«Τα ιδανικά στα οποία πιστεύουμε, τα πιο τρυφερά μας όνειρα και οι πιο διακαείς πόθοι μας μπορεί να μην υλοποιηθούν στη διάρκεια της ζωής μας. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Η γνώση ότι στην εποχή σου έκανες το καθήκον σου και ανταποκρίθηκες στις προσδοκίες των συνανθρώπων σου είναι από μόνη της ικανοποιητική εμπειρία και θαυμάσιο επίτευγμα». Οι φράσεις αυτές του Νέλσον Μαντέλα αντικατοπτρίζουν όχι μόνο τον χαρακτήρα του αλλά και τη στάση ζωής του. Ο "Μαντίμπα", όπως τον αποκαλούσαν τρυφερά οι Νοτιοαφρικανοί, (ο οποίος πέθανε σε ηλικία 95χρόνων) δεν έκανε απλά το καθήκον του, αλλά κατάφερε να αλλάξει ένα ολόκληρο έθνος, βάζοντας τέλος στον θεσμοθετημένο ρατσισμό που επικρατούσε στη χώρα.
 
Ο Ρολιλάλα Μαντέλα -το "Ρολιλάλα" σημαίνει ταραχοποιός στην λαϊκή γλώσσα της πατρίδας του- αν και γεννήθηκε το 1918 σε μια προνομιούχα οικογένεια, πάλεψε από νεαρή ηλικία για την ισότητα μεταξύ μαύρων και λευκών. Στα 34 του χρόνια άνοιξε το πρώτο δικηγορικό γραφείο με αποκλειστικά μαύρους δικηγόρους για να υπερασπίζεται τους συμπατριώτες του. Είχε προηγηθεί η ένταξή του στο Εθνικό Αφρικανικό Κογκρέσο, το κόμμα που πολεμούσε για τα δικαιώματα των μαύρων.
 
Υπήρξε ένα πραγματικός πολιτικός ηγέτης που δε δίστασε ούτε στιγμή να θυσιάσει τα πάντα στη μάχη κατά του απαρτχάιντ. «Σε όλη μου τη ζωή πίστεψα στην ιδέα μιας δημοκρατικής και ελεύθερης κοινωνίας όπου όλοι οι άνθρωποι θα ζουν μαζί αρμονικά και με ίσες ευκαιρίες. Πρόκειται για ένα ιδανικό για το οποίο ελπίζω να ζήσω και να κάνω πραγματικότητα. Αλλά αν χρειαστεί, αυτό είναι και ένα ιδανικό για το οποίο είμαι προετοιμασμένος να πεθάνω» δήλωνε ο Μαντέλα από το εδώλιο του κατηγορουμένου το 1964, σε μια από τις πιο συγκλονιστικές ομιλίες ηγετών. Λίγους μήνες μετά καταδικάσθηκε σε ισόβια φυλάκιση και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο νησί Ρόμπεν. Εκεί έζησε από πολύ κοντά «τη σκληρότητα με την οποία μπορεί να φερθεί άνθρωπος σε άνθρωπο». Τίποτα όμως δεν κατάφερε να λυγίσει τον πολιτικό αυτό τίγρη, που ακλόνητος συνέχισε να μάχεται με κάθε τρόπο για να φέρει επιτέλους ισότητα στη χώρα του.

Ο αγώνας του αυτός αλλά και οι θυσίες του ανταμείφθηκαν κατά ένα τρόπο με το Νόμπελ Ειρήνης το 1993. Ένα χρόνο μετά ο Μαντέλα έγινε ο πρώτος μαύρος πρόεδρος της Νότιας Αφρικής που από χώρα του απαρτχάιντ μεταμορφώθηκε σε έθνος-ουράνιο τόξο. Αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική το 2004, σε ηλικία 85 χρόνων, για να περάσει περισσότερο χρόνο με την οικογένειά του αλλά και για να «στοχαστεί», όπως δήλωσε ο ίδιος.
 
Η χαρισματική προσωπικότητά του, ο αυτοσαρκασμός του, αλλά και το γεγονός ότι αντιμετώπισε χωρίς καμία πικρία και εκδικητικότητα τους πολιτικούς του αντιπάλους, που τον φυλάκισαν για 27 ολόκληρα χρόνια, τον κατέστησαν τόσο προσφιλή παγκοσμίως. Δεν υπήρξε όμως ποτέ ασκητικός ηγέτης. Ακόμη και φυλακισμένος εκτός από τον αγώνα είχε στο μυαλό του τις απολαύσεις της ζωής. Έτσι, δεν αποτελεί καμία έκπληξη το γεγονός ότι έχει παντρευτεί τρεις φορές, έχει αποκτήσει έξι παιδιά και 17 εγγόνια.

Ο Μαντέλα χαρακτηριζόταν από τη νηφαλιότητα και τη διπλωματικότητα με την οποία απευθυνόταν σ΄ όλους τους συνομιλητές του, γεγονός που κάποιοι του χρέωναν ως αδυναμία. Ανάμεσα στους επικριτές του και ο πρόεδρος της Ζιμπάμπουε, Ρόμπερτ Μουγκάμπε, που πρόσφατε δήλωσε ότι ο Μαντέλα υπήρξε «πολύ άγιος και υπερβολικά καλός, κάποιες φορές εις βάρος της μαύρης κοινότητας».

Δεκαοχτώ χρόνια μετά το τέλος του απαρτχάιντ και η ανισότητα συνεχίζει να δεσπόζει στη Νότια Αφρική. Παρά το γεγονός ότι το εισόδημα των μαύρων νοικοκυριών έχει αυξηθεί κατά 170% την τελευταία δεκαετία, συνεχίζουν να κερδίζουν λιγότερα από τους υπόλοιπους. Τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν πως το εισόδημα των λευκών νοικοκυριών είναι έξι φορές μεγαλύτερο από αυτό των μαύρων.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News