Η αμερικανική Γερουσία την Τρίτη 16 Ιουνίου με ψήφους 78 έναντι 21 ενέκρινε την απαγόρευση πολλών μορφών βασανιστηρίων, εναρμονίζοντας τους κανόνες κράτησης και ανάκρισης της αμερικανικής κυβέρνησης με αυτούς του εγχειριδίου του αμερικανικού στρατού. Πρόκειται ουσιαστικά για μια τροποποίηση του νόμου περί εξουσιοδότησης στον τομέα της εθνικής άμυνας που κατατέθηκε από τον Ρεπουμπλικανό γερουσιαστή Τζον Μακέιν. Ο εικονικός πνιγμός, η σεξουαλική ταπείνωση και οι ψεύτικες εκτελέσεις είναι κομμάτι των εν λόγω βασανιστηρίων και υιοθετήθηκαν κυρίως μετά την 11η Σεπτεμβρίου από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Η εκλογή αυτή έγινε στη βάση της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της τελικής αμφισβήτησης της αποτελεσματικότητας των βασανιστηρίων ως μεθόδου ανάκρισης.

Ως βασανιστήριο θεωρείται ο σοβαρός πόνος, είτε σωματικός, είτε ψυχικός, ως μέθοδος για την εκμαίευση πληροφοριών ή ομολογίας σχετικά με μια πολιτική ή άλλη πράξη, όπου, κατά την άποψη αυτών που τελούν τα βασανιστήρια, δεν μπορούν να φτάσουν μ' άλλον τρόπο. Η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ο Καταστατικός Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών, το Διεθνές Σύμφωνο για τα αστικά και πολιτικά δικαιώματα, ακόμα και η Διεθνής Σύμβαση κατά των Βασανιστηρίων, προτάσσουν την ανθρώπινη αξία ως υπέρτατο αγαθό. Προστατεύουν θεσμικά τα ανθρώπινα δικαιώματα και καθιστούν τον σεβασμό προς αυτά ως θεμέλιο λίθο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης. Αυτές οι διεθνείς συμφωνίες στρέφονται ενάντια στα βασανιστήρια, και ξεκάθαρα τα κατατάσσουν στις μεθόδους καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η απόφαση λοιπόν της αμερικανικής Γερουσίας εν μέρει – καθώς δεν αναφέρεται σε όλες τις μορφές βασανιστηρίων – συμμορφώνεται στις διεθνείς συμβάσεις τις οποίες οι αμερικανικές κυβερνήσεις του παρελθόντος έχουν συνυπογράψει. Ωστόσο, το αμερικανικό κράτος πρέπει να κάνει και άλλα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Τόσο τα ντοκουμέντα τέλεσης βασανιστηρίων, όσο και το κόστος σε ανθρώπινες ζωές και κεφάλαια των αμερικανικών στρατιωτικών επιχειρήσεων στην Ανατολή για περισσότερο από μια δεκαετία, υποδηλώνουν την αναποτελεσματικότητα των βασανιστηρίων. Αντιθέτως, τέτοιες πράξεις κλιμακώνουν την εξαχρείωση και συνεπακόλουθα τη βία και σαφέστατα συνιστά ειρωνεία το γεγονός ότι πραγματοποιούνται στο όνομα της δημοκρατίας και της ελευθερίας.

Ο υποθετικά πολιτισμένος Δυτικός κόσμος εκμεταλλεύτηκε με κάθε τρόπο τους λαούς της ανατολής στο διάβα των αιώνων. Αυτό που σήμερα χαρακτηρίζουμε ως «τρομοκρατία» δεν είναι ανεξάρτητο από αυτή τη διαπίστωση. Μακροπρόθεσμα, η αλλαγή στάσης και η προώθηση της ευημερίας στις ανατολικές κοινωνίες θα ήταν μια καλή αρχή για την καταπολέμηση της «τρομοκρατίας». Σε ό,τι αφορά τις μεθόδους κράτησης και ανάκρισης θα πρέπει να υπάρξει συμμόρφωση στις διεθνείς συμβάσεις και να πάψει οποιαδήποτε μέθοδος που γιγαντώνει και δεν επιλύει το πρόβλημα της βίας εν γένει. Σε όρους ηθικής και απόδοσης (απόσπαση ουσιαστικών πληροφοριών), τα βασανιστήρια ως μέθοδος ανάκρισης αποδεικνύονται επικίνδυνα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News