Κοιτάς την αφίσα. Τα αστέρια της ενωμένης Ευρώπης, ένα-ένα, μεταμορφώνονται σε κομήτες και πέφτουν με φόρα πάνω στους πολίτες της. Τα γράμματα τσακίζονται, η λέξη αποδομείται. Η Ευρωπαϊκή Ένωση σε αποσύνθεση. Ρίχνεις άλλη μια ματιά στην αφίσα. Όχι, αυτή η βροχή των αστεριών δεν είναι για κατάλληλη για ευχές. Αναρωτιέσαι, προβληματίζεσαι, σου σφίγγεται το κεφάλι. Θα μπορέσει ποτέ η μεταπολεμική Ευρώπη να λειτουργήσει ως οικογένεια; Θα φτάσει η στιγμή που τα ευρωπαϊκά ιδεώδη θα γίνουν πράξη; Σκέφτεσαι, σκέφτεσαι και μετά νιώθεις θλίψη. Πορτογαλία, Ισπανία, Ελλάδα, ο Νότος που παλεύει να προσαρμοστεί στα ελλείμματα, ο τάχα ηθικός Βορράς που μαστιγώνει. Ασυνεννοησία πάνω από τα φαντάσματα χιλιάδων ανέργων. Κόμπος στο λαιμό, ένα ανίκητο μπέρδεμα. Στη ζωή δε μετράει μόνο ο παράς.

Η αφίσα του Ιωάννη Φετάνη επιλέχθηκε για τη 12η Διεθνή Τριενάλε Πολιτικής Αφίσας του Μονς. Φέτος, εξετάστηκαν 997 συμμετοχές από όλο τον κόσμο και προκρίθηκαν οι 150. Δεν εντυπωσιάστηκα όταν διάβασα την είδηση για την επιτυχία του Έλληνα γραφίστα. Στο παλμαρέ του έχει πολλές διακρίσεις, όπως ο έπαινος που είχε πάρει το 2007 στην Τριενάλε του Μιλάνο με θέμα το HIV. Τότε, το μήνυμά του ήταν ότι ο ιός του AIDS μπορεί να «κρύβεται» μέσα στον οποιοδήποτε. Τώρα, όπως μου είπε στο τηλέφωνο, είναι ότι «η ασυνεννοησία στην Ευρώπη απειλεί τη μελλοντική της ύπαρξη». Ξεκάθαρο πολιτικό μήνυμα, λιτό και μεστό, που ακούγεται σαν σπαρακτική φωνή μωρού την ώρα που αναζητάει τη μητρική αγκαλιά. Άλλωστε, αυτό ισχυρίζεται ο ίδιος ότι κάνει. «Δε μιλάω», απαντάει στην ερώτησή μου γιατί προτιμάει να μιλάει με τις αφίσες, και προσθέτει πως «φωνάζω, φωνάζω με δημιουργικό τρόπο για τα κοινωνικά ζητήματα που πας μας αφορούν».

Γνωρίζω τον Φετάνη περίπου μια επταετία, καθώς σχεδίαζε τα εξώφυλλα του Centro, ενός περιοδικού που εκδίδαμε όταν ήμασταν μικροί. Έκτοτε παρακολουθώ την πορεία του στενά, όχι γιατί είχαμε συνεργαστεί, αλλά διότι πάντα μου προκαλούσε περιέργεια να δω πώς εξελίσσεται ένα ταλέντο. Αν δηλαδή θα τα καταφέρει τελικά να αξιοποιήσει τις προοπτικές που ανοίγονται μπροστά του και να χαράξει μια στιβαρή πορεία ή θα πλανηθεί από την αρχική ευκολία της δημιουργίας και ξεφουσκώσει. Από ό,τι φαίνεται, ο Φετάνης, στα τριάντα και κάτι, κρατάει πυξίδα ακριβείας στον χάρτη των επιλογών. Αρκετά ώριμος, ώστε να μην ακροβατεί μεταξύ ξενέρωτου ρομαντισμού και εφηβικής οργής, με σαφείς ανθρωπιστικές αξίες, οι οποίες δεν αναλώνονται σε ευκαιριακές δουλειές, επεξεργάζεται με ειλικρίνεια τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα και τα μετουσιώνει σε αφίσες.

Δε ξέρω πού θα φτάσει το δικό του αστέρι. Είμαι σίγουρος όμως, ότι ακόμη κι όταν έρθει η στιγμή της πτώσης, πίσω του θα αφήσει φως. Φως που θα γεμίζει την ανθρώπινη ψυχή με ρεαλιστική αισιοδοξία, όπως οι αφίσες του. Μπράβο, ρε Φετάνη, οι λέξεις πάλι φαίνονται χλιαρές μπροστά στη δουλειά σου.

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τον ίδιο: http://ifetanis.gr/

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News