Φερστέ Νατζαφί: ρεπορτάζ στον θάλαμο 305
Φερστέ Νατζαφί: ρεπορτάζ στον θάλαμο 305
Βράδιαζε. Οι διάδρομοι του νοσοκομείου ηρεμούσαν σιγά σιγά. Από τις ανοιχτές πόρτες γυναίκες και άντρες με επιδέσμους στα μάτια χαλάρωναν ακουμπώντας στα ενθαρρυντικά λόγια των συγγενών τους. Η πόρτα των Νατζάφι ήταν η μόνη κλειστή. Τρίκλινο δωμάτιο, λούτρινα ζωάκια και στην γωνία τρεις αφίσες με την φωτογραφία του Χαμιντουλλά κυκλωμένες με το μαύρο του θανάτου.
«Ο Μοχάμεντ συνεχώς γράφει», ψιθυρίζει ο Γιονούς Μοχαμεντί, ο μεταφραστής. Στο Γκάζνι, του Αφγανιστάν ήταν δάσκαλος, οι Ταλιμπάν δεν ήθελαν την εκπαίδευση των κοριτσιών και ο Μοχάμεντ φυγάδευσε σιγά σιγά τα εφτά παιδιά του, πούλησε ότι είχε και έφυγε. Την πρώτη φορά που κοιμήθηκε στην Ελλάδα ήταν στο περιβόητο στρατόπεδο προσφύγων της Παγανής στη Λέσβο. Μετά στην Αθήνα δεν κατάφερε να φτάσει ούτε μέχρι το γκισέ για να καταθέσει την αίτηση ασύλου. «Να φύγουμε να πάμε αλλού» τον παρακαλούσε η Ζαχρά. Τώρα αναστενάζει. Σιγανά όμως. Η μικρή Φερστέ δεν ξέρει ότι ο αδελφός της έχει χαθεί και νομίζει ότι η στενοχώρια των γονιών της είναι μόνο για τα δικά της τραύματα. «Κάνουμε αγώνα μήπως σώσουμε τουλάχιστον το ένα μάτι», θα πει η μητέρα της. «Μακάρι να πέθαινα εγώ», ξεσπάει. Βγάζει λυγμούς αλλά μόλις που δακρύζει. «Δέκα πέντε μέρες τώρα μόνο κλαίει, στέρεψε» λέει σχεδόν αυστηρά ο άντρας της.
Η Αφροδίτη Αλ Σάλεχ είχε έρθει στο μεταξύ για συμπαράσταση, φέρνοντας ένα μεγάλο παγωτό χωνάκι όπως της είχε ζητήσει η μικρή. Η ξανθιά κούκλα είναι συνεχώς στην αγκαλιά της Φερστέ. Το ελληνικό κράτος όμως το σκέφτεται αν θα αγκαλιάσει την μικρή Φερστέ. Όλοι αναγνωρίζουν ότι την χτύπησε η τυφλή βόμβα των τρομοκρατών, ο νόμος όμως αναγνωρίζει ως θύματα τρομοκρατίας μόνο τους έλληνες πολίτες (και όχι τους παράνομους πρόσφυγες!). Ο Χρυσοχοίδης υποσχέθηκε ότι η γραφειοκρατία δεν θα σταθεί εμπόδιο για την βοήθεια στη Φερστέ μέχρι τότε όμως όσοι θέλουν μπορούν να καταθέσουν ένα ποσό στον λογαριασμό της οικογένειας στην Εθνική Τράπεζα. Αριθμός Λογαριασμού 129/341635-64 Najafi Mohammad Isa Mirza Hose
Έξω από το δωμάτιο, το προαύλιο ήταν σχεδόν έρημο. Είναι φανερό ότι αυτή η δολοφονία 15 χρονου δεν έχει μεγάλο κοινό. Ούτε αφίσες, ούτε διαδηλώσεις, ούτε μπλόκ, ούτε σχολεία να φωνάζουν.
Δείτε εδώ τις φωτογραφίες της Μαρίας Μαράκη.
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News