«ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΟΛΑΣΗ» («DEAD RECKONING» – 1947, σκην. John Cromwell)

ΣΚΗΝΗ: Ο Ριπ Μέρντοκ (Humphrey Bogart), ένας μισογύνης πρώην αλεξιπτωτιστής στον πόλεμο, βρίσκεται στο αμάξι της όμορφης και αινιγματικής Κόραλ Τσάντλερ (Lizabeth Scott) και της εκφράζει τις αντιρρήσεις του για τις γυναίκες:

-Το πρόβλημα με τις γυναίκες είναι ότι κάνουν πολλές ερωτήσεις. Θα έπρεπε να ξοδεύουν όλο το χρόνο τους για να είναι όμορφες.

-(Χαμογελώντας) …και ν’ αφήνουν στους άντρες τις έγνοιες.

-Ακριβώς! Σκέφτομαι ότι πρέπει να είναι σε μέγεθος κάψουλας, γύρω στους 10 πόντους. Οταν ο άντρας βγαίνει έξω το βράδυ, απλά τη βάζει στην τσέπη και την παίρνει μαζί του, για να ξέρει πού ακριβώς βρίσκεται. Πάει στο αγαπημένο του εστιατόριο, την ακουμπάει στο τραπέζι και την αφήνει να τρέχει γύρω από τα φλιτζάνια του καφέ, την ώρα που αυτός ανταλλάσσει λίγα ψέματα με τους φίλους του… (Κάτι πάει να του πει) Και χωρίς κίνδυνο διακοπής!.. Κι όταν έρχεται εκείνη η ώρα το βράδυ που την θέλει σε κανονικό μέγεθος και όμορφη… κάνει μια κίνηση με το χέρι του και να’ τη, φουλ σάιζ.

-(Τον διακόπτει ενοχλημένη) Δεν έχω ξανακούσει πιο φαντασμένη δήλωση…

-…Αλλά αν αρχίσει να τον διακόπτει την συρρικνώνει ξανά σε μέγεθος τσέπης και τη βάζει κάπου μακριά του.

-Κατάλαβα, Αυτό που λες είναι: οι γυναίκες είναι μόνο για να αγαπιούνται.

-ΑΥΤΟ είναι που λέω;

-Ναι, είναι μια ομολογία. Μπορεί να είσαι τρελός για μια γυναίκα, αλλά δεν την εμπιστεύεσαι. Και επειδή δεν μπορείς να τη βάλεις στην τσέπη σου, είσαι πολύ μπερδεμένος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News