Eνας πολιτικός παλαιάς κοπής και με την προαιώνια ελληνική νοοτροπία, δεν θα είχε κανένα απολύτως δίλημμα. Αφού οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η πλειοψηφία του κόσμου θέλει κλειστά δημοτικά, αυτός γιατί να τα ανοίξει; Όταν μάλιστα βλέπει μέτωπο θεσμικών παραγόντων κατά του ανοίγματος των σχολείων, έχει κανέναν λόγο να βάλει το κεφάλι του στον ντορβά και να αναλάβει ένα τέτοιο ρίσκο; Κι όμως ο Μητσοτάκης το έκανε. Κι ας ήταν όλα τα δεδομένα εναντίον του.

Γονείς και κηδεμόνες μπορεί να συνωστίζονται στα στενά του Ψυρρή απαιτώντας τη δική τους ελευθερία, για κάποιο μυστηριώδη λόγο, όμως, συμφωνούν ότι τα παιδάκια τους πρέπει να παραμείνουν φυλακισμένα στο διαμέρισμά τους. Τα ίδια λένε και οι εκπαιδευτικοί. Αυτοί βάζουν μπροστά τις τεχνικές δυσκολίες, τις αίθουσες διδασκαλίας που δεν φτάνουν, την έλλειψη αντισηπτικών, τον μικρό αριθμό καθαριστριών, τα προβλήματα με τα σχολικά λεωφορεία και όλα τα συναφή.

Στο ίδιο –και μάλιστα οξύτερο– μήκος κύματος κινείται η αντιπολίτευση. Ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει ότι το άνοιγμα των δημοτικών είναι ένα επικοινωνιακό τέχνασμα που θέλει να παρουσιάσει μια επίπλαστη κανονικότητα και προειδοποιεί ότι το ρίσκο είναι πολύ μεγάλο. Στην πραγματικότητα, ο Αλέξης την έχει στήσει στον Κυριάκο πίσω από τις κολόνες των δημοτικών σχολείων και περιμένει μια έξαρση της πανδημίας για να ξεσαλώσει εναντίον του.

Κι όμως ο Μητσοτάκης βάζει το κεφάλι κάτω και προχωρά. Αφού ο Τσιόδρας, ο Σύψας, ο Γώγος και η Κοττανίδου τού λένε ότι τώρα είναι η ώρα να ανοίξουν τα δημοτικά, παραδίδει τα κλειδιά στους διευθυντές και λέει «ανοίξτε». Κι ας ξέρει πως αν όλα πάνε κατ’ ευχήν, η επιτυχία θα ξεχαστεί αύριο το πρωί, ενώ αν υπάρξει κάποια παρατιμονιά θα την πληρώσει πολύ άσχημα. Ενδέχεται να τινάξει στον αέρα όλες τις καλές εντυπώσεις που δημιούργησε η συνολική του πολιτική επί της πανδημίας.

Τώρα αυτό τι είναι; Πρωθυπουργική εμμονή με τους «ειδικούς»; Υπερβολική Μητσοτακική αυτοπεποίθηση μέχρι σημείου της άγνοιας κινδύνου; Απόδειξη ότι για πρώτη φορά στη νεότερη ιστορία της, η χώρα διαθέτει έναν επικεφαλής που δεν πορεύεται με βάση τις δημοσκοπήσεις; Ενδειξη ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας ωρίμασε και αδιαφορεί (ή έστω παρακάμπτει προσωρινά) το πολιτικό κόστος; Μήπως τίποτα από όλα αυτά, καθότι σε τελευταία ανάλυση το άνοιγμα των δημοτικών σχολείων δεν είναι δα και καμιά κορυφαία πολιτική επιλογή;

Τέλος πάντων, όλα θα κριθούν εκ του αποτελέσματος. Η κοινή λογική λέει ότι με δύο κρούσματα και μηδέν θανάτους την ημέρα σ’ όλη την επικράτεια, είναι βλακώδες να κρατάμε τα παιδιά μακριά απ’ τα σχολεία τους. Όμως η κοινή λογική δεν ήταν ποτέ το δυνατό εθνικό μας σημείο. Τώρα πέσαμε σε έναν εμμονικό των «ειδικών». Που δεν πορεύεται ανάλογα με τις καμπύλες των δημοσκόπων ούτε με τις ιδεολογικές του συντεταγμένες, αλλά πάει by the book. Είναι ένα καλό παράδειγμα ορθολογισμού που δημιουργεί δεδικασμένο για τη χώρα. Διότι το ένστικτό του πιλότου μπορεί μια φορά να σώσει ζωές και να γίνει χολιγουντιανή ταινία, όμως πραγματικά καλός πιλότος είναι αυτός που σε κάθε πτήση του ανοίγει το manual των κατασκευαστών και το ακολουθεί πιστά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News