Παρακολουθώ, με έντονο ενδιαφέρον τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και διαπιστώνω μια εκκωφαντική σιωπή από την πλειονότητα των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και άλλων χωρών ως προς την παραβατική συμπεριφορά της Τουρκίας στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, Συρία, Λιβύη και Καύκασο.

Η Τουρκία εφαρμόζει μια βίαιη και επεκτατική πολιτική χρησιμοποιώντας κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο που θα της εξασφαλίσει τη διείσδυση σε εδάφη άλλων κρατών με σκοπό να τα καταλάβει και να ελέγξει όλη την περιοχή, αναβιώνοντας αυτοκρατορικές μεθόδους εξουσίας. Πώς νομιμοποιείται μια χώρα να είναι κεντρικός συνομιλητής και ρυθμιστής αποφάσεων σε συνόδους κορυφής όταν η χώρα αυτή έχει βαρύ παραβατικό παρελθόν και παρόν; Με ποιο τρόπο εφαρμόζουν τα κράτη μέλη της ΕΕ τη βασική αρχή της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (άρθ.3 πρώην άρθρο 2 ΣΕΕ, παρ.5 η Συνθήκη αποσαφηνίζει την αυστηρή τήρηση και ανάπτυξη του διεθνούς δικαίου με σεβασμό στις αρχές του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών) ενώ επιτρέπουν την κατάφωρη καταπάτηση των κανόνων Διεθνούς και Ενωσιακού Δικαίου καθώς συνεχίζουν να ανέχονται την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενισχύουν εμπορικές και στρατιωτικές συμφωνίες με την Τουρκία που βυσσοδομεί και βρυχάται εις βάρος μας;

Μεταξύ πολλών άλλων, η Τουρκία έχει πράξει αναγνωρισμένες γενοκτονίες, καταδικάστηκε για την στρατιωτική εισβολή στην Κύπρο από τα Ηνωμένα Έθνη, πράττει σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων στο δικό της έδαφος σύμφωνα με την έκθεση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα το 2017.

Εισβάλει στη Συρία δημιουργώντας μία μεγάλη περαιτέρω ανθρωπιστική κρίση εργαλειοποιώντας τους μετανάστες-πρόσφυγες, τροφοδοτεί με όπλα και μισθοφόρους τον εμφύλιο πόλεμο στη Λιβύη, υπογράφει παράνομο μνημόνιο για την εκμετάλλευση θαλάσσιων κοιτασμάτων με τη Λιβύη αγνοώντας τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος. Παραβιάζει, παράλληλα, την Κυπριακή ΑΟΖ εκτελώντας γεωτρήσεις ενώ συστηματικά απειλεί με πόλεμο την Ελλάδα, εάν ασκήσει το νόμιμο δικαίωμα της επέκτασης των 12 μιλίων χωρικών υδάτων στο Αιγαίο και οι έκνομες ενέργειες δεν έχουν τέλος.

Δυστυχώς, επιβεβαιώνεται ότι ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών που υιοθετήθηκε και επικυρώθηκε από όλες σχεδόν τις χώρες του πλανήτη μετά τον καταστροφικό Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι ένα ευχολόγιο διακήρυξης της πίστη μας στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Η ολιγωρία στην ύπαρξη δικαιοσύνης και σεβασμού προς τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από τις συνθήκες των ΗΕ όπως και από άλλες πηγές διεθνούς δικαίου καθώς και η καταρράκωση στα ίσα δικαιώματα μεγάλων και μικρών εθνών είναι φαεινότερη του ηλίου!

Εικάζουμε, από τη συμπεριφορά «χάδι» προς την Τουρκία, ότι δεν υπάρχουν Δίκαια αλλά υπάρχουν μόνο Συμφέροντα καθώς βιώνουμε μια κατάφωρη παραβίαση της Δικαιοσύνης σε πολλαπλά επίπεδα και για αυτό (γνωρίζω ότι αυτή η δήλωσή μου θα δημιουργήσει αμηχανία), δεν μπορούμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας πολιτισμένα έθνη, αφού «το πρώτο προαπαιτούμενο του πολιτισμού είναι η Δικαιοσύνη» όπως διατύπωσε ο Ζίγκμουντ Φρόυντ. Είναι επιτακτική ανάγκη να εφαρμόσουμε κοινή εξωτερική πολιτική ανεξαρτήτου κυβέρνησης, να ενισχύσουμε σθεναρά την άμυνα της χώρας μας με τον απαραίτητο στρατιωτικό εξοπλισμό και παράλληλα με τη διπλωματία και τις συμμαχίες να πετύχουμε τη διασφάλιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, αλλιώς θα χάσουμε την πατρίδα μας, τουτέστιν την ελευθερία μας!

* Η Κωνσταντία Τέκα-Ευσταθίου είναι Πολιτικός Επιστήμων 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News