Σ΄αυτό το σημείο παίδες θα σας παρακαλούσα να αράξετε κάπου αναπαυτικά και να προσδεθείτε (παρακαλώ) γιατί θα ακολουθήσουν βαριές αναταράξεις στο προσωπικό και οικογενειακό μου status. Αράξατε; Ωραία. Αρχίζω!

Είμαστε λοιπόν στο δωμάτιο του (δημόσιου μεν αλλά πριβέ για τους εκλεκτούς) νοσοκομείου εγώ με το σπασμένο πόδι κι ο ξανθός μου με μάτι ερμητικά βουλωμένο. Η μάνα(τζερ) αφού μας τακτοποίησε κινητοποιώντας όλη τη γκάμα των γνωριμιών της ώστε να εντυπωσιάσει τον φαντασιακό γαμπρούλη της, πέρασε αμέσως στην επόμενη πίστα: του έβαλε στο χέρι το κινητό του λέγοντας με την πιο τεχνητή ζαχαρένια φωνή που είχε στο ρεπερτόριό της:

-Δεν παίρνεις αγάπη μου τη μανούλα ένα τηλέφωνο να μην ανησυχεί; Δωμάτιο 511 πες της.

Ο ξανθός άνοιξε έντρομος το βουλωμένο του μάτι και επιχείρησε ματαίως να τη συνεφέρει.

-Μα αν την πάρω θα ανησυχήσει. Αυτή νομίζει πως κάνω σκι στην Αράχοβα.

Η μάνα(τζερ), εντελώς ασυνήθιστη να της φέρνουν αντιρρήσεις όπως ξέρουμε, έσφιξε το τηλέφωνο στο χέρι για να μην του το κοπανήσει στο κεφάλι και το έφερε ακόμα πιο πιεστικά μπροστά στο μαυρισμένο του μάτι.

-Πάρε αγάπη μου που σου λέω. Δεν είσαι μάνα και δεν ξέρεις τι αγωνία τραβάμε για σας. (σ΄αυτό το σημείο πρόσθεσε και το γνωστό σπέσιαλ εφέ: άφησε ένα δάκρυ να τρεμοπαίζει διακριτικά στην άκρη του μπότοξ της)

Ταυτόχρονα γύριζε προς τα μένα και μου κανε νόημα με το κεφάλι να την υποστηρίξω.

-Άσε ρε τον άνθρωπο ήσυχο. Δεν ξέρει αυτός τη μάνα του; είπα εγώ αγνοώντας περήφανα τις γονικές πιέσεις χάριν του έρωτα μου του αγιάτρευτου (και δεν είναι σχήμα λόγου παίδες έτσι που τον σακάτεψα!).

Τι ήθελα και άνοιξα το σκατόστομα μου η ανάπηρη; Με πλησίασε, άρπαξε το (γερό μου) χέρι κι άρχισε να το σφίγγει σαν μέγγενη υποτίθεται διακριτικά. Με πόνεσε τόσο παίδες που αν είχα πρόχειρο το τηλέφωνο του Χαμόγελου του Παιδιού θα καλούσα τα επείγοντα να έρθουν να μου δώσουν άσυλο!

Ο ξανθός, που μάλλον κατάλαβε ότι είχε να κάνει με κολλημένη, πήρε τελικά το τηλέφωνο και έκανε ένα σύντομο μπριφιγκ στην μητέρα Μαρκέτογλου. Κλείνοντας είπε στη μάνα(τζερ):

-Έρχεται λέει.

-Έρχεται; ανέκραξε η wannabe μεγαλοπεθερά. Λοιπόν εγώ φεύγω. Θα πάρω και τον πατέρα σου να τσακιστεί να ρθει. (Σ΄αυτό το σημείο κατάλαβε ότι με τη χοντράδα που πέταξε εξετέθη οικογενειακώς μπροστά στον «γαμπρό» και το βελτίωσε λίγο) Έχει μια δύσκολη υπόθεση με το σκάνδαλο Ζήμενς και ξενυχτάει σε καθημερινή βάση ο καημένος. Λοιπόν φεύγω. Μην ανησυχείτε. Επιστρέφω αμέσως.

-Γι αυτό ανησυχούμε, μουρμούρισα αλλά είχε ήδη γίνει μπουχός. Ο ξανθός που αγνοούσε το φαινόμενο Μάνα(τζερ) με κοίταξε με απορία. Εγώ που την είχα γεννήσει όμως στοιχημάτισα από μέσα μου ότι η ψωνάρα έτρεξε για να φέρει κανά σινιέ γλυκάκι. Της ήταν αδύνατον να μην κάνει το κομμάτι της στην (παιδική της φίλη και εξίσου καραμπίτσω) μαντάμ Μ.

Όπως αντιλαμβάνεστε παίδες ταραχή με κατακυρίευσε. Θυμόσαστε φαντάζομαι πόσο φίνα είχε εξελιχθεί η πρώτη συνάντηση μας με την πεθερούλα μου… Ναι μεν δεν έγινα τότε ανθρώπινος πόρος αλλά τώρα ένιωθα μικρή και ανυπεράσπιστη σαν ανθρώπινος σπόρος. Και δεν ήταν μόνο αυτό: Είχα το κακό προαίσθημα ότι Μάνα(τζερ), Μαρκέτογλου και φάδερ αποτελούν ένα εκρηκτικό μίγμα ικανό να μετατρέψει σε τριμπούρδελο όχι μόνο το νοσοκομείο μας αλλά και ολόκληρο το ΕΣΥ (άθλο που ούτε ο Κακλαμάνης και ο Λοβέρδος κατάφεραν να φέρουν ολοκληρωτικά εις πέρας!)

Εκείνη τη στιγμή μια νεαρή, στρουμπουλή και κάπως αγχωμένη νοσοκόμα μπουκάρισε στο δωμάτιο κουβαλώντας ένα βάζο με ροζ τουλίπες.

-Ποιός τα στειλε αυτά; ρώτησα κολακευμένη. Ήξερα ότι έχω φαν κλαμπ παίδες αλλά απορούσα πώς διέρρευσε το τροχαίο μου έτσι γρήγορα… Λες να είχε twitter ο ματάκιας;

-Κανείς. Τα πήρα από το 514 στη ζούλα. Εντολή της μαμάς, μου ψιθύρισε η μικρά συνωμοτικά.

OMG αυτή έχει λαλήσει τελείως, διαπίστωσα έντρομη. Φώναξε τα πεθερικά, έφερε τα λουλουδικά, φέρνει και τα γλυκά. Ένας παπάς λείπει να μας παντρέψει με το ζόρι τώρα που μας παγίδεψε ακινητοποιημένους στο κρεβάτι του πόνου. Πως διάολο να την κάνουμε από δω μέσα μία κουτσή και ένας στραβός;

(αλλά δεν φύγαμε παίδες. Δεν προλάβαμε. Τα γεγονότα έτρεχαν πιο γρήγορα από μας. Διότι τα γεγονότα ούτε σπασμένο πόδι είχαν, ούτε βουλωμένο μάτι…)

 

 

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News