Ταλάντωση ονομάζεται η περιοδική κίνηση που γίνεται παλινδρομική γύρω από μια θέση ισορροπίας  ταλαντώσεις κάνουν τα εκκρεμή, οι ουρανοξύστες και καμιά φορά και οι άνθρωποι. Από μικρό παιδί του άρεσαν οι ταλαντώσεις. Στα τρία, τα οκτώ ως και τα δεκάξι, άνοιγε διάπλατα τα μάτια μπρος στο παλιό ρολόι και μετρούσε χαμένος τους κτύπους του εκκρεμούς. Ύστερα, λίγο πριν τα τριάντα, ευχαριστιόταν να χαζεύει τη νύχτα τους ουρανοξύστες να πνίγονται στην θάλασσα. Και στο παρόν μοντέλο του, εκπαιδευμένος να μη δείχνει ούτε τις δυστυχίες ούτε τις ευτυχίες του, συνήθισε να ταλαντώνεται μοναχικά και αθόρυβα.

Φόρεσε το μπουφάν, ξέχασε αναμμένο το φως του μπάνιου, πήρε τους δρόμους. Όταν έφθασε στο Αλεξανδρινό, το μαγαζί ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Με δυσκολία βρήκε μια θέση στο μπαρ, έβγαλε το μπουφάν, κοίταξε τα ρούχα του, μόνο τα παπούτσια τού άρεσαν πάνω του, πήρε μια μπύρα, είδε την ώρα, ήταν νωρίς ακόμη. Είχε πιει το μισό ποτήρι όταν η ματιά του έπεσε στη κυρία του μοναδικού τραπεζιού δίπλα στη τζαμαρία: καθόταν μόνη κρατώντας ένα αχνιστό φλιτζάνι. Σίγουρα κάποιον περιμένει, σκέφτηκε. Την κοίταξε προσεκτικότερα. Πολύ πριν τα τριάντα, μέσα σε ένα μπλε αμάνικο φουστάνι, κατακόκκινα μάγουλα, σημάδια ζεστής σοκολάτας πάνω στα χείλη, τα έγλειφε κάθε τόσο με τη γλώσσα, περισσότερο γλυκιά παρά όμορφη, εύθραυστη μάλλον και  όχι αεράτη, χάζευε αφηρημένα έξω από το τζάμι παίζοντας με μια τούφα από τα μαλλιά της. Προσπάθησε να μην την κοιτά, τελικά του ήταν αδύνατο και έτσι καθόταν εκεί αυτό το βροχερό απόγευμα παρακολουθώντας με την άκρη του ματιού του μια άγνωστη γυναίκα που δεν του έδινε καμία σημασία και περιμένοντας κάποια άλλη -επίσης άγνωστη- που είχε γνωρίσει στον pc του και από περιέργεια είχε κανονίσει να συναντηθούν. Χτύπησε το κινητό του.Μήνυμα. «Θα ήθελα να είστε εσείς το ραντεβού μου. Όμορφα δεν είναι εδώ μέσα; Φιλικά η κυρία του τραπεζιού» σήκωσε τα μάτια του, την κοίταξε με απορία και ύστερα χαμογέλασε αμήχανα, του ανταπέδωσε το χαμόγελο. Τα χείλη της τραβήχτηκαν και μικρά λακκάκια σχηματίστηκαν στα κατακόκκινα μάγουλα. «Ήρθα νωρίτερα γιατί φοβήθηκα μήπως δεν βρω να παρκάρω, δεν φαντάστηκα πως είστε εσείς, είστε τόσο νέα» ψέλλισε ηλίθια ο άνδρας.

Μα τι ωραία που ανασαίνω απόψε, ξαναείπε στον εαυτό του αργότερα όταν χώρισαν. «Είμαι καλά και πέρασα πολύ όμορφα απόψε μαζί σας» έγραψε η γυναίκα, το έσβησε, το ξαναέγραψε, ας μην το στείλω είπε τελικά. Ύστερα χώθηκε στο φουσκωτό της πάπλωμα, σηκώθηκε γρήγορα, πήγε ως το παράθυρο, ήταν σίγουρη πως έβλεπε στο τζάμι ξαφνικά τα μάτια του άνδρα  να ανοίγουν, να κλείνουν, να ξανανοίγουν πιο μεγάλα, ξεπλυμένα γαλανά, όχι πηγμένα πράσινα, όχι μάλλον μαβιά και κατόπιν ολόχρυσα, χίλια ιριδίζοντα μάτια ενός και μόνο ανθρώπου, αχ η φαντασία σου, είπε στον εαυτό της και έσβησε το φως.

