Αυτό που μπορεί να σε τρελάνει με μία απώλεια, είναι τα αντικείμενα που οι άνθρωποι αφήνουν πίσω τους. Σε πιάνει ένας άγριος θυμός για όλα αυτά τα άψυχα πράγματα που αντέχουν στον χρόνο, ενώ οι κάτοχοί τους έχουν χαθεί για πάντα. Οι παντόφλες της μητέρας σου να την περιμένουν δίπλα από το κρεβάτι της, ενώ η ίδια δεν κατάφερε να επιστρέψει ποτέ από το νοσοκομείο. Ενα χαρτάκι πάνω στο οποίο ο πατέρας σου είχε σημειώσει τι χρειαζόταν από το σούπερ μάρκετ και τελικά δεν πρόλαβε να φάει τίποτε από αυτά, αφού πέθανε. Το πιατάκι του σκύλου σου, ή το πλαστικό παιχνίδι του πάνω στο οποίο παραπάτησες επιστρέφοντας από την ευθανασία που αναγκάστηκες να του κάνεις. Ολα αυτά είναι στιγμιότυπα πένθους μπροστά στην ανικανότητά μας να νικήσουμε και να αποδεχτούμε τον θάνατο.

Οταν μάλιστα πρόκειται για κάτι τόσο ξαφνικό, όπως μία αιφνίδια πυρκαγιά που παίρνει για πάντα μακριά τα αγαπημένα σου πρόσωπα; Οι περιοχές που κάηκαν παρασύροντας στις φλόγες τους τόσους ανθρώπους, ή παραπλανώντας τους προς τη θάλασσα όπου κι εκεί κάποιοι δυστυχώς δεν τα κατάφεραν, ήταν ο παράδεισος της διπλανής πόρτας. Σχεδόν όλοι είχαμε έναν φίλο ή έστω έναν γνωστό, ο οποίος έχει εξοχικό εκεί και τώρα το αντικρύζει καμμένο, ή στην ακόμη χειρότερη περίπτωση, θρηνεί τον χαμό ενός δικού του ανθρώπου.

Καλοκαίρι, καύσωνας, τα μπάνια του λαού, παραλίες με ξαπλώστρες και δεντράκια στο φόντο, χαρά Θεού. Τι θα μπορούσε να πάει λάθος; Πώς στο καλό ο μέσος παραθεριστής που δεν είχε λεφτά για σπίτι ή διακοπές στη Μύκονο έπεσε πάνω στο δρεπάνι του μέγα θεριστή;

Εκτός από τον αριθμό των θυμάτων που όλο και αυξάνεται, συγκλονίζει εξίσου ο αριθμός των αγνοουμένων, που όπως λένε, ξεπερνά τους εκατό. Ξαφνικά, το Facebook γέμισε από αναρτήσεις για ανθρώπους ή και ολόκληρες οικογένειες που αγνοούνται. Χαμογελαστές φωτογραφίες ανυποψίαστων τη στιγμή της πόζας ανθρώπων για το τι έμελλε να τους συμβεί αυτό το καλοκαίρι. Τι περίεργη, ύπουλη εποχή που είναι το καλοκαίρι. Λες και η μεγαλύτερη συμφορά μπορεί να σε πιάσει στον ύπνο, καθώς χαλαρώνεις μακριά από όλους και όλα κάτω από μία ψάθινη ομπρέλα. Τόσοι άνθρωποι τη Δευτέρα 23 Ιουλίου του 2018 φόρεσαν το μαγιό τους, πήραν την πετσέτα τους και πήγαν να κάνουν αυτό που ονειρεύονταν όλο τον χειμώνα προκειμένου να ξεπλύνουν την κούραση από πάνω τους: μπάνιο στη θάλασσα. Τι θα μπορούσε να πάει λάθος;

Ανάμεσα στις φωτογραφίες που έκαναν τον γύρο του κόσμου και σου προκαλούν τόσα συναισθήματα που καταλήγεις να μην μπορείς να πεις τίποτα: μία γυναίκα που κρατά τη φωτογραφία ενός αγνοούμενου προσώπου και θυμίζει σκηνή από πολεμική ταινία.

Κάποια άλλη, που ψάχνει απεγνωσμένα τον σκύλο της ανάμεσα σε καμμένα αυτοκίνητα. Αλλά και τα άψυχα αντικείμενα που λέγαμε, και μαρτυρούν ότι κάτι πήγε πολύ λάθος σε μία φαινομενικά ανέμελη ημέρα του Ιουλίου: ένας δίσκος με τηγανιτά κολοκοκυθάκια σε πιάτα, με λεμόνι για γαρνιτούρα σε μία ταβέρνα στην Κινέτα. Τα πιάτα είναι έτοιμα για σερβίρισμα, κι αν μείνεις σ’ αυτή την εικόνα, νομίζεις ότι όλα είναι ιδανικά. Μόνο που λίγα λεπτά αργότερα, η ταβέρνα τυλίχτηκε στις φλόγες και η χαμογελαστή παρέα που είχε κάνει τη συγκεκριμένη παραγγελία έφυγε τρέχοντας για να σωθεί.

Θυμάμαι ότι για ολόκληρες εβδομάδες μετά τον σεισμό του ’99 που είχε προκαλέσει τόσο τρόμο στην Αθήνα, κοιμόμουν με τα παπούτσια από φόβο μήπως με πιάσει κάποιος μετασεισμός στον ύπνο και δεν προλάβω να αντιδράσω. Πάντα έλεγα ότι ο σεισμός είναι ό,τι πιο τρομακτικό και ύπουλο έχει να επιδείξει η φύση. Μετά τα χθεσινά, έχω αναθεωρήσει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News