Αμέσως μετά την πρόσληψή μου ο παγκοσμίου φήμης δόκτωρ Αναστάσης Βυζόγκονας και μελλοντικός εργοδότης μου, έσπευσε να μου πει ευγενικά ότι η εμφάνισή μου δεν πληρούσε τα στάνταρ υπαλλήλου πλαστικού ιατρού. Για να είμαι σαφέστερη μου είπε τα εξής:
-Και κοίτα μην μου ξανάρθεις μ΄αυτά τα χάλια εδώ πέρα μέσα… (είπαμε, είναι διακριτικός ο δόκτωρ)
-Γιατί ρε Αναστάση, τι έχω; (Αν έχω ένα ταλέντο παίδες είναι να κάνω το μαλάκα)

Μου έριξε μια ματιά από πάνω μέχρι κάτω.
-Πόδια δεν έχεις. Βυζί δεν έχεις. Μαλλί δεν έχεις. (η διακριτικότης του κορυφούται!)

Η αλήθεια είναι ότι είχα σκάσει μύτη στο ιατρείο όπως κυκλοφορώ (και απορώ) στους δρόμους και τα στέκια μου. Με τζην, Doc Martens, τισερτ ΧΧL που έγραφε ΑΝ ΦΥΛΑΣ ΤΟΝ ΚΩΛΟ ΣΟΥ ΘΑ ΖΗΣΕΙΣ ΜΙΑ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΩΛΟΥ και αλογοουρά. Με λίγα λόγια: Να με πιείς στο ποτήρι!
-Δηλαδή τι μου λες τώρα; Θα μεταμφιέζομαι κάθε μέρα σε Μέριλυν Μονρό για να  βγάλω το ψωμί μου; Τι ψωμί δηλαδή… Μια μπουκιά και αν από ότι καταλαβα… (άρχισα τις σπόντες κι εγώ όπως βλέπετε. Ασταδιάλα πια που θα μας ξεβρακώσει χειμωνιάτικο  χωρίς να δίνει ούτε βασικό μισθό ο δουλεμπορας!)
-Η δουλειά θέλει θυσίες χρυσή μου. Ότι έχουμε το δείχνουμε. Και εμείς έχουμε απ΄ότι βλέπω…

Το θολό μάτι του Αναστάση έγινε αίφνης λάγνο και διέτρεξε ξανά το (καλά κρυμμένο) καυτό κορμί μου. Ασιχτίρ κωλόγερα είπα από μέσα μου. Αυτό μας έλειπε τώρα. Να μας την πέσει και ο Αναστάσης. Κατάλαβα ότι έπρεπε να βάλω από τώρα τα πράγματα στη θέση τους για να μην αναγκαστώ να του μαυρίσω το λάγνο μάτι αργότερα.
-Ξέρεις Αναστάση εμείς οι νέοι (εδώ τον λέω γέρο στην περίπτωση που το είχε ξεχάσει) έτσι ντυνόμαστε…
-Ξέρεις αγάπη μου εμείς οι μεγαλύτεροι δεν συμφωνούμε. Θέλουμε τη γυναίκα γυναίκα.
-Κι εμένα πως με βλέπεις δηλαδή; Ως ‘αντρα; (τα πήρα παίδες. Σιγά τον Κόλιν φαρέλ που θα μας την πει κιόλας)
-Αντρα όχι αλλά ούτε και γυναίκα. Σαν παιδάκι.  Ξέρεις τι μουρχεται να κάνω μαζί σου όταν σε βλέπω;
-να με πληρώσεις προκαταβολή για να βγάλω το μήνα;
-όχι. να παίξουμε βόλευ!
-Γουστάρω! Θα σε σκίσω όμως, σε προειδοποιώ.
-Δεν με κατάλαβες.

