Είναι αριστερόχειρας, διοπτροφόρος, με γένια και χωρίς μαλλιά. Αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει, πάντως, δεν έχει να κάνει με την εικόνα του, αλλά με τις εικόνες που ο ίδιος σχεδιάζει. Ο David Prudhomme, δημιουργός του βραβευμένου στο Διεθνές Φεστιβάλ της Angouleme «Ρεμπέτικο – Το κακό βοτάνι» (στα ελληνικά από τις εκδόσεις «9» της Ελευθεροτυπίας, σε μετάφραση Θανάση Πέτρου), βρέθηκε πριν λίγες μέρες στην Αθήνα. Καλεσμένος του φεστιβάλ Comicdom, με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών, παρουσίασε το βιβλίο του στα πλαίσια του φεστιβάλ, καθώς και στους μαθητές της Ελληνογαλλικής Σχολής Ευγένιος Ντελακρουά.

Η τελευταία βραδιά του David στην Αθήνα… δεν είχε ρεμπέτικο -αν εξαιρέσει κανείς τις συλλογές με CD που του δώρησε ο ερευνητής του ελληνικού τραγουδιού, Παναγιώτης Κουνάδης. Είχε όμως παρέλαση εκλεκτών ελληνικών μεζέδων στο δείπνο που παρέθεσε το Γαλλικό Ινστιτούτο, και μια ενδιαφέρουσα κουβέντα για (τι άλλο;) τα κόμικς. Στην ερώτηση «τι είναι σκίτσο για σένα», είπε πως θα χρειαζόταν τρεις μέρες για να δώσει πλήρη απάντηση! Οταν του ζητήσαμε να την συμπτήξει στην έκταση ενός… χάι-κου, αναφέρθηκε στο «εν και άπαν» του Παρμενίδη. Με άλλα λόγια, στη δυνατότητα που έχει ένα σκίτσο να περικλείει τη μικρή (αλλά διόλου αμελητέα) λεπτομέρεια, μαζί με το σύμπαν που εκτείνεται μέχρι τα όρια του κάδρου.

Ενα σύμπαν που διευρύνεται συνεχώς, από την εικόνα στη συνολική σύνθεση της σελίδας, από εκεί στο αντικριστό δισέλιδο, και ακόμα παραπέρα, στις σελίδες που ακολουθούν μέχρι το τέλος ενός κόμικς. Όσο για το… bing bang που επιφυλάσσει μια τέτοια διαστολή, κατά την γνώμη του βρίσκεται στη φαντασία καθενός που «μεταπλάθει» την ιστορία καθώς τη διαβάζει.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News