Και κάπως έτσι, παίδες μου αγαπημένοι, ήγγικεν και την αφεντιά μου η ώρα της αλήθειας: Το Μαράκι( η αγάπη του Σάκη ή άλλως το ανθρώπινο πουφ) αποφάσισε να μου κάνει ένα τεστάκι εκ του προχείρου έτσι όπως πίναμε τον καφέ της παρηγοριάς στο καφενεδάκι της Πεντέλης. Απ΄αυτό, λέει, θα έβλεπε αυτή (γιατί είχε μάτι η κοπέλα, τι να λέμε τώρα… Πως το διέκρινε το κελεπούρι-Σάκης από μακριά;) αν έχω τα προσόντα για τηλεφωνική απαίτηση οφειλών ή να αλλάξω «carrier plans» (σας το θέτω ακριβώς όπως μου το έθεσε).
Ρούφηξα μια γουλιά καφέ. Φαρμάκι ήταν. Και η φάση το ίδιο.

-Ακούω, είπα θυμοσοφικά.

Το Μαράκι διόρθωσε λίγο το θάμνο που είχε στη θέση του μαλλιού, καθάρισε το λαιμό της και αίφνης έβαλε μια επαγγελματική μουτσούνα στη θέση που πριν ήταν η φάτσα της. Μα το Τουτάτη, παίδες, αυτό ήταν τρομακτικό. Πως διάολο το κάνουν; Πόσες φάτσες έχουν στον σκληρό για πάσα χρήση;
-Λοιπόν, είπε τελικά με την καινούρια επαγγελματική της φωνή. Καλημέρα σας κυρία τάδε.

-Για να δούμε… είπα αμφιθυμικά εγώ.

-Τι να δούμε; αγανάκτησε η ξαδέρφη-Ιανός. Έτσι απαντάς εσύ στο τηλέφωνο;

-Ανάλογα ποιος με παίρνει ρε Μαράκι. Άμα ήσουν ο Μπραντ Πητ δεν θα απαντούσα καν. Θα σου ορμούσα κατευθείαν.

-Σας τηλεφωνώ εκ μέρους της ΒΗΤΑΜΠΑΝΚ η οποία σας έχει εκδώσει πιστωτική κάρτα τον Ιούνιο του 2010. Είστε και μικροκαταθέτρια.

-Τι θα πει μικροκαταθέτρια; Με προσβάλετε μαντάμ! Δεν διαβάζετε καθόλου Πλάτωνα εσείς οι τραπεζοκόμοι;

-Τραπεζοκόμοι; αγανάκτησε με τη σειρά του ο Σάκης.

-ναι ρε τραπεζοκόμοι, που τρώνε απ΄τις τράπεζες. Εσύ μην ανησυχείς πάντως, είσαι ταπεζοκόμος. Τρως απ΄τις τάπες.

-Και τι σχέση έχει ο Πλάτωνας κυρία μου, συνέχισε ο θάμνος που δεν ίδρωνε το αυτί του εύκολα.

-Έχει διότι αυτός είπε τη μεγάλη ατάκα  πως οι μεγάλες πέτρες στηρίζονται πάνω στις μικρές.

-Δηλαδή;

– Δηλαδή οι μεγαλοκαταθέτες στηρίζονται πάνω στους μικροκαταθέτες. Με λίγα λόγια και ο Βαρδινογιάννης πάνω μου στηρίχτηκε, τι νομίζετε;

-Μάαααλιστα. Λοιπόν και εμείς ως ΒΗΤΑΜΠΑΝΚ στηριχτήκαμε επίσης πάνω σας με καλή πίστη.

-Και πέσατε.

-Ακριβώς. Κάνατε αγορές 700987 ευρώ και δεν πληρώσατε ποτέ καμία δόση. Δεν σκέφτεστε τους τόκους υπερημερίας;

-όχι γιατί θα χαλάσω την γνωστή υπερηρεμία μου…

-Είναι απάντηση σοβαρού ανθρώπου και υπεύθυνου πολίτη αυτή κυρία μου; Θα μπείτε στην τραπεζική μαύρη λίστα, το ξέρετε;

-Το ξέρουμε αλλά ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος, το ξέρετε;

-Του Πλάτωνα κι αυτό; Ρώτησε με μαθησιακό ενδιαφέρον ο νέος, βελτιωμένος Σάκης.  Πότε το είπε;

-Όχι ρε του πατέρα μου. Το είπε στην εφορία τότε που του πήραν και τα σώβρακα στο Λουτράκι.

