Η οικονομία, μια διεθνής προσωπικότητα, η διαπραγμάτευση του υπουργού Οικονομικών με την τρόικα, η Αίγυπτος, η μονιμότητα στο Δημόσιο «πνέει τα λοίσθια», όπως περιγράφουν -βαρύγδουπα- πολλοί πηχυαίοι τίτλοι. Δηλαδή;

Έχουμε και λέμε, λοιπόν. Λοίσθια, από τον πληθυντικό του ουδετέρου του επιθέτου «λοίσθιος» που σημαίνει ο τελευταίος, ο έσχατος. Άρα, αυτός που πνέει τα λοίσθια ξεψυχά, εκπνέει, πεθαίνει, μουέρτο. Η φράση, λοιπόν, δηλώνει ότι κάποιος ψυχορραγεί, είναι στα τελευταία του. Μεταφορικά ή κυριολεκτικά.

Έτσι κι αλλιώς, κατά τας Γραφάς, κι ο Ιησούς μεταφορικά ή κυριολεκτικά μιλούσε. Η φράση, λοιπόν, «πνέει τα λοίσθια» ανάγεται στο θαύμα της θεραπείας της 12χρονης κόρης του Ιάειρου, δια χειρός Χριστού (Μαρκ. Ε’ 21).

«Και ιδού έρχεται εις των αρχισυναγώγων ονόματι Ιάειρος και ιδών αυτόν (τον Ιησούν) πίπτει προς τους πόδας αυτούς και παρεκάλει αυτόν πολλά λέγων ότι το θυγάτριόν του πνέει τα λοίσθια».

Την ίδια φράση είχε χρησιμοποιήσει και ο Νικηφόρος Γρηγοράς (1295-1360) Βυζαντινός ιστορικός συγγραφέας, λόγιος, θεολόγος, ρήτορας, μαθηματικός και αστρονόμος. Βασικά, πολέμιος θρησκευτικών δοξασιών του Μεσαίωνα. Ο Γρηγοράς διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο και στην πολιτική, σε μια χρονική περίοδο που το Βυζάντιο συνταρασσόταν από εμφυλίους πολέμους, αλλά και μεγάλες θεολογικές διαμάχες: («αναισθησίαν ετράπη και έκειτο πνέων τα λοίσθια επὶ τρίτην εγγύς που ημέραν»).

Το θέμα είναι ότι στην περίπτωση του Ιησού -αφού ανεστήθη, τελικά, η κόρη- σημαίνει ότι τη φράση ακολούθησε ένα θαύμα. Ξεψύχησε, αλλά αναστήθηκε. Σήμερα, στις περιπτώσεις που αναφέρεται η φράση «πνέει τα λοίσθια», το θαύμα αναζητείται-φως στο τούνελ.

Εμείς, πάντως, θα συνεχίσουμε να ζούμε με αυτή τη φράση που χρησιμοποιείται παντού και για τον πλέον ασήμαντο λόγο, σε δεκάδες παραδείγματα, εν ολίγοις θα συνεχίζουμε να ζούμε (ανα)πνέοντας τα λοίσθια που μας σερβίρει η επικαιρότητα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News