Ένας χρόνος στεγνός
Ένας χρόνος στεγνός
Τον γνωρίζω επτά χρόνια, είναι όμορφος, μοντέρνος κι ευγενής. Ένα πρωί στην τράπεζα, συναντηθήκαμε στην ουρά. Μου ‘κανε χώρο να μπω μπροστά του, τα ρούχα του μοσχομύριζαν, τα χνώτα του τού ξενύχτη. Μου μίλαγε φορώντας τα γυαλιά ηλίου. Χωρίσαμε κι άρχισαν να μου μπαίνουν υπόνοιες. Λες να πίνει παραπάνω; Να ‘ναι αλκοολικός; Πέρυσι στους «Πρωταγωνιστές» κάναμε εκπομπή για το θέμα αυτό. Σχεδόν ολόκληρη τη σεζόν κράτησε η έρευνα. Μου το εξομολογήθηκε στην αρχή, το καλοκαίρι το 'χε κόψει. Δεν είναι μονάχα η δύναμη φορές που σε ωθεί, είναι και η σύγκριση. Ο καθρέφτης μας οι άλλοι. Σε 5 χρόνια αυτός θα ναι έτσι, εγώ αλλιώς. Το γράμμα που ακολουθεί, το 'νιωθε να το γράψει. Θέλει να μάθουν όσοι περισσότεροι μπορούν ότι η ενηλικίωση – όσο βασανιστική κι αν είναι – είναι η μεγάλη πίστα της ζωής. Εκεί παίζονται όλα.
Πρώτη Πρώτου, του Ένα
Αγαπημένη μου,
Σαν σήμερα, έναν χρόνο πριν χωρίσαμε. Ακόμη δεν έχω καταλάβει καλά – καλά πως έγινε. Μετά από τόσα χρόνια συμβίωσης, τόσες χαρές και τόσες λύπες που περάσαμε αγκαλιά… Όταν σε πρωτογνώρισα, ήμουν άβγαλτο εφηβάκι. Κι εσύ, με πάμπολλες σαν τη δική μου ιστορίες στο ενεργητικό, ανέλαβες να μου δείξεις τη ζωή. Πρώτα να με εντάξεις στην ομάδα των «μεγάλων» κι αργότερα να με ταυτοποιήσεις στην παρέα των ιδιαίτερων, των πικραμένων της ματαιωμένης αυταπάτης.
Ακριβή μου, (κυριολεκτώ πια)
Επειδή ακριβώς σ’ αγάπησα τόσο πολύ για τόσα πολλά χρόνια, είναι ανάγκη να είμαι ειλικρινής : δε μου λείπεις καθόλου. Διαπιστώνω με τη νηφαλιότητα που μόνο το κλείσιμο ενός κύκλου επιτρέπει, πως η σχέση μας ήταν άδικη για μένα. Ενώ ξεκινήσαμε χαλαρά, λίγο free lance, λίγο για πλάκα, πολύ γρήγορα και χωρίς να το πάρω και πολύ-πολύ χαμπάρι, οι απαιτήσεις σου από μένα αυξάνονταν με γεωμετρικό σχεδόν τρόπο, κάνοντας με ταυτόχρονα να νιώθω πως ήταν δικές μου ανάγκες. Κι ενώ σε ήθελα όλο και πιο πολύ στη ζωή μου και αποζητούσα την παρουσία σου σε όλες μου σχεδόν τις στιγμές, η δύναμη και η ένταση σου με απορροφούσαν τόσο, που, κοιτώντας πίσω, η μνήμη θολώνει στα γεγονότα που ήσουν παρούσα. Άνθρωποι, καταστάσεις, συναισθήματα και στιγμές αχνοφαίνονται, γιατί εγώ είχα τον νου μου μόνο σε σένα. Άδικη επίσης, γιατί ενώ απαιτούσες από μένα αποκλειστικότητα στη σχέση μας, εσύ έκανες ό, τι κάναμε μαζί και με αμέτρητους άλλους.
Παλιά μου συντρόφισσα, Αλκοόλη,
Σε σέβομαι γιατί με σημάδεψες και σ’ αποχαιρετώ,
έτοιμος να ζήσω την ενήλικη ζωή μου.
Α.Μ.
Ο Α.Μ. είναι πατέρας και μουσικός. Βιοπορίζεται ως παραγωγός της διαφήμισης και άλλων ραδιοτηλεοπτικών πονημάτων.
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News