πλησιάζει το πρόσωπό της στο δικό του) Σ’ ένα μέρος γεμάτο λουλούδια…

– (Αφελώς) Σε κήπο;

– (Χαμογελά με σημασία) Ξέρεις, είναι ένα ξενοδοχείο στο Γαλάτσι… Τα «Πιτσούνια»… (Κατεβάζει το βλέμμα της με προσποίηση) Θέλεις να πάμε εκεί και να με περιμένεις;

– (Κατάπληκτος από την ανέλπιστη πρόταση) Σε ξενοδοχείο;!

– (Παίρνοντας φόρα) Στο δωμάτιο 22. Υπέροχο δωμάτιο!.. Θέλεις να πας εκεί και να με περιμένεις;

– (Χαμένος στην ηδονική φαντασίωση) Αν θέλω…;! Αν θέλω…;!

– Μην ανάψεις όμως το φως…

– (Γεμάτος απορία) Γιατί;

– Εεεε… ντρέπομαι… (Τον κοιτά ναζιάρικα) Δεν σε συνήθισα ακόμα…

– (Επιμένοντας) Μα, θεοσκότεινα; Θα σκοντάψω, βρε παιδάκι μου.

Για να τον κάνει να αλλάξει σκέψη, η Τόνια προσποιείται ότι κυριεύεται από ξαφνικό πάθος:

– Ζαχάκο μου!

Ο Ζάχος της κάνει νοήματα να σωπάσει, μην τυχόν και τους πάρει μυρωδιά η υπόλοιπη παρέα. Κυριευμένος από την προσδοκία, μονολογεί σαν τρελός:

– Δωμάτιο 22… Πιτσούνια… Στο Περιστέρι… π-πού είπες ότι είναι; (Ξαφνικά το παίρνει απόφαση) Θα περάσω από το σπίτι μου να πάρω τη ρόμπα μου!

Την ίδια στιγμή, στην άλλη άκρη του τραπεζιού ο Νότης προσπαθεί να πείσει την… ανεπιθύμητη αρραβωνιαστικιά του, Αριστέα, να πάει –δήθεν μαζί του- στο δωμάτιο της αμαρτίας:

– Σου έχω μιλήσει για έρωτα;

– (Κοιτάζοντάς τον με νάζι) Οχι!

– Ας σου ’χα!…

-Ας μου ’χες!…

– (Δείχνοντας την υπόλοιπη παρέα) Βλέπεις, όλοι αυτοί εδώ οι χερχελέδες μου κόβουνε την όρεξη. (Σκύβει και της λέει εμπιστευτικά) Πάμε να την κοπανήσουμε;

– Πού να πάμε;

– Ξέρω ένα μικρό ξενοδοχείο, μούρλια!

– (Με παρθενική συστολή) Και να κλειστώ σ’ ένα δωμάτιο μονάχη μου… μ’ έναν άντρα;

– Μη φοβάσαι, θα… σβήσω το φως.

– (Τσαχπίνικα) Θα είσαι φρόνιμος;

– Χάρακας!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News