Η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη από θετικά γυναικεία πρότυπα. Θα ήταν σίγουρα καλό για τα νέα κορίτσια να καταλάβουν ότι οι γυναίκες σήμερα έχουμε πολλές επιλογές και ότι δεν είναι ανάγκη να αναπαράγουμε αβασάνιστα τον τρόπο ζωής της γιαγιάς ή της μητέρας μας – και μάλιστα όταν αυτό δεν μας βγαίνει φυσικά και δεν μας εκφράζει.

Η εκπαίδευση κι η ευρύτερη ενημέρωση συνεισφέρουν σε αυτή την προσπάθεια η οποία δυστυχώς συχνά υπονομεύεται από την τηλεόραση που έχει αναλάβει τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας ρόλο ‘εκπαιδευτικό’. Η διαφήμιση, τα ριάλιτι, τα ‘μεσημεριανά’ και αρκετές τηλεοπτικές σειρές παρουσιάζουν μια πλαστή εικόνα της καθημερινότητας με απώτερο στόχο την δημιουργία προτύπων που η μίμησή τους απαιτεί την διαρκή κατανάλωση προϊόντων -ρούχων, καλλυντικών, αξεσουάρ και τα τελευταία χρόνια αισθητικών επεμβάσεων.

H εκπομπή του ΑΝΤ1 Real Housewives of Athens είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα της κατάστασης αυτής. Οι έξι γυναίκες των οποίων την καθημερινότητα ακολουθεί η κάμερα απέχουν κατά πολύ από τον μέσο όρο της Ελληνίδας: είναι κοσμικές, πλούσιες κυρίες που δεν ασχολούνται ιδιαίτερα με το ‘νοικοκυριό’, ενώ αφιερώνουν σημαντικό μέρος του χρόνου τους στην φροντίδα της εμφάνισης και της δημόσιας εικόνας τους. Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι το πρόγραμμα αποτελεί μία ακόμα παραφυάδα των πετυχημένων αμερικάνικων σειρών Desperate Housewives και Sex and the City, αν στην εκπομπή του ΑΝΤ1 οι γυναίκες δεν ήταν τόσο ομοιόμορφες μεταξύ τους (κάτι που οι σεναριογράφοι των αμερικάνικων σειρών, χάριν αληθοφάνειας, προσπάθησαν να αποφύγουν) από άποψη lifestyle, αντιλήψεων, εμφάνισης, και συμπεριφοράς.

Δεν θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον μία εκπομπή όπου οι έξι συμμετέχουσες θα προέρχονταν από διαφορετικούς χώρους και θα αντιπροσώπευαν ποικίλες κοινωνικές και ηλικιακές ομάδες; Δεν θα ήταν πιο ισορροπημένο εκτός από γυναίκες που προέρχονται γενικώς κι αορίστως από τον χώρο της μόδας και του θεάματος, να βλέπουμε στους δέκτες μας γυναίκες γιατρούς, καλλιτέχνιδες, αστυνομικούς, αγρότισσες, δικαστικούς, τραπεζικούς υπαλλήλους, καθηγήτριες πανεπιστημίου, ρεπόρτερς, απλές νοικοκυρές; Γιατί να προβάλλεται ως μοναδικό μοντέλο ο ηδονιστικός τρόπος ζωής της barbie μέσης ηλικίας;

Και για να προχωρήσω το σκεπτικό μου, δεν θα ήταν πιο ενδιαφέρον αν ανάμεσα στις Real Housewives of Athens βλέπαμε και γυναίκες που έχουν επιλέξει να μην κάνουν παιδιά, ή ομοφυλόφιλες γυναίκες που συζούν με την σύντροφό τους ή, πολύ απλά, γυναίκες για τις οποίες η εμφάνιση δεν παίζει τον πρωταρχικό ρόλο και δεν επιδίδονται σε έναν αδιάκοπο αγώνα ενάντια στο χρόνο; Είναι μήπως κακό ή κατακριτέο να επιλέγει μια γυναίκα την έντονη ενασχόληση με την εμφάνισή της, να δηλώνει ότι αγαπά τα ρούχα υψηλής ραπτικής και τα όμορφα κοσμήματα, να λέει ναι στην πλαστική χειρουργική και στο μποτόξ; Όχι απαραίτητα – αρκεί την ίδια στιγμή να γίνεται σαφές ότι αυτός ο τρόπος ζωής δεν είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τη θηλυκότητα, ότι δεν είναι το ιδεώδες μοντέλο ζωής που αξίζει να επιδιώξει μια γυναίκα, αλλά είναι αντίθετα, μία μόνο από τις επιλογές που έχει μία γυναίκα σήμερα.

Είναι σημαντικό να συνειδητοποιούν οι τηλεθεατές ότι για να εξασφαλίσει μια γυναίκα την ευτυχία και την κοινωνική καταξίωση, υπάρχουν και άλλοι τρόποι από αυτόν που προβάλουν εκπομπές αυτού του τύπου (όπως η μόρφωση, η καλλιέργεια, το θάρρος των προσωπικών επιλογών) και, κυρίως, πως ότι επιτυγχάνει μια γυναίκα δεν είναι απαραίτητο να διασφαλίζεται μέσω της διαχείρισης και της προβολής του σώματός της.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News