Το δύσκολο λένε, δεν είναι να βρεις την πληροφορία που θέλεις, αλλά το πού να ψάξεις και τι να δεις ώστε να αποκωδικοποιήσεις και να βγάλεις τη σωστή πληροφορία που θα σε κάνει να καταλάβεις την ουσία ενός θέματος,  του τι γίνεται και πως έχουν τα πράγματα.

Έτσι νιώθω κάθε φορά που διαβάζω σχετικά με τις προθέσεις και τα κίνητρα του γείτονά μας που κατοικοεδρεύει στα βάθη της μυστηριώδους Ανατολής, και που επί μονίμως βάσεως δίνει ένα ρεσιτάλ δηλώσεων και εντυπώσεων.

Πρώτα από όλα να πω, ότι το να παίζει κάποιος ένα παιχνίδι που το ξέρει τόσο καλά δεν μπορεί να ξαφνιάζει κανέναν. Ίσα-ίσα που όταν κάποιος γνωρίζει τόσο καλά το παιχνίδι τότε είναι απόλυτα φυσιολογικό ότι θα το παίξει στον υπερθετικό βαθμό έτσι ώστε να κάνει τον περίγυρο του άλλες φορές να τον κοιτάζει με θαυμασμό και άλλες φορές να τον κοιτάζει αποσβολωμένος και να αναρωτιέται τι θέλει να πει ο ποιητής. Και όπως λένε «hate the game not the player»…

Πού το πάει λοιπόν ο γείτονας από το απέναντι «διαμέρισμα»; Πολύς ντόρος έχει γίνει με τη Συνθήκη τη Λωζάννης και για το γεγονός ότι επί καθημερινής βάσεως θέτει θέμα επαναδιαπραγμάτευσής της. Για τα κίνητρα αυτής της κίνησης δεν έχω να πω και πολλά μίας και πολλοί ειδικοί επί του θέματος έχουν εκφέρει άποψη πολλάκις ‒ είμαι σίγουρος ότι γνωρίζουν πολύ περισσότερα από εμένα. Εγώ απλά θέλω να εστιάσω στις αντιδράσεις και την έκπληξη του πολιτικού και μη κόσμου.

Τι ακριβώς προξενεί απορία στο συγκεκριμένο; Τι περίμεναν δηλαδή οι έμπειροι επί των διεθνών υποθέσεων και γνώστες της ιδιοσυγκρασίας του συγκεκριμένου κυρίου; Όταν κάποιος νιώθει τόσο ισχυρός ώστε να μπορεί να τα βάλει με όλους και όλα, δεν ήταν αναμενόμενο ότι κάποια στιγμή θα έφτανε σε αυτό το σημείο;  Εδώ έχει φτάσει σε σημείο να λοιδορεί μέσα στον δημόσιο λόγο τους πάντες και τα πάντα!

Όταν κάποιος προσπαθεί με κάθε πιθανό τρόπο να πείσει τα πλήθη ή καλύτερα τον όχλο, ότι αυτός είναι το Α και το Ω της ζωής μίας χώρας που ταλανίζεται από τόσα προβλήματα και ότι εκείνος είναι η λύση σε όλα, δεν θα έπαιρνε κάποια στιγμή και τον δρόμο της καταστρατήγησης και της αμφισβήτησης διεθνών συνθηκών; Δηλαδή κανείς δεν περίμενε αυτό το οποίο ερχόταν με μαθηματική ακρίβεια;

Λένε ότι υπάρχουν φόβοι από την ελληνική πλευρά σχετικά με αυτές τις εμπρηστικές δηλώσεις. Συγγνώμη κύριοι αλλά ο φόβος είναι όπως η τύχη. Κάποιος ο οποίος έχει διαβάσει και έχει προετοιμαστεί για ένα διαγώνισμα, δεν χρειάζεται τύχη για να πετύχει. Θα πετύχει γιατί ήταν προετοιμασμένος και απάντησε σωστά στις ερωτήσεις και όχι επειδή ήταν τυχερός. Αν δεν έχεις διαβάσει δεν θα πετύχεις, αν έχεις προετοιμαστεί όμως δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα, τόσα απλά.

Άμα είσαι λοιπόν «διαβασμένος» και έχεις κάνει την σωστή προετοιμασία τότε δεν χρειάζεσαι να φοβάσαι, απλά παρακολουθείς και αξιολογείς την κατάσταση σε όλα της τα στάδια έτσι ώστε εάν και όταν γίνει κάτι, να ξέρεις πώς να αντιδράσεις.

Θέλω να πιστεύω ότι πέρα από κομματικά χρώματα και ιδεοληψίες, υπάρχει και η θέληση, και η γνώση εκεί που πρέπει, έτσι ώστε να ανταποκριθούμε στις εκάστοτε προκλήσεις. Δεν είμαι οπαδός της ολοκληρωτικής ισοπέδωσης προσώπων και καταστάσεων, παρόλο που αυτή τη στιγμή θα ήταν πολύ εύκολο.

Απλά όλοι πρέπει να έχουν κατά νου τη βασική αρχή σε όλα τα πράγματα σε αυτή την ζωή, «ελπίζεις για το καλύτερο αλλά είσαι προετοιμασμένος για το χειρότερο».

*Ο Αντώνης Γκαμήλης εργάζεται στον ναυτιλιακό κλάδο, στο Λονδίνο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News