Όταν διάβασα το άρθρο της Αγλαΐας Κρεμέζη για την ταινία «Υπέροχη Ζωή», αυθόρμητα χαμογέλασα. Παραμονές Χριστουγέννων κι ένιωσα μια δυνατή επιθυμία να ξαναδώ αυτό το κλασσικό μελόδραμα που συνόδευσε τα περισσότερα Χριστούγεννα της ζωής μου, αρχής γενομένης από μια εποχή που δεν γνώριζα καν ποιο ήταν το όνομα αυτού του όμορφου χριστουγεννιάτικου παραμυθιού που με έκανε νιώθω «ένα κλάψιμο μέσα μου» όπως το περιέγραψε μια φορά ο γιος μου. Αργότερα έμαθα ότι αυτό το συναίσθημα λέγεται συγκίνηση. Άνοιξα μια εφημερίδα για να μάθω ποιο κανάλι θα πρόβαλλε την αγαπημένη μου ταινία αλλά φευ! Η «Υπέροχη Ζωή» δεν έπαιζε πουθενά. Απορία μεγάλη για την απαξίωση μιας από τις πλέον κλασσικές χριστουγεννιάτικες ιστορίες και μάλιστα σε μια περίοδο που το μήνυμά της μας ταιριάζει γάντι (ίσως φοβήθηκαν να μην μας στενοχωρήσουν) και απογοήτευση από μέρους μου.

Όμως δεν άφησα το γεγονός να με πτοήσει. Άρπαξα την τσάντα και τα κλειδιά μου και κατευθύνθηκα προς κατάστημα μεγάλης και γνωστής αλυσίδας που εμπορεύεται προϊόντα της μουσικής και κινηματογραφικής βιομηχανίας. Κατευθύνθηκα μόνη μου στο ράφι με τις χριστουγεννιάτικες ταινίες αλλά δεν την είδα. Θα την έχουν κάπου αλλού, σκέφτηκα. Και για να μην καθυστερήσω άλλο την ικανοποίηση της επιθυμίας μου ρώτησα τον ευγενή νεαρό υπάλληλο να με εξυπηρετήσει. «It’s a Wonderful Life, είπατε;» «Ναι, είναι μια παλιά ταινία». «Μήπως είναι της δεκαετίας του ’80;» «Όχι κύριε είναι της δεκαετίας του ’40, ασπρόμαυρη». «Δεν το έχω ξανακούσει. Να ψάξω όμως στον υπολογιστή». «Είναι του Frank Kapra, γράψτε το κι αυτό, θα σας βοηθήσει την αναζήτηση», συνέχισα εγώ. «Λυπάμαι κυρία, δεν το βρίσκω. Δεν το έχουμε».

Έφυγα με την επιθυμία μου ματαιωμένη. Δεν πειράζει, είπα στον εαυτό μου. Εξάλλου σε λίγες μέρες θα έφευγα εκδρομή και είχα πολλές ετοιμασίες. Στην επιστροφή μου όμως, διαβάζοντας το άρθρο στο Protagon ένιωσα ότι έπρεπε να βάλω τα πράγματα στη θέση τους. Μετά από μια σύντομη αναζήτηση στο Google βρήκα την ταινία στο ράφι ενός ηλεκτρονικού καταστήματος και την παρήγγειλα, για μεθεόρτια ψυχαγωγία καθώς και για όλα τα Χριστούγεννα που θα ακολουθήσουν στο μέλλον, να την απολαμβάνω μαζί με το γιο μου και να μοιραζόμαστε τα συναισθήματα που μας γεννάει.

Για τους ιθύνοντες στα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια ουδέν σχόλιο γιατί χάνω τα λόγια μου!  Όσο για τους πωλητές, ας είναι καλά τα παιδιά, να παίρνουν το μισθό τους αυτές τις δύσκολες μέρες αλλά να ενημερώνονται πού και πού για το προϊόν που πουλάνε…

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News