Ο πρώην εισαγγελέας Οικονομικού Εγκλήματος Παναγιώτης Αθανασίου εμφανίστηκε στην Επιτροπή για την υπόθεση Παπαγγελόπουλου και πρόσθεσε μερικούς κρίκους στην αλυσίδα με τις οργιώδεις καταγγελίες για τη δράση του «Ρασπούτιν».

Ο κ. Αθανασίου περιέγραψε έναν άνθρωπο που, ως υπουργός, δήλωνε ότι ποτέ δεν είχε στα χέρια του τόσο μεγάλη εξουσία, πιέζοντας για την ανάληψη δικαστικών πρωτοβουλιών που θα έκαναν δύσκολη τη ζωή παραγόντων του δημόσιου βίου με αντιπολιτευτική διάθεση απέναντι στην κυβέρνηση.

Τον πίεζε, λέει, για τον Γιάννη Αλαφούζο, τον πίεζε για τον Βγενόπουλο, του ζήτησε να βρει και κάτι για τον δημοσιογράφο Γιώργο Παπαχρήστο που αρθρογραφούσε με συνέπεια εναντίον της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Μίλησε και για ένα μυστικό ταξίδι της εισαγγελέως Τουλουπάκη στο Παρίσι, την οποία συνόδευε η δημοσιογράφος Γιάννα Παπαδάκου, το όνομα της οποίας ακούστηκε και από άλλους μάρτυρες, που την ενέταξαν στο μηχανισμό επιρροής της Δικαιοσύνης.

Οπως ήταν αναμενόμενο, ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος έβγαλε άλλη μία ανακοίνωση, με την οποία στέλνει τον κ. Αθανασίου εκεί που έστειλε και τους άλλους μάρτυρες: στον πάγκο με τους ψεύτες που σύντομα θα τον αντιμετωπίσουν ενώπιον της Δικαιοσύνης. Το μόνο που δεν εξηγεί ο κ. Παπαγγελόπουλος είναι για ποιο λόγο μαζεύτηκαν τόσοι ψεύτες και είπαν να συνωμοτήσουν εναντίον του. Και εντάξει, για την Ελένη Ράικου, που κατέθεσε εναντίον του, βρήκαν τα εμβάσματα των χιλίων ευρώ από τη Novartis στον λογαριασμό του συζύγου της. Για τους άλλους δεν ακούσαμε μία πειστική εξήγηση, ούτε από τον Παπαγγελόπουλο ούτε από τον ΣΥΡΙΖΑ – η κατάθεση Αθανασίου έχει «θαφτεί» ως είδηση από τα κομματικά μέσα.

Ωστόσο ο Παπαγγελόπουλος θέτει ένα ενδιαφέρον ερώτημα: για ποιο λόγο ο κ. Αθανασίου δεν κατήγγειλε αυτές τις πιέσεις όταν εκδηλώθηκαν και περίμενε να περάσουν χρόνια μέχρι να βρεθεί ενώπιον μίας κοινοβουλευτικής επιτροπής; Γιατί δεν ανέβηκε στα κεραμίδια του Αρείου Πάγου όταν δέχθηκε πιέσεις από τον πολιτικό προϊστάμενο της Δικαιοσύνης; Προφανώς επειδή δεν θα μπορούσε να αποδείξει τις καταγγελίες του, αν και ούτε τώρα μπορεί. Είναι ο λόγος του απέναντι στον λόγο του Παπαγγελόπουλου.

Είναι όμως και κάτι ακόμα. Αν υποθέσουμε ότι οι δικαστικοί που σήμερα καταγγέλλουν τον Παπαγγελόπουλο λένε την αλήθεια, η σιωπή τους κατά τον χρόνο εκδήλωσης των πιέσεων υπαγορεύτηκε και από τη ρουτίνα που περιγράφεται ως «just another day at work». Κοινώς, η άσκηση πιέσεων και η διάθεση παρέμβασης δεν τους εξέπληξαν, δεν τους προκάλεσαν και κάνα σοκ. Τις αναγνώρισαν ως κομμάτι της δουλειάς, από τα πράγματα που πάντα συμβαίνουν σε αυτόν το χώρο, αλλά ποτέ δεν βγαίνουν από τα γραφεία, το πολύ να κυκλοφορήσουν έξω στον διάδρομο.

Κοινώς, κάτι που πάντα συνέβαινε, απλώς με διακυμάνσεις στον βαθμό διακριτικότητας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News