Ο Μισέλ Ουελμπέκ είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ο πιο ενδιαφέρων και πολυδιαβασμένος συγγραφέας της Γαλλίας αυτή τη στιγμή. Και ο πιο αμφιλεγόμενος επίσης. Ο άνθρωπος που αγαπά να μισεί με πάθος το διεθνές λογοτεχνικό σινάφι. Ένας κοντός καχεκτικός ανθρωπάκος γεννημένος το 1958 στη νήσο Ρεουνιόν δίπλα στη Μαδαγασκάρη από γονείς καθάρματα που τον εγκατέλειψαν σχεδόν αμέσως στις γιαγιάδες του για να κάνουν την ντόλτσε βίτα τους. Ο νεαρός Μισέλ αναγκάστηκε να κάνει μια σκληρή πέτσα για να επιβιώσει αλλά δεν ξεγέλασε ποτέ τους πιο προσεκτικούς αναγνώστες του –και σ΄αυτή τη συνέντευξη ποταμό στο περίφημο Paris Review απ΄όπου σας μεταφράσαμε ένα μικρό κομματάκι, το λέει επιτέλους ανοιχτά: ΔΕ πα να βρίζει, να προκαλεί και να αναθεματίζει; Κατά βάθος δεν είναι παρά μια ρομαντική ψυχή που «πιστεύει στην ατέρμονη ευτυχία και την αγάπη» ακόμα και τη στιγμή που διακηρύσσει το ακριβώς αντίθετο!
Απ΄αυτή τη μακρά και άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη -που μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη στο site του περιοδικού- διάλεξα όσα αφορούν το σεξ και τον έρωτα για να εγκαινιάσουμε και λογοτεχνικά το καινούριο καυτό τμήμα του ΠΡΟΤΑΓΚΟΝ. Το λέει άλλωστε κι ο Ουελμπέκ όπως θα δείτε. Το σεξ από την εποχή της λαίδης Τσάτερλι και του κηπουρού της ΠΡΟΤΑΓΚΟΝιστεί και στη λογοτεχνία όπως και στη ζωή μας είτε το θέλουμε, είτε όχι!

– Τι σας έκανε να γράψετε στο πρώτο σας μυθιστόρημα, το Whatever, για ένα προγραμματιστή ηλεκτρονικών υπολογιστών και τον σεξουαλικά καταπιεσμένο αδερφό του;
Δεν είχα διαβάσει πολλά μυθιστορήματα που να λένε ανοιχτά ότι το να αρχίζεις να δουλεύεις κανονικά ισοδυναμεί με το μπαίνεις σιγά σιγά στον τάφο. Ότι από κει και πέρα τίποτα δε σου συμβαίνει κι απλώς πρέπει να προσποιείσαι πως σ΄ενδιαφέρει η δουλειά σου. Και επιπλέον ότι μερικοί άνθρωποι μπορούν να έχουν σεξουαλική ζωή ενώ άλλοι δεν μπορούν γιατί απλούστατα κάποιοι είναι πιο ελκυστικοί από άλλους. Απλώς ήθελα να επιβεβαιώσω πως αν οι άνθρωποι δεν έχουν σεξουαλική ζωή δεν είναι λόγω ηθικής αλλά λόγω ασχήμιας! Φαίνεται προφανές αλλά δεν είναι και ήθελα να το πω.

– Σύμφωνα με τον αφηγητή στο μυθιστόρημα αυτό «ο καθένας μισεί τους νέους»
Αυτό είναι το δεύτερο μέρος της παγίδας. Το πρώτο είναι η επαγγελματική ζωή. Το δεύτερο είναι πως ξαφνικά εμφανίζεται αυτό το νέο πρόσωπο που θα σε αντικαταστήσει και θα έχει όλες τις εμπειρίες. Αυτό οδηγεί σε φυσικό μίσος του πατέρα προς το γιο.

– Τι γνώμη έχεις για το γάμο;
Ο γάμος είναι μια αντίδραση στην αναγκαστικά μοναχική ζωή

