Μπορεί, παίδες μου αγαπημένοι, να δέχτηκα αμέσως τη θέση εργασίας που μου προσέφερε ο Εμμανουήλ (μη χέσω),  αλλά ποτέ δεν ξέχασα τη συμβουλή που μου είχε δώσει όταν ήμουν 5 ετών η γιαγιά μου: Στην αρχή να κάνεις τη δύσκολη. Φυσικά, τότε ήταν άλλες οι συνθήκες: Αυτό που την είχα ρωτήσει ήταν αν έπρεπε να δεχτώ να πάρω το σάντουιτς που μου έδινε ο φίλος μου ο Γιαννάκης (τώρα Ιωάννης) γιατί είχε μια ύποπτη μορταδέλα μέσα. Λόγω λόρδας την έγραψα τότε τη συμβουλή, άρπαξα το σαντουϊτσάκι με την ύποπτη (αλλά γαμάτη) μορταδέλα και το χλαπάκιασα, χωρίς καμία δυσκολία.

Πρέπει όμως να ομολογήσω ότι έσφαλλα. Στη σύντομη πορεία της ζωής μου διαπίστωσα πως η γιαγιά Ντακ είχε απόλυτο δίκιο: Η συμβουλή της είναι χρυσός, σε κάθε περίπτωση. Θα χρησιμοποιήσω ένα απλό, καθημερινό παράδειγμα, βγαλμένο μέσα από τη ζωή: Σου λέει λ.χ. στο σούπερ μάρκετ η ύπουλη κυρία στα τυριά: Μου βγήκε 690 γραμμάρια η γραβιέρα Νάξου αντί για 500 που ζητήσατε – να τ΄ αφήσω; Αν πεις αμέσως ΝΑΙ, σε κατέταξε στα χάπατα και στο μέλλον θα σου κόβει 890 γραμμάρια αντί για 500. Αν όμως κάνεις λίγο τη δύσκολη, (τύπου «αααα, 200 παραπάνω; Πολλά είναι. Σχεδόν 50% παραπάνω. Πώς, στο καλό, σας ξέφυγε το μαχαίρι έτσι; Δεν έχετε εμπειρία, ε; Τώρα τι να το κάνω τόσο τυρί; Θα μου μουχλιάσει. Καλά, τέλος πάντων, αφήστε το, αφού έγινε το λάθος»), ΠΟΤΕ δεν θα σου ξανακόψει όσο γουστάρει. Διαπιστωμένο.

Επίσης αν έρθει το γκομενάκι και σου πει «λέω να φέρω και τη φίλη μου την Τζέσικα (ποια;) να κάνουμε ένα τρίο», αν πεις αμέσως ΝΑΙ, σύντομα θα βρεθείς να παρακολουθείς το γκομενάκι το δικό σου να κάνει σεξ με την Τζέσικα (ποια;). Αν όμως πεις «Ααααα, δεν ξέρω, εξαρτάται, με ποιΟΝ;» (sic) θα αρχίσει μια ατελείωτη κουβέντα όπου θα απορρίπτεις κάθε γκόμενα που θα σου προτείνει αυτός, μετά θα αρχίσεις να προτείνεις εσύ άντρες και στο τέλος πιθανότατα θα καταλήξεις να κάνεις σεξ με κείνο τον χοτ γείτονα που λέγαμε, ενώ το δικό σου το γκομενάκι θα λύνει αόρατα σουντόκου κάνοντας τον άνετο και περιμένοντας να έρθει η σειρά του. Μέχρι τότε όμως θα έχει πάρει πόδι κι αυτός και η Τζέσικα (ποια;).

Οπότε, αποφάσισα να κάνω λίγο τη δύσκολη. Θα μου πείτε, αφού είχες δεχτεί, τι δύσκολη να κάνεις; Θα σας απαντήσω με μια βελτιωμένη βερσιόν της συμβουλής της γιαγιάς μου: ποτέ δεν είναι αργά για να κάνεις τη δύσκολη!

-Βέβαια, υπάρχει ένα πρόβλημα… είπα ελαφρώς μαγκωμένη.
-Τι πρόβλημα;
– Μπορώ αλλά δεν ξέρω αν θέλω να σώσω το γάμο κανενός. Είμαι πολύ κόντρα στο θεσμό. Αν δεν υπήρχε, δεν θα υπήρχα κι εγώ και δεν θα χρειαζόταν τώρα να ψάχνω τρόπο για να ξεϋπάρξω.

Χέστηκε ο ντόκτορ Εμμανουήλ με τη δήλωση. (Βελτιώνεται μεν, αλλά έχει δρόμο ακόμα. Να δεις που σε λίγο, αντί να το παίζει εθνικός ευεργέτης, θα με παρακαλάει να την πάρω τη θέση εργασίας) Μου άρπαξε το χέρι και το 'σφιξε. Το τράβηξα αμέσως. Όχι πολλές οικειότητες. Μην πιάσουμε και ψείρες.

