Μπορεί παγκοσμίως αυτό που παλιά λέγαμε «δισκογραφία» ή «βιομηχανία του c.d» να περνάει τεράστια κρίση, τα αστέρια που λάμπουν όμως λάμπουν πάντα, ασχέτως συνθηκών. Είναι αυτόφωτα και αστραφτερά και ξεπερνούν όλα τα εμπόδια. Η Beyonce γεννήθηκε στίς 4 Σεπτεμβρίου του 1981 στο Τέξας και δούλεψε σαν μοντέλο πρίν γίνει η «φωνή» του γκρούπ «Destiny’s Child».

Το πραγματικό όνομα της Beyonce (που κάνει ρίμα με τη λέξη «fiancée» που θα πεί «αραβωνιαστικιά) είναι Giselle Knowles και, όπως συνήθως συμβαίνει μ’ αυτά τα αστεράτα παιδάκια, άρχισε να τραγουδάει πρίν καλά-καλά μιλήσει. Στην εκκλησία τίς Κυριακές καβαλούσε όλη τη χορωδία τόσο που μόνο αυτή ακουγόταν τελικά και τα Σαββατοκύριακα έκανε ασκήσεις με θρησκευτικούς soul ύμνους, μέχρι που τούς ανάγκασε να την γράψουνε σε μαθήματα όπερας όπου ενθουσιάστηκε και έδινε κυριολεκτικά τα ρέστα της!

Ο πατέρας της – και «παραγωγός» – τηςΜάθιου Νόουλς τον μυρίστηκε τον θησαυρό που είχε στα χέρια του και πολύ γρήγορα κατάφερε να φτιάξει ένα τρίο με την κόρη του, την LaTavia Robertson και την LeTova Luckett. Το 1992 ή πρώτη ξαδέρφη της οικογένειας Kelly Rowland προστέθηκε στο γκρούπ και οι τέσσερις μαζί εμφανίστηκαν στο Star Search, κάποιο απο τα φεημστορειδή προγράμματα της τηλεόρασης (συμπεραίνω τώρα εγώ!). Κούκλες και οι τέσσσερις βρήκανε και ένα ωραίο, ποιητικό, όνομα για το γκρούπ: «Destiny’s Child». «Τα παιδιά της Μοίρας» δηλαδή. Το 1977 βγάλανε το πρώτο τους single, το «Νο, Νο, Νο», και το παραμύθι άρχισε να χοντραίνει ενω το σιντάκι γινότανε «multi-platinum», δηλαδή πολλές φορές πλατινένιο (με την Ελληνική μου εμπειρεία δεν μπορώ ούτε κάν να διανοηθώ τι πωλήσεις πρέπει να κάνεις για να γίνεις «πολλές φορές πλατινένιος» στίς ΗΠΑ). Τα κορίτσια αγαπήθηκαν αμέσως απ΄τα media και καλύτερη αρχή δεν μπορούσε βέβαια να ονειρευτεί κανείς. Οι κριτικοί αρπάξανε στον αέρα τη μυρωδιά και τη λάμψη του νέου αυτού R&B γκρούπ και όταν βγήκε το «Τhe Writing’s on the Wall” to 1999 με την Beyonce σαν κυρίως (και μοναδική) «φωνή», τρία τραγούδια απο το άλμπουμ φτάσανε στο τοπ-10 των ΗΠΑ μέσα στην ίδια χρονιά. Ητανε τo “Jumpin, Jumpin”, το “Say My Name” και το “Bills, Bills, Bills.” Τα κορίτσια έγιναν, χωρίς να το καταλάβουνε καλά-καλά, σούπερστάρ – με το άλμπουμ τους αυτό να πουλάει πάνω απο 9 εκατομμύρια κομμάτια σε όλο τον πλανήτη.

Λίγο μετά την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων για τα Grammy του 2001, μέσα στην τρέλλα για την προετοιμασία τού σώου της τελετής και τον «ίλλιγγο» των απίστευτων πωλήσεων σε όλη τη γή, τόσο η LeToya όσο και η LaTavia έφυγαν απο το γκρούπ μέσα σ΄έναν κυκεώνα παρεξηγήσεων και διαφωνιών για χίλια δυό «προβλήματα» της δουλειάς. Τα νομικά προβλήματα που προκύψανε απο την διάλυση ξεπεράστηκαν με την βοήθεια της Michelle Williams και τής Farrah Franklin που έκανε φωνητικά. Ετσι οι Destiny’s Child φύγανε απο την απονομή με δύο Grammys, και τα δύο για το τραγούδι “Say My Name.”

