Λέγομαι Ηλίας Μαμαλάκης, πιθανόν να με ξέρετε, πιθανόν όχι. Είμαι σχεδόν 60 χρονών και δουλεύω από πιτσιρίκι σαν το γαϊδούρι στο αλώνι. Η ζωή υπήρξε μαζί μου γαλαντόμα. Μου τα έδωσε όλα σε αφθονία, χαρές και λύπες, θανάτους, εμπειρίες και στερήσεις.
Η μάνα μου με ουσιαστική οικονομική θυσία με σπούδασε και την πρώτη μου δουλειά την έκανα (συμβολικά) σε ηλικία 12 ετών πουλώντας «την ζωή του παιδιού» έξω από τον Άγιο Γεώργιο Κυψέλης και την οποία δεν αγόραζε κανένας ποτέ.
Έκτοτε έκανα πολλές δουλειές, παιδί για θελήματα σε χασάπικο, κλητήρας σε γραφείο εισαγωγών και μετά τις σπουδές μου πάλεψα μια καριέρα κυρίως σε εμπορικές εταιρείες.
Το δημόσιο δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό, μου έφερνε μια αναγούλα τούτη η Λερναία Ύδρα που το ένα κεφάλι της κόβεις, τρία καινούργια γεννιούνται.
Στην ώριμη ηλικία των 40 με ανακάλυψε η τηλεόραση και την οποίαν ευγνωμονώ για όλα τα καλά που μου έδωσε και την αποστρέφομαι για την τρέλα που με έβαλε να περάσω (κάτι σαν κυβερνητικό στέλεχος).
Να μην σας τα πολυλογώ το εισόδημά μου περνάει τις 60.000 ευρώ το χρόνο πράγμα για το οποίο με έχετε κάνει να αισθάνομαι πολλές τύψεις. Δουλεύω όμως σαν τρελός καθημερινές και αργίες, καθώς και τα περισσότερα Σαββατοκύριακα.
Πολλές φορές περνάω το δωδεκάωρο την ημέρα και όλα αυτά τα κάνω όχι από έρωτα στο χρήμα ή εργασιομανία, αλλά από ανασφάλεια για την υγεία της οικογένειάς μου που είναι πολύ ευάλωτη και για τα γεράματά μου που η σύνταξη του ΤΕΒΕ μπορεί να με κάνει και ζητιάνο.
Έχω λοιπόν ανάγκη να δουλεύω πολύ, για να αποταμιεύω κάποια χρήματα γι’ αυτές τις δύσκολες στιγμές, αλλά και γιατί όχι κάποιες στιγμές ανάσας.
Και έρχεστε τώρα εσείς και μου λέτε ότι θα μου αλλάξετε τα φώτα, θα μου τα πάρετε όλα κι αν όχι όλα τα περισσότερα.
Και από την άλλη δεν θα είστε σε θέση ως κράτος να μου καλύψετε τη στοιχειώδη ιατρική περίθαλψη των ανθρώπων μου. Θα με αναγκάσετε λοιπόν να μπω στη διαδικασία πως θα γλυτώσω τίποτα. Θα κάτσω λοιπόν και θα κάνω μια συνεργασία με κάποιον εξειδικευμένο λογιστή κάνοντας χαζούς υπολογισμούς για να υπολογίσω ποια είναι η άριστη σχέση minimum εργασίας / maximum αμοιβής / minimum φόρου, πράγμα που σημαίνει μεγάλη μείωση εργασίας. Και σας εξηγώ, ότι αν εγώ παρατήσω κάποιες δουλειές δεν θα με αντικαταστήσει κανένας, απλώς αυτές θα πάψουν να υπάρχουν, γιατί δυστυχώς ή ευτυχώς βασίζονται επάνω μου.
Σας θυμίζω πάντως ότι τούτη η πτωχή χώρα χρειάζεται μια υπερπαραγωγικότητα από τους εργαζόμενους για να σωθεί και αληθινές περικοπές δαπανών από το κράτος.
Σας θυμίζω επίσης ότι πολλοί πενηντάρηδες, που δεν μιλούν από αξιοπρέπεια, έχασαν τα τελευταία 4 χρόνια τις δουλειές τους , ενώ εξακολουθούν να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολυδάπανες οικογένειες, που τους δημιούργησε το σύστημα.
Ένα έχω να σας πω αγαπητέ κύριε Παπακωνσταντίνου, κάτι που λέει και ο φίλος μου ο Γιάννης «Ευτυχώς που γέρασα νωρίς». Πάντως σας εύχομαι καλό κουράγιο και καλά ξεμπερδέματα θυμίζοντας σας, ότι δεν πρέπει ποτέ να μας ξανατάξετε λαγούς με πετραχήλια και δεν πρέπει ποτέ να μας ξαναπειλήσετε.

Πολύ φιλικά
Ηλίας Μαμαλάκης

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News