Θα μιλήσω ως μαθητής. Το μεγάλο σφάλμα της μαθητιώσας νεολαίας είναι ότι αντιμετωπίζει τα αρχαία ελληνικά σαν μια ξένη γλώσσα και μάλιστα δύσκολη, χωρίς να βλέπει ότι το μάθημα λέγεται αρχαία ελληνικά, που σημαίνει ότι δεν εμφανίζουν διαφορά από τα νέα ελληνικά ως προς την προέλευση. Αφού, λοιπόν, η προέλευσή τους είναι όμοια, είναι επομένως και αλληλένδετα. Κανένα δεν στέκεται μόνο του, αλλά αλληλοσυμπληρώνονται. Κερδίζουμε ή μάλλον θα έπρεπε να κερδίζουμε από το ένα για να βελτιωνόμαστε στο άλλο. Η απαξίωση ενός εκ των δύο αποτελεί μέγα λάθος, γιατί η γλώσσα είναι μαγεία, είναι πολιτισμός , είναι εξέλιξη, είναι φαντασία. Είναι ένα συνονθύλευμα ανθρώπινων επινοήσεων για να εκφράζονται, να επικοινωνούν και να μαγεύουν, το οποίο έχει συνέχεια και επιβιώνει στον χρόνο.

Η αρχαία ελληνική είναι μια από τις παλαιότερες πλήρως ανεπτυγμένες και διαδεδομένες γλώσσες, στους κανόνες και την ποικιλία της οποίας βασίστηκαν πέραν της νέας ελληνικής και άλλες γλώσσες, όπως η λατινική. Είναι η γλώσσα την οποία μιλούσαν και έγραφαν ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Περικλής, ο Θουκυδίδης και άλλοι πολλοί. ΕΙΝΑΙ η γλώσσα που γέννησε τη δημοκρατία. Όμως εμείς, οι μαθητές την ταυτίσαμε με μια βαρετή πρώτη ώρα στο σχολείο, με μια ανιαρή φιλόλογο και με έναν κακό βαθμό στον έλεγχο, και με αυτόν τον γελοίο τρόπο απαξιώνουμε και χλευάζουμε τα επιτεύγματά της.

Αλλά το σημαντικότερο είναι ότι δίνουμε έτσι την ευκαιρία, γιατί εμείς με την απαξίωσή μας τη δίνουμε, σε έναν εντελώς απροσδιόνυσο με θέματα παιδείας και εκπαίδευσης, τον κ. Φίλη να επηρεάζει με τις αποφάσεις του τη διδασκαλία αυτής της γλώσσας και να την υποβαθμίζει.

Δέχομαι  ότι είναι δύσκολη, αλλά απαραίτητη. Απότοκος αυτής της απαξίωσης , όμως  και όχι της δυσκολίας είναι η λεξιπενία. Ορισμένοι νέοι ανοίγουν το στόμα τους και βγαίνουν εκτρώματα, τα οποία εκτός του ότι είναι εντελώς λάθος, πολλές φορές καθιστούν αδύνατη τη συνεννόηση, γιατί ο καλός λόγος κάνει την καλή σκέψη.

Αν, λοιπόν, μειωθούν οι ώρες των αρχαίων ελληνικών και παύσει η διδασκαλία των γραμματικο-συντακτικών φαινομένων της, θα βλέπουμε πολύ συχνότερα τα ευτράπελα «υπέρ του δέοντος» ενώ το σωστό είναι «υπέρ το δέον», «μετά Χριστού» ενώ το σωστό είναι «μετά Χριστόν», «επιλήφθηκα την υπόθεση» ενώ το σωστό είναι «επιλήφθηκα της υπόθεσης». Αυτές είναι μερικές από τις πάμπολλες εκφράσεις της αρχαίας ελληνικής, που χρησιμοποιούνται συχνότατα μέχρι σήμερα από όλους μας, από πολλούς εσφαλμένα. Όταν κάποιος δεν έχει γνώση, δεν μπορεί να τις χρησιμοποιεί. Αυτή η αδυναμία στη σωστή χρήση τους θα οδηγήσει στην υποβάθμιση και στη συνέχεια στην εξαφάνιση αυτών των λέξεων και εκφράσεων της αρχαίας ελληνικής. Αυτή η εξαφάνιση θα σηματοδοτήσει με τη σειρά της και την εξαφάνιση όσων φαινομένων της νέας ελληνικής μας φαίνονται δύσκολα, γιατί πολύ απλά το κριτήριο για τη χρησιμότητα μιας γλώσσας γίνεται η δυσκολία. Άρα μην παραξενευτείτε αν σε λίγο καιρό το η, ι, υ, οι, ει, υι γίνουν όλα ένα απλό ι.

Για να σπάσουμε τα δεσμά της απαξίωσης και να δρέψουμε τους αγλαούς καρπούς της αρχαίας ελληνικής θα πρέπει εμείς πρώτοι να την αγαπήσουμε, να την ερευνήσουμε πριν την απορρίψουμε και φυσικά οι διδάσκοντες αυτήν, να σεβαστούν το ιερό έργο της μετάδοσης της , να αναγνωρίσουν το μεγαλείο της και όχι να προκαλούν την αποστροφή των μαθητών. Γιατί είναι ντροπιαστικό να πολεμάμε ένα κόσμημα του ελληνικού πολιτισμού, το οποίο πολλοί λαοί προσπαθούν σήμερα να φορέσουν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News