Σαν τρίο πιά οι «Destiny’s Child» προχώρησαν στο τρίτο album τους, το «Survivor», που βγήκε την Ανοιξη του 01, με καινούργια μεγάλα χίτ – σαν το “Bootylicious”. Το «Survivor» έφερε άλλο ενα Grammy για το group τον Φεβρουάριο του 2002. Και δεν ήταν μόνο τα Grammy βέβαια. Ολόκληρη η «βιομηχανία» τίς έραινε με βραβεία και μπράβο, το «American Music», το «MTV», το «Soul Train» και το «Image Awards». Επιτυχία απίστευτη, αληθινό παραμύθι.

Μετά απο τόση πιά επιτυχία και οι τρείς “κυρίες» αποφασίσανε να δοκιμάσουνε η καθεμιά το δικό της «solo» δρόμο πρίν ξαναβρεθούνε για το επόμενο άλμπουμ των Destiny’s Child. Δεν ήθελε και πολύ. Η Beyonce ξεχώρισε εύκολα και όλοι οι προβολείς στραφηκαν πάνω της. Πρίν καλά-καλά ετοιμαστεί για το πρώτο άλμπουμ της, έκανε ήδη ένα σουξέ με τον Jay-Z (το “Bonnie and Clyde ’03”) και προχώρησε και στο κινηματογραφικό της ντεμπούτο δίπλα στον Mike Myers στο «Goldmember» του Austin Powers. Και έτσι οδηγήθηκε, σαν να μην συνέβαινε τίποτα, στο «Dangerously In Love», που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2003.
Μ’ αυτό το άλμπουμ η Beyonce ξέφυγε πιά, εντελώς μόνη της, με το club hit “Baby Boy,” την πόπ σούπερ-επιτυχία “Crazy In Love” και το πιό «σόουλ» “The Closer I Get To You” που είπε με τον Luther Vandross. Οπως και με τους Destiny’s Child, η Beyonce ήταν συχνά η συνθέτις και η στιχουργός πολλών απο τα τραγούδια που ξεχώριζαν και οι live ερμηνείες της την έκαναν όλο και πιό αγαπητή σ΄ένα κοινό τεράστιο, παγκόσμιο και ενθουσιώδες. Μεταμορφώθηκε σε μια diva, έκανε υπέροχα videos, τραγούδια που τα «έπιανε» αμέσως το αυτί σου και προκάλεσε, βέβαια, πολλές «ειδήσεις» και «κουτσομπολιά». Οι φήμες λέγανε οτι ζούσε με τον rapper Jay-Z, άλλοι λέγανε οτι κάποιο άλμπουμ των “Destiny’s Child” είναι πάλι στα σκαριά – και άλλλα, πολλά και διάφορα γέμιζαν τίς στήλες των γυαλιστερών εντύπων και των σχετικών τηλεοπτικών εκπομπών.

Ενω ετοιμαζότανε για την παγκόσμια σόλο περιοδεία της, έκανε συγχρόνως διαφιμήσεις για την L’Oreal και την Pepsi και συμμετείχε και στην μουσική κωμωδία «The Fighting Temptations». Τέτοιες πραγματικά «μεγάλες star», λένε όλοι όσοι ξέρουν την «Μουσική βιομηχανία» δεν εμφανίζονται κάθε δεκαετία, ούτε κάν κάθε εικοσαετία. Εχοντας ήδη στο τσεπάκι της 10 grammy (αν δεν κάνω λάθος) προχτές, πρίν κλείσει καλά-καλά τα 29 της χρόνια, προσέθεσε άλλα έξη!

Ας τα πάρουμε ένα-ένα :

1 : SONG OF THE YEAR

2 : Best Female Pop Vocal Performance

3 : Best Female R&B Vocal Performance

4 : Best Traditional R&B Vocal Performance

5 : Best R&B Song

6 : Best Contemporary R&B Album για το
I Am… Sasha Fierce
Beyonce.

Το πιό αγαπημένο μου απο τον δίσκο δεν πήρε ειδικό βραβείο. Είναι αυτό όπου το κορίτσι μας, η Beyonce δηλαδή, διηγείται «τι θα έκανε άν ήτανε αγοράκι» :

If I were a boy.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News