Στις εκλογές του 2008 παρακολούθησα στη Νέα Υόρκη τη συναρπαστική εκδήλωση με τίτλο «Χορεύτριες της κοιλιάς για τον Ομπάμα». Βγήκαν οι κοπελιές σε ένα κλαμπ, χόρεψαν αισθησιακά και μάζεψαν εικοσαδόλαρα για την καμπάνια. Στο Χάρλεμ είχε εκδηλώσεις σε κάθε γειτονιά, μπορεί και σε κάθε σπίτι, που λέει ο λόγος. Και η φίλη μου η Γκρέτσεν, μία τυπική ξανθιά αμερικανίδα, διέθετε τα απογεύματά της για να τηλεφωνεί, υπέρ του Ομπάμα, σε αναποφάσιστους στο Οχάιο. Λίγες μέρες πριν τις εκλογές μπήκε σε ένα λεωφορείο και πήγε να χτυπήσει πόρτες στην Πενσιλβάνια.

Στις εκλογές του 2012, πάλι στη Νέα Υόρκη, δεν βρήκα, προς μεγάλη μου λύπη, τις χορεύτριες της κοιλιάς. Επισκέφθηκα, όμως, τη Λέσχη Κυριών του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος – η Τζόαν Κόλινς της «Δυναστείας» θα έδειχνε παρακατιανή δίπλα τους. Μου είπαν ότι, επιτέλους, αποκαλύφθηκε το παιχνίδι που παίζει ο μουσουλμάνος που παρανόμως εξελέγη πρόεδρος και πως έφτασε η ώρα των αποκαλύψεων. Στο Μαύρο Θέατρο του Χάρλεμ, ερασιτέχνες ηθοποιοί παρίσταναν ότι ερμηνεύουν θεατρικούς μονολόγους. Πάντα για τον Ομπάμα. Η Γκρέτσεν έκανε και αυτή τα τηλεφωνήματα της και πήγε εκδρομή στην Πενσιλβάνια.

Φέτος αισθάνομαι ότι πρέπει να πάω εγώ εκδρομή, μάλλον στο Οχάιο. Η Γκρέτσεν θα κάτσει στο ωραίο σπίτι της στα Χάμπτονς. Στο Χάρλεμ θα μαζευτούν μόνο για τηλεφωνήματα. Και οι χορεύτριες της κοιλιάς το έχουν ρίξει στον καλαματιανό. Η Πολιτεία της Νέας Υόρκης είναι σαν να μην υπάρχει στον προεκλογικό μαραθώνιο και ας είναι η φυσική έδρα των δύο υποψηφίων. Πρώτον η Χίλαρι δεν εμπνέει όσο ο Ομπάμα. Μάλλον δεν εμπνέει καθόλου. Αν όμως ήταν ο Σάντερς υποψήφιος… Και δεύτερον, η Πολιτεία της Νέας Υόρκης είναι σταθερά Δημοκρατική. Πως είναι το Τέξας με τους Ρεπουμπλικάνους; Ακριβώς έτσι. Και όπως θα ξέρετε, ο υποψήφιος που πλειοψηφεί σε μία Πολιτεία, κερδίζει όλους τους εκλέκτορες που αντιστοιχούν σε αυτήν. Ο Τραμπ ξέρει ότι δεν πρόκειται να κερδίσει και η Χίλαρι γνωρίζει ότι δεν πρόκειται να χάσει. Αυτό το ξέρουν και οι ψηφοφόροι. Αν, ας πούμε, μπείτε στο site του Τραμπ, θα δείτε ότι η Νέα Υόρκη δεν υπάρχει καν στο μενού με τις Πολιτείες που φιλοξενούν εκδηλώσεις. Και στην καμπάνια της Κλίντον έχουν μόνο τις πρωτοβουλίες για τηλεφωνήματα σε αναποφάσιστους και ανεξάρτητους ψηφοφόρους. Αλλά, βέβαια, η Νέα Υόρκη δεν είναι ακριβώς Αμερική ή, τέλος πάντων, η υπόλοιπη Αμερική, δεν είναι σαν τη Νέα Υόρκη -αυτή η χώρα δεν μπορεί να προσεγγιστεί εύκολα από γενικεύσεις, όπως ισχύει, ίσως, με την Ευρώπη.

Τις πρώτες ώρες που βρίσκομαι στη Νέα Υόρκη αισθάνομαι ότι η πόλη παρακολουθεί τις εξελίξεις όπως οι Λονδρέζοι τη συζήτηση για το Brexit: με ανησυχία για αυτό που πρόκειται να αποφασίσουν οι υπόλοιποι συμπατριώτες τους. Διαβάζουν, φυσικά, για την πίεση που ασκεί το FBI στη Χίλαρι. «Τι θα γίνει αν εκλεγεί πρόεδρος και διεξάγεται έρευνα εις βάρος της;» ρωτούν οι αναλυτές. Στις κρίσιμες Πολιτείες ο Τραμπ παίζει σποτ που παρουσιάζουν την Αμερική στο έλεος της τρομοκρατίας και του εγκλήματος, ενώ η Χίλαρι ρωτά τους ψηφοφόρους αν είναι αυτός ο πρόεδρος που θέλουν για τις κόρες τους.

Στις περισσότερες Πολιτείες των ΗΠΑ χορηγείται η δυνατότητα της πρόωρης ψήφου. Και, πράγματι, εκατομμύρια ψηφοφόροι έχουν ήδη ασκήσει το δικαίωμα τους. Εκείνο που ίσως δεν ξέρετε, είναι ότι ορισμένες Πολιτείες επιτρέπουν στους ψηφοφόρους να ανακαλέσουν τη ψήφο τους! Δεν είναι απίστευτο; Ισως και υπέροχο και, αν θέλετε, δίκαιο. Τώρα ο Τραμπ καλεί αυτούς τους ψηφοφόρους να αλλάξουν τη ψήφο τους, αν είχαν επιλέξει Κλίντον. Και κάπως έτσι, ένας αγρότης στο Γουαϊσκόνσιν, μπορεί να αλλάξει γνώμη, ψήφο, ίσως και την παγκόσμια ιστορία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News