«Ώρα για πρωινό μικρέ μου. Οι σωστοί Άγιοι Βασίληδες, όπως χρόνια τώρα σου διδάσκω με κάθε λεπτομέρεια μονάκριβε γιε μου, δεν κουράζονται ποτέ, ούτε νυστάζουν. Βλέπεις το να χάσει ένας Άγιος Βασίλης την φόρμα του θεωρείται από όλους μας εδώ ντροπή και εξευτελισμός… Κοίτα τον πατέρα σου και μην είσαι φοβητσιάρης, δούλεψε όπως σου δίδαξα και μη φοβάσαι. Θα μετρήσω ως τρία, φόρα την κατακόκκινη στολή σου, το καλοχτενισμένο πουπουλένιο μούσι σου, μπες στις καλογυαλισμένες μπότες σου, ρίξε στον ώμο σου τον τεράστιο σάκο με την πραμάτεια μας, γκάζωσε το ολοκαίνουριο έλκηθρο 1800 ταράνδων, και ξεκίνα με όρεξη τη δουλειά. Άντε ντε, στρωμένη δουλειά σου χω, γιατί δεν ξεκινάς λοιπόν τι περιμένεις;» φώναζε ένας πατέρας Άγιος Βασίλης στο μικρό του γιο ένα χειμωνιάτικο πρωινό σε ένα χιονισμένο οροπέδιο σε κάποια ετήσια συνάντηση όλων των Άγιων Βασίληδων του κόσμου, την ώρα που καμιά χιλιάδα νέων, ωραίων αφράτων-αφράτων και καλοντυμένων πρωτοεμφανιζόμενων Άγιων Βασίληδων κατέφταναν με τους γονείς τους χοροπηδώντας και γελώντας, προσπαθώντας με πονηριά να αρπάξουν το σάκο με τα δώρα της διπλανής αγίας οικογένειας.

Ήταν το ξεκίνημα μιας καινούριας πολυάσχολης σαιζόν ενός σμήνους Άγιων Βασίληδων, η οποία θα έκλεινε πανηγυρικά με τη χρηματική βράβευση του πιο γρήγορου και αποτελεσματικού Άγιου Βασίλη, εκείνου δηλαδή που θα κατάφερνε να ξεπουλήσει μέσα σε λίγες ώρες όλο το εμπόρευμα.  

 Μόνο που τούτος εδώ ο μικρός Άγιος Βασίλης –ο οποίος, κάθε φορά που έβγαινε με την επίσημη στολή του, το υψηλής ραπτικής βελούδινο παλτό του και τις λευκές μυτερές λουστρίνινες μπότες του στο καταχείμωνο, αισθανόταν τη στολή του κάπως να τον στενεύει, αν και επίτηδες την είχε ζητήσει δυο νούμερα μεγαλύτερη για να χωράει με άνεση σε αυτή και να φαίνεται όσο το δυνατό καλύτερα χωμένος στον ρόλο του- δεν ήταν ένας Άγιος Βασίλης σαν όλους τους άλλους…

Βλέπεις, αν και οι πιο πολλοί Άγιοι Βασίληδες ήξεραν απέξω και ανακατωτά τις βασικές αρχές της δουλειάς (πώς, δηλαδή, να ξεχωρίζουν τα πιο γρήγορα έλκηθρα, τις οικονομικά πιο πρόσφορες διαδρομές, τους πιο κερδοφόρους πελάτες, τις πιο εύκολες καμινάδες, έχοντας ως πρόσχημα ότι τάχα πραγματοποιούν ευχές πελατών μοιράζοντας δωράκια μα τελικά εξαπατώντας χιλιάδες παιδάκια, είχαν σαν μοναδικό στόχο να κερδίσουν το ετήσιο χρηματικό βραβείο) για τούτον δω τον Άγιο Βασίλη μετρούσε περισσότερο η χαρά του να ξαπλώνει πάνω στο φρέσκο χιόνι και κλείνοντας τα μάτια να φαντάζεται ότι ταξιδεύει. Δεν ήξερε γιατί λόγου χάρη, αλλά κάθε φορά που προσπαθούσε να πετάξει με το έλκηθρό του πάνω από το φρέσκο χιόνι όλες οι διαδρομές του κατέληγαν σε ένα μακρύ, επίπεδο αφρισμένο αυλάκι καθώς άγγιζε με φόρα την επιφάνεια του χιονιού, χωνόταν μέσα του για τα καλά και από κόκκινος γινόταν ολόλευκος.

