Ναι, Πάνο Κ. τη διάβασα  στα ελληνικά τη συνέντευξη. (Που να μην τη διάβαζα)
Και;
Εχω να πω κάτι τώρα;
Πολλά!(που να μην είχα).

Σχετικά με το κείμενο που ανέβασα χτες, ως προς το τμήμα όπου γράφω τη γνώμη μου για την κυρία Μούσχουρη,  δεν αλλάζω ούτε κόμμα. Σπουδαία γυναίκα, σπουδαιότερη η προσφορά της. Το ελάχιστο που της οφείλουμε πριν τη σουβλίσουμε/απαξιώσουμε/αφορίσουμε/αφελληνίσουμε, είναι να διαβάσουμε  πολύ προσεκτικά, τα όσα είπε ή δεν είπε, σε μια τόσο κρίσιμη για την Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας μας, στιγμή.

Η κυρία Μούσχουρη είναι προσωπικότητα διεθνούς εμβέλειας και κύρους. Η άποψή της, μας αρέσει δεν μας αρέσει, έχει  βάρος και θα τη λάβουν υπόψη τους πολλοί. Δεν πάει να τη «μικραίνουμε»  με πικρόχολα σχόλια και βρισιές, μέχρις εξαφανίσεως, το μέγεθός της είναι πολύ μεγάλο, μας ξεπερνάει.

Τώρα, ως προς το τμήμα του κειμένου όπου γράφω ότι, αν υπάρχουν σημεία όπου διαφωνώ με τη συνέντευξη, θα ψάξω να βρω επιχειρήματα για να τα αντικρούσω; Το θυμάστε αυτό, όσοι διαβάσατε;  Με τα «επιχειρήματα» που υποσχέθηκα;

Καλά κρασιά. 

Ποια επιχειρήματα;  Αν δείτε μια θολούρα να σας έρχεται από Αστραλία μεριά, εγώ είμαι: Ακόμα βγάζω καπνούς από τα αυτιά. 

Κατόπιν προσεκτικής αναγνώσεως, λοιπόν: Διαφωνώ  οριζοντίως, διαγωνίως και καθέτως με τις ιδέες που υποστηρίζει η συνέντευξη αυτή: Διαφωνώ εξ ολοκλήρου, φύση και θέσει, με βρίσκουν απολύτως απέναντι, και μάλιστα από το "καλημέρα σας". 

Τόσο πολύ με σόκαρε το κείμενο που διάβασα, που έχω την παράξενη εντύπωση ότι «κάτι δεν πάει καλά» εδώ.  Αυτή  η κυρία δεν μοιάζει, δεν ακούγεται, δεν «είναι» η Νάνα Μούσχουρη, μια γυναίκα που επί πενήντα χρόνια ,(οι περισσότεροι από μας δεν είχαν γεννηθεί όταν ξεκινούσε)  αδιαλείπτως  τραγουδά, διαλαλεί, μεταδίδει και αποδεικνύει την αγάπη και  ευγνωμοσύνη της για τη «μικρή Ελλάδα», μεταφέροντας το σύγχρονο πρόσωπό της στα τέσσερα σημεία της Γής.  

Επιτρέψτε μου να διαισθάνομαι  ότι κάτι «φάλτσο» υπάρχει σ΄αυτή την υπόθεση. Απλή διαίσθηση, ίσως να κάνω λάθος, αλλά λέω να δώσω κάθε περιθώριο, να εξαντλήσω την τελευταία μου πολυτέλεια -αυτή της επαγγελματικής διασταύρωσης των φερομένων ως  λεχθέντων. Πειράζει πολύ; Μια γυναίκα σαν την κυρία Μούσχουρη το αξίζει και με το παραπάνω, πιστεύω.

Οσο για τα επιχειρήματα  διαφωνίας, (αυτά που υποσχέθηκα) επιτρέψτε μου να τα αφήσω σε κάποιον ψυχραιμότερο και πιο μορφωμένο από μένα. Ελλειψη ανθρώπων τέτοιων,  δεν υπάρχει, ευτυχώς. Ενεφανίσθησαν πολλοί και πολλές, με οξύ νου, ιστορική αντίληψη και κριτική  σκέψη, στο χτεσινό, άνευ προηγουμένου ανταπόκρισης,  post.

Ενεφανίσθησαν βεβαίως και διάφοροι άλλοι, «στολίζοντας» τους ελληνες που ζουν εκτός συνόρων, με επίσης άνευ προηγουμένου χαρακτηρισμούς. Στους φίλους αυτούς έχω να τους στείλω ένα μήνυμα από πολύ μακριά: Δεν βοηθάτε την κατάσταση, πατριώτες, ξεχέζοντας συλλήβδην τους Ελληνες του εξωτερικού. Αφ ενός, δεν έχετε δίκιο: (να το κουβεντιάσουμε, βεβαίως, είμαι έτοιμη). Αφ ετέρου, στρώνετε πλούσιο τραπέζι  σε περίεργους –επιεικώς- κύκλους επιρροής, οι οποίοι ενθουσιάζονται όταν ξεσκίζουμε δημοσίως  ο ένας τον άλλον -τι ενθουσιάζονται, πανηγύρια κάνουν.

Εν κατακλείδι: 
Γερμανικά δεν έμαθα. . . Λυπάμαι, είναι τόσο ωραία γλώσσα.  Στα ελληνικά, πάλι, φοβάμαι να γράψω περισσότερα, μπορεί να μου ξεφύγει  καμιά χοντράδα. 

Για τη συνέντευξη της Die Welt, μόνο  κάτι λίγα αγγλικά μου βρίσκονται πρόχειρα, κι αυτά κουτσά: 
Oh, shit, Nana…
Shit.. 

(ΥΓ: Το λινκ στη μετάφραση, δεν θα το εύρισκα ποτέ χωρίς τη βοήθεια των σχολιαστών  που συνεισέφεραν  στο χτεσινό κείμενο: Ευχαριστές και  στον blogger (ad judicium) που έκανε τον κόπο να μεταφράσει την επίμαχη  συνέντευξη).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News