Μωρέ σε κατάλαβα αλλά είπαμε, αν έχω ένα ταλέντο είναι να κάνω το μαλάκα.
-Τι εννοείς βρε Αναστάση; Με μπέρδεψες με τα αθλητικά.
-Εννοώ ότι πρέπει να είσαι λαχταριστή κορίτσι μου. να σε βλέπεις ο άλλος και να παθαίνει την πλάκα του. Λίγο μπουτάκι από δω, λίγο μπουστάκι εκεί. Να φτιάχνεται ο πελάτης. Να φαντασιώνεται ώστε να βάζει το χέρι στην τσέπη.
-Σε ιατρείο θα δουλέψω ρε Αναστάση ή σε μπουρδέλο; Τι είναι αυτά που μου λες τόση ώρα;
-Αααααα, κρίμα και σ΄είχα για ξύπνια. Λοιπόν θα στα πω χοντρά μπας με πιάσεις: Όλα τα μαγαζάκια μπουρδέλα είναι κατά βάθος. Κι όσοι πουλάμε κάτι πουτάνες είμαστε ΟΚ?
-Μαααλιστα… είπα διστακτικά εγώ που ανησυχούσα λιγουλάκι με το δρόμο που είχε πάρει η συζήτησή μας.
-Εσύ ας πούμε. Πήγες κι έβγαλες τα μάτια σου και σπούδασες τόσα χρόνια έτσι;
-Έτσι, είπα μασημένα γιατί εξακολουθούσε να μη μ΄αρέσει ο δρόμος που έπαιρνε η συζήτησή μας.
-Και μετά κατέληξες εδώ να χρησιμοποιείς τη φιλοσοφία για να πείσεις τη κάθε μαλάκω να χρεωθεί για να φτιάξει τη μούρη της. Ετσι;

Ο ρεαλισμός του ήταν τόσο οξύς που άρχισε να με πονάει το στομάχι.
-Έτσι, ξαναείπα. Διότι είχε δίκιο ο πορνόγερος και αυτό με αρρώσταινε.
-Σκέψου λοιπόν: Είσαι πουτάνα ή δεν είσαι; Συγνώμη που τα λέω έξω από τα δόντια αλλά όσο πιο γρήγορα συνεννοηθούμε τόσο το καλύτερο.
-Είμαι, του είπα σηκώνοντας το κεφάλι και κοιτάζοντάς τον κατευθείαν στα μάτια αυτή τη φορά. Απ΄έξω φαινόμουν ψυχρή και αποφασιστική αλλά από μέσα κόχλαζα σαν την κόλαση.
-Ε, λοιπόν ντύσου ανάλογα κοριτσάρα μου. Αυτό σου λέω. Δείξε το εμπόρευμα για να κινηθεί λίγο το μαγαζί αλλιώς να το κλείσουμε να ησυχάσουμε!

Σ΄αυτό το σημείο άρχισα να ξεχνάω την προσβολή που μου έκανε και να ανησυχώ. Ρε μπας και ήταν βιτρίνα το ιατρείο; Μπας και είχε ανοίξει κανονικό μπουρδέλο το παλικάρι μας;
-Μα Αναστάση… Εμείς κυρίως  γυναίκες έχουμε πελάτισσες. Δεν έχουμε άντρες. Τι να το κάνουν το … εμπόρευμα οι γυναίκες;
-Να το δουν και να φτιαχτούν ρε χαζό. Να φαντασιωθούν πως αν μας τα χώσουν θα γίνουν πάλι 25 χρονών και θα μοιάσουν σε σένα!

Ανάσανα. Το γλύτωσα το πήδημα επί του παρόντος. Τώρα έπρεπε να καταστρώσω ένα πλάνο πως θα του πηδήξω εγώ τη δουλειά ενώ θα πληρώνομαι. Διότι ο άντρας που θα προσβάλλει έτσι το κορίτσι και δεν θα τιμωρηθεί φρικτά δεν έχει γεννηθεί ακόμα (και οπωσδήποτε δεν λέγεται Αναστάσης Βυζόγκονας!)

(το σατανικό μου σχέδιο θα πληροφορηθείτε την άλλη Πέμπτη. Μέχρι τότε δέχομαι ιδέες εδώ και στο http://www.facebook.com/koritsi.toudiplanouportal. Που ξέρεις… Τόσα αρρωστημένα μυαλά έχω facebook friends. Μπορεί να σκεφτούν καμιά χειρότερη ιδέα από τη δικιά μου…)
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News