Σύντομα, όμως ανακάλυψε πως αυτός ο τρόπος σκέψης δεν ήταν ό,τι καλύτερο για να γίνει αγαπητός στους άλλους Αγίους συμμαθητές του. Μάλιστα κάθε φορά που προσγειωνόταν ανώμαλα στο χιόνι με τα πόδια πάνω και το κεφάλι μέσα οι γονείς του τρόμαζαν για τα καλά.

«Γιατί» τον ρωτούσαν κάθε φορά, η μητέρα του με αγωνία, ο πατέρας του με θυμό, «γιατί δεν μπορείς να είσαι και συ σαν όλους τους άλλους Άγιους Βασίληδες; γιατί δεν μπορείς να οδηγήσεις σωστά ένα έλκηθρο; γιατί δεν τρως; Πετσί και κόκαλο είσαι παιδί μου, πώς θα σε πάρουν στα σοβαρά οι πελάτες σου, έχεις δει άλλον Άγιο Βασίλη τόσο λεπτούλη;». Και κείνος με πείσμα απαντούσε «Δεν με νοιάζει που δεν τρώω αγαπητοί γονείς μου. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να μάθω που μπορώ και που δεν μπορώ να ταξιδεύω με τη σκέψη μου και τίποτε άλλο. Το μόνο που θέλω είναι να μάθω.».

«Άκου εδώ» είπε αυστηρά ο πατέρας Άγιος Βασίλης. «Με το να κείτεσαι ξαπλωμένος στο χιόνι δεν πρόκειται να πετύχεις τίποτε. Ήδη έχει έρθει ήδη ο χειμώνας. Οι καμινάδες των σπιτιών έχουν φουντώσει και η ομίχλη δυσκολεύει τη διαδρομή. Αν υπάρχει κάτι που πρέπει να μάθεις είναι πώς να κάνεις σωστά τη δουλειά σου, πώς να οδηγείς σωστά ένα έλκηθρο για να εξασφαλίζεις την τροφή σου. Καλά και άγια όλα αυτά που κάθεσαι και μας αραδιάζεις για τη σκέψη, αλλά δεν γεμίζουν το στομάχι. Μην ξεχνάς πως ο λόγος που δουλεύεις είναι για να βρίσκεις την τροφή σου».

Ο μικρός  Άγιος Βασίλης κούνησε το κεφάλι του υπάκουα. Για λίγο καιρό προσπάθησε να συμπεριφέρεται όπως οι υπόλοιποι συνάδελφοι. Ωστόσο τίποτε δεν πήγαινε καλά.

-Όλα τούτα, η κόκκινη στολή, οι μπότες, το έλκηθρο με τους ταράνδους, οι καμινάδες των αγνώστων σπιτιών δεν έχουν κανένα νόημα, σκέφτηκε αφήνοντας επιδεικτικά μπρος στον πατέρα του να πέσει ένα τσουβάλι γλυφιτζούρια τα οποία είχε κερδίσει κατόπιν ατελείωτων πατρικών καθοδηγήσεων βάζοντας τρικλοποδιά στο γιο κάποιων γειτόνων Αγίων…Θα μπορούσα όλες αυτές τις ημέρες να μαθαίνω να ταξιδεύω. Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που δεν ξέρω ακόμη.  