Υπάρχουν στιγμές που τα μόνα χρήσιμα λόγια είναι τα άσκοπα. Στη δεύτερη συνάντησή τους του μίλησε για το αιώνια φθινοπωρινό μπαλκόνι με τις μπανανιές λίγο πριν την Ρόμβης, για τους περιπάτους της μετά το γραφείο, για το μισό Σεφέρη στην αρχή της Ζαλοκώστα με τα στρογγυλά μάτια που ζωντανεύουν κάθε που τον προσπερνά. Του είπε ακόμη για τη μανία της να αγοράζει παπούτσια και να τα φορά αμέσως βάζοντας στο κουτί τα παλιά, και άλλα τέτοια ανόητα. Και εκείνος γελούσε και ύστερα της είπε πως σιχαίνεται τα ξενοδοχεία και τα πρωινά τους, και πως τον θλίβουν τα σιωπηλά ζευγάρια που μασουλούν αμίλητα μαρμελάδα βατόμουρο και κρουασάν προσέχοντας μη γεμίσουν ψίχουλα το τραπεζομάντιλο λίγο πριν την έξοδό τους. Της είπε για τα ρολόγια τοίχου και τους ουρανοξύστες, για τα ταξίδια του, για ένα χωριό στην άκρη της γης και πως σιχαίνεται τους ποιητές γιατί οι ποιητικές λέξεις του δημιουργούν πρεσβυωπία.

Την τελευταία φορά που τον είδε, το ραντεβού τους ήταν πάνω σ’ έναν πάγκο με φρέσκα λεμόνια στα μισά μιας λαϊκής. Τρελαίνομαι για σπιτική λεμονάδα, του είπε, φαντάσου μια κανάτα παγωμένη λεμονάδα, γεμάτη παγάκια που κολυμπούν ανάμεσα σε φύλλα δυόσμου, δυο καρέκλες φερ φορζέ και έναν καταπράσινο κήπο σε μια κίτρινη εξοχή. Την αγκάλιασε άβολα, άγαρμπα και αμήχανα, την φίλησε στα μαλλιά και εκεί δίπλα στα λεμόνια έμειναν όρθιοι για ’κανα πεντάλεπτο. Ύστερα η γυναίκα πλήρωσε βιαστικά, πήρε τη σακούλα με τα λεμόνια αγκαλιά και χάθηκε στα στενά της Νεάπολης. 

Με τα μάτια ανοικτά ξεπροβάλλει απόψε ένα ακόμη πρόσωπο μέσα σε τόσα και τόσα άλλα. Με τα μάτια κλειστά ξεπροβάλλεις μονάχα εσύ, καθώς σε ονειρεύομαι μέσα σε ιριδισμούς χρωμάτων και μυρωδιές από ανθάκια λεμονιάς. Απόψε σου υπαγορεύω τι θέλω να μου πεις, και εσύ τα γράφεις όλα σε ένα γράμμα και ύστερα το κλείνεις σε έναν καφέ φάκελο, το σαλιώνεις και του βάζεις ένα γραμματόσημο και ύστερα το γράμμα φθάνει στο γραμματοκιβώτιό μου και ’γω το παίρνω, το απλώνω στα γόνατά μου και το διαβάζω αθόρυβα πολλές φορές. Δεν είναι ρομαντισμός όλο αυτό. Ο εγκέφαλός μου θυμάται όλες τις λέξεις, το στόμα μου είναι γεμάτο με φράσεις, λόγια που δεν λέγονται, λέξεις που δεν έχουν ξεστομίσει, σα σε λογοκρισία. Η περίοδος της ταλάντωσης των λέξεων πνίγεται στη βαρύτητα της απουσίας ήχου. Αλλά εδώ μπροστά στον παλιό μαρμάρινο νεροχύτη μου μια λεμονιά εξέχει και φαίνεται από το παράθυρο. Απόψε δεν θα πάω πουθενά, δεν θα σηκώσω κανένα τηλέφωνο, δεν θα βρω κανέναν φίλο, θα κάτσω σταυροπόδι στη μέση της κουζίνας και καθώς θα κοιτώ από το παράθυρο τα φύλλα τούτης της λεμονιάς θα διαβάζω το γράμμα σου με τα λόγια μου και ύστερα θα κλείνω τα μάτια και θα ακούω το μαγικό θρόισμα των λέξεών του.

Μ’ αρέσει που βρέχει νύχτες με χίλια λεμόνια, είμαι κανείς και δεν μπορώ να γίνω αυτό που θέλεις, είμαι μονάχα εγώ και δεν μπορώ να γίνω αυτό που θα ήθελα να γίνω, αλλά έστω και έτσι σε κρατώ στη χούφτα μου σα φλουδίτσα λεμονιού και δεν λες να σαπίσεις· Είναι μονάχα δικό μας τούτο το παλιομοδίτικο φλερτ και δεν ξεπατικώνεται, είναι δικό μας ετούτο το γράμμα και ο αποστολέας του μπορεί να παίξει διαγώνια και ως παραλήπτης. Μια ταλάντωση δυο ανθρώπων πάνω σε έναν καφέ φάκελο, από μένα προς εσένα η ταλάντωση, από εσένα προς εμένα η επιστροφή. Μ’ αρέσει τόσο να σε κοιτώ και να χαμογελώ. Κοίτα τι ωραία που ταλαντώνομαι μέσα στη νύχτα. Τι ωραία που πέφτω ξανά και ξανά επάνω σου τι ωραία που απόψε ανισορροπώ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News