Παίδες μου αγαπημένοι θυμόσαστε ότι έχω μεν ένα πατέρα αλλά τον βλέπω τόσο σπανίως που ξέχασα ότι έχω πατέρα; Ε, λοιπόν δεν θα το πιστέψετε αλλά το θυμήθηκε αυτός! Δεν είμαι σίγουρη τι συνετέλεσε στο θαύμα αυτό αλλά την Κυριακή το πρωί με ξύπνησε ένας πολύ ανησυχητικός ήχος: Σαν να γκρεμίζεται ένας τοίχος, σαν να γίνεται χαλασμός, σαν να μας την πέφτουνε. Θορυβήθηκα. Στη γειτονιά όπου κάνω καριέρα παίδες δεν παίζουν μ΄αυτά. Άμα ακούς κάτι σαν να σου την πέφτουνε, δεν είναι κάτι σαν να σου τη πέφτουνε όπως στη Φιλοθέη: ΣΟΥ ΤΗΝ ΠΕΦΤΟΥΝΕ!

Τσεκάρω απ΄το παράθυρο αλλά  τίποτα. Πρωτοφανής ησυχία. Κανένα σπίτι δεν γκρεμιζόταν. Κανείς δεν πλάκωνε  κανέναν. Άδειος ο δρόμος. Ούτε μια ελληνική σημαία τυλιγμένη σε χρυσαυγίτη. Ούτε καν ένας ΜΑΤατζής για το γούρι. Ξαφνικά  κατάλαβα πως ήταν το κινητό μου,  ο ήχος που είχα διαλέξει προ 2ετίας να με προειδοποιεί πως μου τηλεφωνούσε ο μπαμπάκας μου: Ο ήχος που κάνει όταν γκρεμίζεται ένας φούρνος! Τσακίστηκα να το σηκώσω. Για να μου τηλεφωνήσει αυτός ή στην φυλακή τον έχουν χώσει λόγω χρεών οι μαυραγορίτες του καζίνο (και θέλει να του πεταχτώ κανένα σώβρακο ΑRΜΑΝΙ) ή στο νοσοκομείο τον πήγανε για ανακοπή λόγω ανεξέλεγκτης χρήσης  Βιάγκρα (και θέλει να του πεταχτώ κανένα σώβρακο ΑΡΜΑΝΙ).

-Εμπρός; Μπαμπά εσύ; Τι έγινε; ρώτησα ελαφρώς ταραγμένη. (Του έχω αδυναμία του μαλάκα, το ξέρετε).
-Τι κάνει η κοριτσάρα μου; Τι κάνει η πριγκηπέσα μου; ρωτάει αυτός με ύφος κουλαριστού πλανητάρχη. Καλά είναι;
-Πλάκα μας κάνεις ρε πατέρα; Τι καλά να μαι που με ξυπνάς κυριακάτικα 10 και τέταρτο; Εκκλησιασμό είχες πάει;
-Ακριβώς!

Με τάπωσε παίδες. Ήταν το μόνο που δεν περίμενα ν΄ακούσω.
-Στο ναό του Λουτρακίου;
-Στον Αγιο Παντελεήμονα παρακαλώ!
-Παρντόν;
-Στον Αγιο Παντελεήμονα αγάπη μου. Γιατί κάνεις σαν να άκουσες πως πήγα εθελοντής στο Αφγανιστάν;
-Γιατί πιο πιθανό είναι αυτό ρε πατέρα…
-Τώρα με προσβάλλεις πριγκηπέσα. Νομίζεις ότι ο πατέρας ο δικός σου είναι αντίχριστος; Σε πληροφορώ ότι από μέσα μου προσεύχομαι κάθε φορά που αρχίζει να γυρνάει η μπίλια!
-Έλα ρε ανώμαλε… Που; Στην Παναγία τη Ρουλετιώτισσα;
-Κορόιδευε συ αλλά η θρησκεία είναι στο DNA του Έλληνα.
-Για την οικογένεια έχεις ακούσει τίποτα;
-Κι αυτή στο DNA μας είναι. Και η παρτίδα το ίδιο. Συγνώμη. Πατρίδα ήθελα να πω.
-Πολύ πυκνοκατοικημένο αυτό το DNA ρε ντάντυ. Για μπες στο παρασύνθημα τώρα…
-Ποιο παρασύνθημα αγάπη μου; ρώτησε αθώα (και χριστιανικά.)
-Ε, στο ψητό, πως το λένε; Δεν πιστεύω ότι με ξύπνησες χαραϊ χαράι για να με ενημερώσεις τι βρίσκεται χαραγμένο στο DNA του έλληνα;
-Έλεγα να περάσω μια βολτίτσα από κει μια και είμαι στη γειτονιά. Να πιω κι εγώ ένα καφέ με την κόρη μου. Να δω και το σπιτάκι σου.
-Δωμάτιο είναι.
-Να δω και το δωματιάκι σου…

Πολύ επιμένει παίδες. Και πολύ υποκοριστικό ακούω… Κάτι θέλει το λαμόγιο. Δε με γελάει εμένα.  Εκτός από τη θρησκεία και την οικογένεια στο δικό μου το DNA είναι και ο ανιχνευτής παπάτζας.
-Για περάστε τότε απ΄το φτωχικό μας πατέρα. Και καθώς θα έρχεσαι φέρε σε παρακαλώ και καμιά ντουζίνα ντόνατς. Α, καλό θα ήταν να εφερνες κι ένα καναπεδάκι απ΄το ΙΚΕΑ γιατί αλλιώς θα αράξεις σ΄ένα στρωματάκι στο πατωματάκι. Δεν έχει τίποτα άλλο το δωματιάκι.
-ΤΙΠΟΤΑ:;;; Αυτή η τσιγκούνα η μάνα σου δεν στο επίπλωσε; Έτσι σ΄έστειλε να ζήσεις εκεί μέσα σαν να σαι γυφτάκι;
-Less is more ρε πατέρα. Άλλωστε υπάρχει ένα ρητό στη γειτονιά μας: Όσα λιγότερα έχεις τόσα λιγότερα σου παίρνουν.
-Τέλος πάντων, έρχομαι. Βάλε τον καφέ να γίνεται. Τρία φλιτζάνια. Μέτριο ελληνικό.
-Τρία;  Ακούω καλά; Είπες τρία;