Πριν περάσει πολύς καιρός ο μικρός μας Άγιος Βασίλης βρέθηκε πάλι μόνος στο χιόνι, πεινασμένος, ευτυχισμένος, μαθητής. Θα ξαναπροσπαθήσω να  ταξιδέψω, είπε με ενθουσιασμό. Όσο όμως προσεκτικός και αν ήταν όταν έφτανε στο μέγιστο των δυνατοτήτων του πάνω στο έλκηθρο πάντα έχανε τον έλεγχο στις μεγάλες ταχύτητες. Όσο πιο πολύ συγκέντρωνε την προσοχή του σε εκείνη την ανοδική κίνηση το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Δέκα φορές προσπάθησε αλλά και τις δέκα μόλις ξεπερνούσε τις επιτρεπόμενες ταχύτητες μετατρεπόταν σε μια άμορφη μάζα σαν κόκκινη χιονόμπαλα που έπεφτε με ανεξέλεγκτη ορμή στο χιόνι.

Το μυστικό θα πρέπει να είναι, σκέφτηκε στο τέλος, καθώς ήταν μούσκεμα, να μην κουνιέμαι καθόλου πάνω στο έλκηθρο, να κάθομαι ακίνητος στα μεγάλα ύψη. Δοκίμασε ξανά, αυτή τη φορά στάθηκε σχεδόν δίχως να ανασαίνει,  χρειάστηκε τρομακτική δύναμη για να τα καταφέρει, και τελικά άρχισε να ανεβαίνει στον ουρανό με ολοένα και αυξανόμενη ταχύτητα. Πέτυχα ένα νέο παγκόσμιο ρεκόρ  στην κατηγορία των Άγιων Βασίληδων, τίποτε δεν ήξερε ο πατέρας μου για το σωστό  ταξίδι, σκέφτηκε με χαρά.

Ο θρίαμβός του όμως δεν κράτησε για πολύ. Μόλις αποφάσισε να αλλάξει τη γωνία που καθόταν ένιωσε αυτόματα να διαλύεται στον αέρα και τσακίστηκε σε μια θάλασσα χιονιού σκληρή σαν πέτρα. Όταν ξαναβρήκε τις αισθήσεις του τα ρούχα του ήταν κουρελιασμένα, βαριά σα μολύβι. Ευχήθηκε το βάρος  τους να ήταν αρκετό ώστε να τον παρασύρει απαλά στο βυθό τούτης της θάλασσας και έτσι να τελειώσουν όλα ήσυχα και απλά. Δεν είμαστε όλοι ευτυχισμένοι Άγιοι Βασίληδες, τι να γίνει;

Και καθώς βούλιαζε όλο και περισσότερο στο χιόνι, μέσα του αντήχησε μια παράξενη, υπόκωφη φωνή. Δεν υπάρχει αλήθεια τρόπος να τα καταφέρω. Ένας απλός Βασίλης είμαι, περιορισμένος από την φύση μου. Αν ήταν να μάθω τόσα πολλά για τα ταξίδια θα είχα χάρτες αντί μυαλό. Αν προορισμός μου ήταν να ταξιδεύω με μεγάλες ταχύτητες σε μεγάλα ύψη, θα χα φτερούγες ενός πουλιού, θα ήμουν κάποιος άλλος. Δίκιο είχε ο πατέρας μου. Πρέπει να ξεχάσω αυτές τις ανοησίες. Αν μείνω ζωντανός πρέπει να επιστρέψω στο σμήνος και να μείνω ευχαριστημένος με αυτό που είμαι, ένας φουκαράς Άγιος Βασίλης με περιορισμένες δυνατότητες. Μα πώς να γυρίσω έτσι τσαλακωμένος; ο πατέρας μου θα με κοροϊδεύει… ας καθυστερήσω λιγάκι την επιστροφή και ας μείνω ξαπλωμένος εδώ στο σκοτάδι. Δεν θα φαίνονται τα τραυματισμένα πλευρά μου, ούτε τα κουρελιασμένα μου ρούχα…φτάνει να μην παγώσω»

Σκοτάδι! Οι Άγιοι Βασίληδες δεν ξαπλώνουν ποτέ στο χιόνι το σκοτάδι.

«Σταμάτα να σκέφτεσαι. Έλα γρήγορα σπίτι, είναι ανεύθυνο να ξαπλώνεις στο σκοτάδι. Αν ήθελε η φύση να ζεις στο σκοτάδι θα ήσουν κουκουβάγια ή νυχτερίδα. Θα είχες λαμπάκια αντί μυαλό…είσαι ανεύθυνος, κάποια μέρα θα μάθεις πως η ανευθυνότητα δεν αποδίδει. Ποιος μπορεί να είναι περισσότερο υπεύθυνος από έναν Άγιο Βασίλη που τιμά την παράδοση και ακολουθεί το νόημα της δουλειάς του;».

