Σε είδα πρόθυμο να ερμηνεύσεις τα όνειρά μου. Πλησίασα χωρίς να το πολυσκεφτώ. Ποια ήταν αυτά τα παράξενα παιδιά που ανυπομονούσαν να φωτίσουν το υποσυνείδητό μου; Απεσταλμένοι του Σιγισμούνδου λόγω εκτάκτων ψυχικο-οικονομικο-κοινωνικών καταιγίδων; Ειδικευόμενοι ψυχολόγοι που ήθελαν να αποκτήσουν εμπειρία με δουλειά στον δρόμο;

Τίποτα από αυτά. Τα παιδιά ήταν ξένοι μέλη μιας χριστιανικής σέχτας και είχαν βρει αυτόν τον ευφάνταστο τρόπο να προσελκύουν και να προσηλυτίζουν. Δεν έμεινα να τους ακούσω. Πάντα βαριόμουνα φρικτά τα κηρύγματα. Πριν απομακρυνθώ όμως είδα μια παχουλή γιαγιάκα να πλησιάζει, να διαβάζει την πινακίδα, να τους περιεργάζεται, να ακούει ότι είναι ξένοι και, τελικά, να τους λέει: «ποια όνειρα, βρε παιδιά; Εμείς τώρα βλέπουμε μόνο εφιάλτες: εσάς!».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News