Το Μαράκι έβηξε και ξανάβαλε την παλιά φάτσα της στη θέση της.
-Κοίτα κοπελιά, δεν το βλέπω…, αποφάνθηκε μελαγχολικά. (Κοίτα ρε που αυτή στεναχωρήθηκε περισσότερο από μένα.  Μου ρθε να την βαρέσω πάντως. Δεν υπάρχει τίποτα που να με χαλάει περισσότερο παίδες απ΄το να με λυπούνται).
Έξυσε για λίγη ώρα το μαλλί θάμνο. Δεν ξέρω γιατί αλλά είχα την έμμονη ιδέα ότι περίμενε κάτι να ξεπηδήσει από κει μέσα. Και ξεπήδησε!

-Έχω όμως μια εναλλακτική να σου προσφέρω.

-Μπράβο αγάπη μου! Ούρλιαξε από ενθουσιασμό ο Σάκης.

-Κάτσε ρε να ακούσουμε γιατί την έχει φοβηθεί το μάτι μου. Αυτή είναι ικανή να μου προτείνει να γίνω  κομμώτρια σκύλων.

Τι το θελα και είπα τη λέξη «σκύλων»; Ο ξάδελφος θυμήθηκε το λόγο που πίναμε καφέ και ξανάμπηξε τα κλάματα. Από πίσω κι εγώ που είχα πολύ περισσότερους λόγους: Ήμουν ξανά άνεργη και η αγάπη μου δεν είχε δώσει κανένα σημάδι ζωής μετά την απαγωγή της από τους εξωγήινους (Σκατά! Σκατά! Σκατά!)

-Θες να κρατάς ένα περίπτερο στον Άγιο Παντελεήμονα νυχτερινή βάρδια; Του θειού μου είναι.

-Που είναι ο Άγιος Παντελεήμονας; ρώτησε ο Σάκης διακόπτοντας εκτάκτως το θρήνο.

-Δίπλα στον Άγιο Φανούριο, τον προστάτη του τελεμάρκετιγκ, ρε ηλίθιο. Δεν έχεις ακούσει  ειδήσεις φέτος;

-Ούτε πέρσι, ομολόγησε πρόθυμα το ξαδερφάκι. Τώρα όμως θέλω να είμαι μέσα στα πράγματα και με ενημερώνει η αγάπη μου.

Τον αγνόησα. Αν άρχισε τώρα να τον ενημερώνει η αγάπη του, θα βρίσκεται κάπου στον 1ο αιώνα μ.χ. Μέχρι να φτάσει στη βίλα Υπατία έχουμε καιρό…
-I do! Είπα χαρωπά στο Μαράκι σα να μου είχε κάνει πρόταση γάμου (γιατί, να μη κοροϊδευόμαστε, πρόταση γάμου ήταν αλλά για το Σάκη)

Την ίδια στιγμή που έγινα ξανά απασχολήσιμη (σημείωση: Αγαπώ αυτόν τον όρο. Τον έμαθα χτες. Μη ρωτάτε ηλίθιοι. Από το Μαράκι φυσικά) έγινα ξανά και ερωτεύσιμη. Το κινητό μου άρχισε να παίζει το I want you με τον Ελβις Κοστέλο, πράγμα που σήμαινε πως ο ξανθός με καλούσε από το παράλληλο σύμπαν όπου τον έκρυβαν οι απαγωγείς του.
-Έλα ρε που είσαι; Είπα με το δήθεν αδιάφορο ύφος που παίρνουν όλοι οι αφόρητα ενδιαφερόμενοι.

-Στο ΥΓΕΙΑ. Τώρα βγήκα δηλαδή. Σπίτι είμαι. Δεν πήγα δουλειά. Να μη με δούνε έτσι, είπε η μαμά.

Κάτι δεν μου άρεσε στο ύφος του. Κάτι δεν μου άρεσε.
-Και τι άλλο λέει η μαμά;

-Ότι φαίνεσαι έξυπνη κοπέλα…

-Αλλά; (γιατί δε με γελάς εμένα. Τα αλλά τα μυρίζομαι από μίλια μακριά)

-… αλλά δυστυχώς δεν μπορείς να τιθασεύσεις τον εαυτό σου … Λυπάμαι…

-Τότε να σου πω κι εγώ κάτι που λέει ο μπαμπάς: Δεν υπάρχει μεγαλύτερος μαλάκας από τον παίχτη  που ελπίζει να γίνει εκατομμυριούχος παίζοντας φρουτάκια.

-Μα εγώ δεν είμαι παίχτης…

-Εγώ είμαι ο παίχτης. Εσύ είσαι τα φρουτάκια αγάπη μου! Λυπάμαι!

Εγώ έκλεισα το τηλέφωνο και το Μαράκι μου κλεισε το μάτι (Ο Σάκης ανέπαφος)
Πόνεσε αλλά έπρεπε παίδες. Άλλωστε το παμε: Δεν γουστάρω να με λυπούνται- ειδικά αν τους λυπάμαι εγώ!
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News