Και τότε ακούστηκε το ψιθύρισμα ενός ανέμου…

«Βρες το νόημα. Είναι τόσο εύκολο να βρεθεί αν σωπάσεις τις φωνές σου, αν ακούσεις τούτο το ψιθύρισμα.

Είσαι ένας Άγιος. Βρες αυτό που θες να κάνεις περισσότερο από κάθετί στη ζωή σου και τράβα προς τα εκεί με θάρρος, επιμονή και ακλόνητη αποφασιστικότητα. Ταξίδεψε. Αν αντέξεις τη μοναξιά, αν μείνεις αφοσιωμένος σε αυτό που με τόση αγάπη αποφάσισες να κάνεις, τότε θα ανακαλύψεις έναν νέο ξεχωριστό κόσμο, νέους φίλους, νέους συγγενείς που θα συμμερίζονται τις αξίες σου και τα όνειρά σου. Δεν χρειάζεται να είναι Άγιοι για να σε καταλάβουν. Ταξίδεψε, τόλμησε να ζήσεις ευτυχισμένος,

Ταξίδεψε σημαίνει αφέσου, δείξε εμπιστοσύνη στη δύναμη του αοράτου. Σημαίνει πως πρέπει να αφήσεις τον ουρανό να σε υψώσει κοντά του, ακόμη και αν δεν έχεις δικό σου έλκηθρο, να σε βοηθήσει να καταλάβεις πως καθένας από εμάς δεν είναι άλλο από ένα ιδεατό ομοίωμα ενός μοναδικού μεγάλου Άγιου Βασίλη, μια χωρίς όρια ιδέα της ελευθερίας. Και όταν φθάσεις στον προορισμό σου εμπιστεύσου το ψιθύρισμά μου: θα μάθεις ότι πάντα βρισκόσουν εκεί, συνέχεια εκεί. Έλα να σου μάθω να ταξιδεύεις. Ψηλότερα ταξιδεύει εκείνος που βλέπει μακρύτερα. Το πρόβλημά σου δεν είναι τα άσχημα ρούχα σου. Το πρόβλημά σου είναι ότι δεν έφτασες ακόμη στο σημείο να πιστέψεις ότι η πτήση με μέσο τη σκέψη μπορεί να είναι τόσο πραγματική όσο το ταξίδι με το έλκηθρο και τους ταράνδους. Αν σπάσεις τις αλυσίδες της σκέψης σου θα σπάσουν και τα δεσμά του κορμιού σου, θα κλείσουν όλες οι πληγές…Καλέ μου Άγιε Βασίλη για να φέρεις χαρά στους άλλους πρέπει να βρεις τον εαυτό σου. Και έχεις όλο το δικαίωμα να είσαι ο εαυτός σου, ο αληθινός εαυτός σου εδώ και τώρα, και τίποτε δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στο δρόμο σου. Όμως πρέπει να έχεις ένα όνειρο. Σου λέω ότι είσαι ελεύθερος, βρες ένα όνειρο και πέτα».

Ένα όνειρο…να σκεφτώ και να βρω ένα όνειρο και μετά θα μπορέσω να πετάξω…είπε ο μικρός μας Άγιος Βασίλης και ήσυχος αποκοιμήθηκε πάνω στο χιόνι. 

Υ.Γ : Άυτός είναι ο δικός μου Άγιος Βασίλης, ένας Άγιος Βασίλης λίγάκι χιόνάνθρωπος, λιγάκι κοριτσάκι με τα σπίρτα που αναζητά ένα όνειρο. Που περιμένει ένα πολύτιμο δώρο. Αυτόν ψάχνω σε κάθε γωνία, και αυτόν σας καλώ να βοηθήσετε τούτες τις γιορτινές ημέρες να πετάξει…Καλή χρονιά ωραίοι μας εαυτοί!

 

 

 

 

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News