-Γιατί το 'πες αυτό τώρα; Σου πέρασε ποτέ απ΄ το μυαλό να αυτοκτονήσεις;
-Ένα σου λέω μόνο: Αν δεν φοβόμουν ότι θα με βάλει ο Σύριζας στη αντιμνημονιακή λίστα αυτοκτόνων, θα είχα πηδήξει.
-Μη φοβάσαι, παιδί μου. Δεν πρόκειται να λύνεις προβλήματα γάμων κ.λπ. Για άλλη δουλειά σε θέλουμε. Ο συγκάτοικός μου έχει στήσει μια επιχείρηση εδώ κι έναν χρόνο και πάει καλά. ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ, λέγεται η εταιρεία και απευθύνεται στον κόσμο του Σύριζα. Ο στόχος είναι να τα ακουμπάνε κανονικά αλλά να πιστεύουν πως κάνουν προλεταριακό γάμο.
-Μούφα, δηλαδή. Η ειδικότητά μου! Μέσα!
-Ο ίδιος το λέει εναλλακτικό. Κάνουν λίστες γάμου σε ψιλοπτωχευμένες επιχειρήσεις, κάνουν το γεύμα του γάμου στα συσσίτια του Δήμου, τέτοια φάση. Μέχρι Αιθίοπα παπά μπορεί να σου φέρει, άμα ο πελάτης είναι βαθύ ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
-Άρα, άμα λέμε σύμβουλο, εννοούμε υπάλληλο;

(Μάλιστα, την έπιασα τη δουλειά. Ο εργοδότης μου είναι απ΄ αυτούς που σε βαφτίζουν σύμβουλο, σου βγάζει και κάρτα με τον τίτλο να κάνεις το κομμάτι σου στους φίλους σου και σε πληρώνει 450 μικτά)

-Ναι, περίπου. Θέλει κάποιον να τρέχει για τη λάντζα.
-Γιατί, αυτός τι κάνει;
-Συνήθως; Την πέφτει στις νύφες για να του αφήνουν μεγάλα πουρμπουάρ.

(χαχαχα. Φυσιογνωμία ακούγεται το λαμόγιο αυτό. Ο τύπος μου, δηλαδή)

-Γαμάτο! Είναι ωραίο γκομενάκι, ε;
-Ε… ωραίο δεν ξέρω… πάντως, αρέσει…
– Γουστάρω! Οπότε εγώ θα αναλάβω τους γαμπρούς;
-Ντροπή.
-Ως σύμβουλος, παιδί μου! Τι σοκάρεσαι;
-Ντροπή, ξαναλέω.
-Έλα τώρα, μη γίνεσαι τόσο Εμμανουήλ. Ρεαλισμός, είπαμε. Πότε θα μου τον γνωρίσεις; Τον αγαπώ. Θα κάνουμε θραύση μαζί. Θα διαλύσουμε γάμους και γάμους εμείς…
-Τώρα που το σκέφτομαι, δεν είναι καθόλου καλή ιδέα. Απ’ ό,τι βλέπω είσαι επιρρεπής.
-Δεν έχεις δει τίποτα ακόμα…
-Φοβάμαι μην παρασυρθείς. Ο Τζόνυ είναι τομάρι. Δεν καταλαβαίνει τίποτα. Ξέρεις τι τουή έστειλε σε μια γκόμενα πριν φύγω απ΄ το σπίτι «Ζητάω ξανθιά καριόλα να με τρέχει».
-Έτσι, στο ξεκάρφωτο; Μήπως τον είχε προκαλέσει; Τι είχε γράψει;
-«Ψάχνω αλήτη μελαχρινό με μούσι».
-Ε, τα 'θελε η μαλάκω!
-Ο άνθρωπος αυτός δεν είναι καθόλου φερέγγυος, σου λέω.
-Καλά, ρε Εμμανουήλ, δεν θα μείνω μαζί του έγκυος. Όταν ακούσω το κάλεσμα της φύσης, θα στραφώ σε σένα. Ο Τζόνης θα αναλάβει απλά τη σεμνή τελετή…

Ο ντόκτορ με κοίταξε παραιτημένος. Μόνο τώρα άρχισε να πιάνει τον γαμοχαρακτήρα μου. Έβγαλε το κινητό του και πήρε ένα νούμερο.

-Έλα, Τζόνη, είσαι σπίτι;  Μη φύγεις. Θα 'μαι εκεί σε ένα τέταρτο. Εχω και μια κοπέλα μαζί. Πρέπει να τη γνωρίσεις. (…) Όχι. (…) Πού θες να ξέρω, ρε άνθρωπε;
-Τι σε ρώτησε; ρώτησα όλο περιέργεια.
-«Είναι ξανθιά;».
-Α, εκεί πήγαινε το ΟΧΙ. Και μετά τι ρώτησε και είπες ότι δεν ξέρεις;
-«Είναι, τουλάχιστον, καριόλα;».
-Ούτε ξανθιά, ούτε καριόλα, πες του. Κάτι πιο επικίνδυνο: Έξυπνη!

(καλή Ανάσταση σε όλους σας, παίδες μου αγαπημένοι. Και ζητώ ταπεινά συγνώμη από σας και τον Σεν Τζον αν σας κόλασα πασχαλιάτικα, αλλά κάπως πρέπει να ζήσουμε κι εμείς οι έξυπνες καστανούλες)

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News