– Έχετε πολλές σεξουαλικές σκηνές που κέντρισαν το ενδιαφέρον των μίντια
Δεν νομίζω πως υπάρχει και τόσο μεγάλος αριθμός σκηνών σεξ στα βιβλία μου, ούτε ότι αυτές οι σκηνές σόκαραν τον κόσμο. Αυτό που πραγματικά προκάλεσε ήταν ότι γράφω για την σεξουαλική αποτυχία λέγοντας τα πράγματα με τ΄όνομά τους. Αναλύω την πραγματικότητα: Οι άνθρωποι δεν θέλουν να διαβάζουν για πρόσωπα που έχουν ανεκπλήρωτες σεξουαλικές επιθυμίες. Το σεξ υποτίθεται πως είναι καλό πράμα. Το να μιλάς για καταπιεσμένα σεξουαλικά πάθη φαίνεται αισχρό αλλά είναι αληθινό. Το πραγματικό ερώτημα είναι: Ποιός μπορεί, ποιος επιτρέπεται να κάνει σεξ; Δεν μπορώ να καταλάβω , π.χ., πως τη βγάζουν καθαρή οι καθηγητές με τόσα επικίνδυνα κοριτσάκια γύρω τους. Επίσης γιατί είναι πιο ντροπιαστικό και ταμπού όταν οι γυναίκες γίνονται σεξοτουρίστριες; Και γιατί είναι ακόμα χειρότερο από έναν άνδρα καθηγητή που παρενοχλεί τις φοιτήτριες του, όταν μια γυναίκα καθηγήτρια βάζει χέρι στο γλουτό ενός φοιτητή της;

– Ενα ρεφραίν στα μυθιστορήματά σας είναι ότι το σεξ και το χρήμα είναι οι κυριάρχες αξίες αυτού του κόσμου.
Είναι τρελό αλλά παρότι έγινα πενήντα χρονών ακόμα δεν έχω καταλήξει αν το σεξ είναι καλό πράμα ή όχι. Έχω τις αμφιβολίες μου και για τα φράγκα επίσης. Εξου και βρίσκω περίεργο το γεγονός ότι θεωρούμαι συγγραφέας με σαφή ιδεολογία. Κατά τη γνώμη μου αυτό που κάνω είναι κυρίως να εκθέτω τις αμφιβολίες μου. Βέβαια έχω μερικές βεβαιότητες. Παραδείγματος χάριν πιστεύω ότι το να πληρώνεις μια κοπέλα είναι καλό πράγμα. Χωρίς αμφιβολία. Ένα σημαντικό σημάδι προόδου.

– Εννοείτε τις πουτάνες;
 Ναι, είμαι σαφώς υπέρ της πορνείας.

– Γιατί;
Γιατί όλοι κερδίζουν απ΄ αυτή τη φάση. Δεν μ΄ενδιαφέρει προσωπικά αλλά νομίζω πως είναι καλό πράμα. Πολλοί αμερικάνοι και άγγλοι πληρώνουν και το χαίρονται. Και τα κορίτσια το χαίρονται. Βγάζουν πολύ χρήμα.

– Και που το ξέρετε πως τα κορίτσια το χαίρονται;
 Τους μιλάω. Είναι λίγο ζόρι γιατί δε μιλάνε καλά αγγλικά αλλά τους μιλάω.

– Και πως σχολιάζετε την πολύ διαδεδομένη ιδέα πως τα κορίτσια είναι θύματα αναγκασμένα να κάνουν αυτή τη δουλειά λόγω συνθηκών;
Ψέμα είναι αυτό. Όχι στην Ταϊλάνδη πάντως. Είναι βλακώδες να μου φέρετε αντιρρήσεις επ΄αυτού.

– Άρα η πορνεία είναι φοβερή ιδέα για όλο τον κόσμο;
Βέβαια υπό την αίρεση ότι θα εξαφανιστεί το Ισλάμ. Αλλιώς δεν θα δουλέψει το πράμα.

– Με λίγα λόγια σ΄ένα τέλειο κόσμο θα υπάρχει πορνεία αλλά όχι το Ισλάμ;
Δεν μίλησα εγώ για τέλειο κόσμο. Αυτό που είπα είναι ότι δε χάλασε κι ο κόσμος εξαιτίας της πορνείας.

– Γράψατε μια βιογραφία του Λόβκραφτ και εγώ προσωπικά εντυπωσιάστηκα από το πόσο μοιάζουν τα δικά του αποτυχημένα ειδύλλια με αυτά που περιγράφετε εσείς στα βιβλία σας.
Ναι, αυτά που η γυναίκα είναι θαρραλέα και δυναμική και κάνει ότι μπορεί για να πετύχει η σχέση ενώ ο άντρας κάθεται δυστυχής και ανίκανος…

– Πιστεύετε ότι υπάρχει η πιθανότητα της αγάπης ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα;
Θα σας απαντούσα ότι το ερώτημα αν υπάρχει η αγάπη ή όχι παίζει στα βιβλία μου τον ίδιο ρόλο που παίζει στα βιβλία του Ντοστογιέφσκι το ερώτημα περί υπάρξεως του θεού.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News