Το μυαλό μου άρχισε να παίρνει ανάποδες στροφές: να δεις που κάποιον έχει μαζί του αυτός. Καναν δανειστή. Έμαθε ότι έπιασα δουλειά και ήρθε να δανειστεί απ΄το παιδί του ο μαλάκας! Του φτωχού τα’ αρνί θ΄αρπάξει ο χαμένος. (Άσχετο: είπα αρνί και θυμήθηκα ότι  πεινάω.)
-Ε, ναι, θαρθεί και μια φίλη μου μαζί. Η Λαρίσα. Θα την έχεις ακουστά.

ΛΑΡΙΣΑ;;; Θα μου φέρει την γκόμενά του ο αδίστακτος! Δεν το πιστεύω!!!!
-Βέβαιαααα. Αλλά δεν θα θελε να ακούσει τι έχω ακουστά γι αυτήν.

Το προσπέρασε.
-Εδώ δίπλα μου είναι. Καλημέρα λέει.
-Θα δούμε πόσο καλή θα μας βγει, πες της.
-Ερχόμαστε λοιπόν, λέει χαρωπά αυτός και κλείνει το τηλέφωνο.

Μέχρι να πάω στην τουαλέτα να ρίξω λίγο νερό στα μούτρα, το μούτρο χτυπούσε κιόλας το κουδούνι μου. Τι διάολο απ΄τα σκαλιά της εισόδου με καλούσε; Άνοιξα την πόρτα και αντίκρισα το θέαμα που θα μου έφτιαχνε όλη την εβδομάδα. Ο πατέρας μου ελαφρώς συρρικνωμένος αλλά κοστουμάτος στην τρίχα κι από δίπλα μια ντάνα 2 μέτρα, με τάκο κόκκινο 25 πόντων (σύνολο 2,25), μίνι φόρεμα λευκό πλεχτό, σκουλαρίκι κόκκινο πλαστικό, μαλλί ξανθιά αφάνα κατσαρή και τατάρικα χαρακτηριστικά. Τους έβαλα μέσα γρήγορα μη μας πάρει κανα μάτι και νομίζει ότι ζωντάνεψε ο αείμνηστος Αντρέας εκ του τάφου κι έβγαλε τη Δήμητρα βόλτα. (Όλα θα τα αντέξω παίδες αλλά να βγει η βρώμα ότι είμαι  ΠΑΣΟΚ, όχι!)
-Λαρίσα  να σου συστήσω την κορούλα μου. Το μωρό μου.
-Εικοσιοχτώ χρονών είμαι, γρύλισα. Κι εσύ εξήντα τρία.

Αυτό το τελευταίο δεν χρειαζόταν αλλά με προκαλεί παίδες. Αυτός είναι άξιος να μου χαρίσει σαλιάρα για να δείχνει τζόβενο.
-Αααααα το κορούλα σου είνι πουλί νόστιμο. Χαίρω πουλί. Ουρέου και το σπιτάκι σο.
-Δωμάτιο είναι.
-Ντουμάτιο ουρεότατο, ξαναθαύμασε αποφασισμένη να κρατήσει τη θετική της ενέργεια η τατάρα.
-Καθίστε, είπα εγώ δείχνοντας το πάτωμα. (μην ξεχνάμε πως και η φιλοξενία είναι στο DNA του έλληνα…)
Το χαρωπό ζευγαράκι δεν κώλωσε. Την έπεσε στο στρώμα χαχανίζοντας. Έφυγα μουρμουρίζοντας για να φτιάξω τους καφέδες και να κερδίσω λίγο χρόνο. Μα τον Τουτάτη όμως, αν γύρναγα και τους έβλεπα να φασώνονται στο στρώμα μου θα τους έστελνα στον αγύριστο. Είναι γνωστό πως είμαι πολύ προοδευτικό άτομο παίδες αλλά, όπως η αριστερά, έτσι και η πρόοδος έχει κι αυτή τα όριά της…

(η συνέχεια την άλλη Πέμπτη. Να προλάβει να επουλωθεί λίγο το οιδιπόδειο τραύμα μου…)

*Παίδες έγινε η κλήρωση για το βιβλίο μου και οι υπερτυχεροί είναι οι παρακάτω: katerina-1,Βασιλειος Χ-14, alepou-22, Kelly-35, Georgia-37, Alexandra-50, kerataki mou-80, faye pastra-69, ΔΖ-64, Μαριζα κονίδη-55. Εννοείται βιβλίο δικαιούται και ο Μήτσος. Όμως παίδες επειδή κυκλοφορείτε κι εσείς σαν την συγγραφέα με nick names, πρέπει να στειλετε στο info@protagon.gr τα κανονικά σας ονόματα, να τα στείλει το info στον Καστανιώτη για να μπορέσετε μετά εσείς να περάσετε από Σόλωνος 131, ωρα 9-5, από την Παρασκευή 3.6. να τα παραλάβετε με την υπογραφούλα μου που τα καθιστά συλλεκτικά/μουσειακά/ υπερπολύτιμα!»

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News