«ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ Ο ΠΟΘΟΣ» («A STREETCAR NAMED DESIRE» – 1951, σκην. Elia Kazan)

ΣΚΗΝΗ: Η νευρωτική Μπλανς ΝτιΜπουά (Vivien Leigh), που αποζητά απελπισμένα το ερωτικό ενδιαφέρον των ανδρών, μένει προσωρινά στο σπίτι της αδελφής της Στέλλας (Kim Hunter) και του βίαιου γαμπρού της Στάνλεϊ Κοβάλσκι (Marlon Brando), στη Νέα Ορλεάνη. Οταν ένας νεαρός (Wright King) εμφανίζεται στο άνοιγμα της εξώπορτας, ξυπνά μέσα της το ερωτικό ένστικτο και τον ρωτά:

-Τι μπορώ να κάνω για σένα;

-Εισπράττω τη συνδρομή για τον Βραδινό Αστέρα.

-(Του χαμογελά) Δεν ήξερα ότι τα αστέρια κάνουν εράνους.

-Οχι, είναι εφημερίδα, κυρία.

-Το ξέρω. Χιούμορ ήταν. Ανοστο… (Διστάζει λίγο, μετά πλησιάζει προς το μέρος του) Θα πάρεις ένα ποτό;

-Οχι, κυρία. Δεν επιτρέπεται να πίνω στη δουλειά.

Κοιτάζονται για λίγο. Η Μπλανς κατεβάζει το βλέμμα της. Kάτι σκέφτεται:

-Στάσου να δω. (Παίρνει την τσάντα της, ανοίγει το πορτοφόλι και του λέει χαμογελώντας) Οχι, δεν έχω δεκάρα… Δεν είμαι η κυρία του σπιτιού, είμαι η αδελφή της από το Μισισίπι… Είμαι από τους φτωχούς συγγενείς, που θα έχει ακούσει να λένε…

-Δεν πειράζει, κυρία. Θα ξανάρθω αργότερα.

Κάνει να φύγει. Η Μπλανς τού φωνάζει να επιστρέψει. Παίρνει ένα τσιγάρο από το πακέτο της και του λέει διστακτικά:

-Εχεις… έχεις φωτιά;

-Βεβαίως. (Την πλησιάζει και προσπαθεί με αδέξιες κινήσεις να ανάψει τον αναπτήρα του) Δεν… ανάβει πάντα.

-(Χαμογελώντας) Είναι ιδιότροπος! (Της δίνει φωτιά) Ευχαριστώ. (Ο νεαρός κάνει να φύγει πάλι) Χέι!

-(Σταματά και την κοιτάζει) Τι;

-(Διστάζει λίγο) Τι ώρα είναι;

-Επτά παρά τέταρτο

-Τόσο αργά; (Με ονειροπόλο ύφος) Δεν λατρεύεις αυτά τα βροχερά απογεύματα στη Νέα Ορλεάνη, που η ώρα δεν είναι απλώς μια ώρα… αλλά ένα κομματάκι αιωνιότητας που το ’ριξαν στα χέρια μας… και δεν ξέρεις τι να το κάνεις; (Τον πλησιάζει περισσότερο) Δεν… δεν σ’ έπιασε η βροχή;

-Οχι, κυρία. Μπήκα μέσα…

-(Του χαμογελά τρυφερά)… Σ’ ένα ντράγκστορ και ήπιες ένα αναψυκτικό. Με σοκολάτα;

-Οχι, κυρία. Κεράσι.

-(Κλείνοντας τα μάτια της) Κεράσι! Με κάνει να μου τρέχουν τα σάλια. Υποθέτω ότι… (Ο νεαρός κατευθύνεται ξανά προς την πόρτα) Νεαρέ… Νεαρέ… (Τον κοιτά με ερωτική διάθεση) Σου είπε κανένας ότι μοιάζεις με τον πρίγκιπα από τις Αραβικές Νύχτες; Μοιάζεις γλυκούλι μου… Ελα δω. Ελα δω, σου είπα… (Ο νεαρός την πλησιάζει διστακτικά. Τον αγκαλιάζει) Θέλω να σε φιλήσω μία φορά μόνο… απαλά… και γλυκά στο στόμα σου. (Κλείνει τα μάτια της και τον φιλά. Μετά αποτραβιέται) Φύγε τώρα. Γρήγορα… Θα ’θελα να σε κρατούσα, αλλά πρέπει να είμαι καλή… και να μην απλώνω χέρι σε παιδιά. Αντιός…  

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News