Φλερτ και Φραγκφούρτη γίνεται; Ασφαλώς και γίνεται.
Η διάθεσή μου ξεκίνησε από τη χθεσινή βραδιά που απέδρασα στο Βίζμπαντεν κι αφού τριγύρισα στους δρόμους που χουμε περπατήσει αγκαλιά μαζί (όπως θάλεγαν και τα μυθιστορήματα που τόσο αρέσουν στις ελληνίδες) κατέληξα στο καζίνο. Με την αίγλη του Ντοστογιέφσκι όπου εκεί έγραψε τον Παίκτη και την αύρα του Αντώνη Σουρούνη και του Χορού των Ρόδων του.
Γοητευτικότερο εστιατόριο από αυτό στο καζίνο του Βίζμπαντεν δεν υπάρχει, σε κάνει να θες να ζεις, να ερωτεύεσαι και να σκέφτεσαι. Μυρίζει παλιο κονιάκ κι έχει τον ωραιότερο φωτισμό για να κοιτάς τον απέναντί σου, να μοιάζεις ότι φεγγοβολάς, εσύ κι αυτός (κι όλοι οι άλλοι επίσης). Μόνο από κεριά, εκατοντάδες κεριά, λευκά φυσικά, που λειώνουν μέχρι τέλους σε παμπάλαια ασημένια κηροπήγια που βρίσκονται διάσπαρτα. Παντού.
Οι άντρες στην Αργεντινή είναι απλώς πανέμορφοι, είδες που συνεχίζεται η φλερτική μου διάθεση; Πώς να να μην προσέξω αυτόν στην αφίσα που αναγγέλλει ότι τιμώμενη χώρα το 2010 θα είναι η Αργεντινή; Είναι παντού στην έκθεση, πλαισιωμένος από ένα βαθύ χρυσολαδί φως. Eίναι όλα φωτεινά ή μου φαίνεται εμένα; Εντάξει εντάξει, ξαναβρίσκω τη σοβαρότητά μου: το μούδιασμα από τη βράβευση με Νόμπελ της Χέρτας Μύλλερ είναι απλωμένο σ’ όλη την έκθεση, τι κρίμα που φέτος η αναγγελία της βράβευσης έγινε νωρίτερα κι έτσι χάσαμε την απορία ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των πρακτόρων και υπευθύνων ξένων δικαιωμάτων που κάθε χρονιά άμα των ακούσματι της είδησης ξεχύνονται να «κλείσουν το νόμπελ».
Μούδιασμα γενικότερο (θα χαθεί εντελώς η φλερτική διάθεση, πού θα πάει!) αλλά χωρίς να χουμε πέσει στη μιζέρια. «Αν νομίζετε πως θα γλυτώσετε απ τα βιβλία…» όπως λέει και το πόνημα του Ουμπέρτο Έκο και του Ζαν Κλοντ Καριέρ… γελιέστε. (Ο Λιβάνης θα το βγάλει οσονούπω). Στα ebooks ελαφρώς το αδιαχώρητο, μάχη γίνεται για το ποιός βγάλει το μικρότερο μέγεθος με το λιγότερο βάρος.(Το μέγεθος πάντα παίζει ρόλο, έστω κι από την ανάποδη!)
Για να πάρω μια τζούρα πολυτέλειας κατέφυγα στο Phaidon, αυτός και κανείς άλλος βγάζει τα ωραιότερα εμπορικά βιβλία κι έμεινα άφωνη μπροστά στις 540 σελίδες για τον Φερράν Αντριά, τον ιδιοφυή κατά πολλούς ισπανό μάγο της κουζίνας. «Μια μέρα στο El Bulli» . Στο εξώφυλλο, ο κράχτης είναι «2.000.000 τηλεφωνήματα ετησίως για κράτηση 8.000 θέσεων». Μαγειρική, πολύ μαγειρική στον Φαίδωνα και φυσικά (επειδή το ξερα αλλά δεν το πίστευα) το βιβλίο Vefa’s Book, ναι σωστά κατάλαβες βιβλίο της κυρίας Αλεξιάδου που όπως είναι τοις πάσι γνωστόν, είναι κυρίως επειχειρηματίας (στη Φραγκφούρτη πουλάει με μονάδα μέτρησης το κοντέϊνερ από τη δεκαετία του 80). Το βιβλίο της στου Phaidon έχει ενα αριστουργηματικό εξώφυλλο, τον ωραιότερο, μπλε λαβύρινθο. Στους αντίποδες της αισθητικής των ελληνικών της βιβλίων που είναι αμιγώς δικά της προϊόντα. Ειναι όμως μεσογειακή μαγειρική; Καταπίνω το δηλητήριό μου …

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News