Η λέξη κανό όπως και η λέξη κανίβαλος γεννήθηκαν στην Καραϊ(μπ)βική θάλασσα μέσα από τη γλώσσα των Καρίμπ (=δυνατός άντρας). Κανάουα ήταν στην πρώτη μορφή της και κατά τη μεταφορά της από τους άντρες του Χριστόφορου Κολόμβου πίσω στην Ευρώπη έγινε «κάνο» στα Ισπανικά. Με την επίδραση της γαλλικής γλώσσας κατέληξε στη σημερινή της μορφή «κανό». Πρώτα σήμαινε το οποιοδήποτε πλεούμενο φτιαγμένο από ιθαγενείς, μετά το 18ο αιώνα σημαίνει αυτό που ξέρουμε ότι ήταν το αγαπημένο και ενός πρώην πλέον πρωθυπουργού.

Τον βλέπω τώρα να ξεμακραίνει, μια μοναχική σιλουέτα πια στα ταραγμένα νερά κυνηγμένος από τα λάθη του. Έκανε κουπί όλη νύχτα αλλά, δεν ξέρω το γιατί, ακόμη εκεί κοντά την Ηρώδου του Αττικού βρίσκεται, με μια τελευταία πικρή εικόνα στα μάτια του. Εκείνη των βουλευτών του κόμματός του να συνωστίζονται οι περισσότεροι να χαιρετίσουν τον επόμενο πρωθυπουργό παρά τον (μόλις) προηγούμενο, που έφευγε για πάντα (ελπίζουμε). Sic transit…

Τι χάσαμε; Δυσκολεύομαι να τα βάλω σε σειρά. Το open.gov, τα ψέματα που ήταν πολύ πρόχειρα, κάτω από το μανίκι όπως λένε οι άνθρωποι στο δρόμο, τα άσκοπα ταξίδια από εδώ κι από εκεί, την απραξία ως προς τα καθημερινά και επείγοντα, τη βροχή από δολάρια των αραβικών κρατών που θα έφερναν προς τα εδώ κάτι μυστήριοι Παμπούκηδες και κάτι πολυπράγμονες συγγενείς, τα μυστικά κονδύλια που ξοδεύονταν για ευλογημένες υποθέσεις, τις γκάφες που θύμιζαν τώρα στο τέλος Πίτερ Σέλερς στο «ΣΟΣ, Πεντάγωνο καλεί Μόσχα» αλλά και στο «Πάρτι», το ότι σε όποια συνάντηση ηγετών πήγαινε τώρα τελευταία του φόραγαν το καπέλο με τα αυτιά του γαϊδάρου, το ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν θα μπορέσει να ολοκληρώσει το εκπληκτικό του έργο σε δυο Υπουργεία. Βουτάω το παξιμαδάκι μου στα αλμυρά δάκρυα ενός ολόκληρου λαού και πίνω μια γουλιά από το πιο φτηνό «κονιάκ». 
Ας μείνει σβηστό για καιρό το τζάκι κι αυτής της δυναστείας. Τα μέλη της δεν θα κρυώσουν και δεν θα πεινάσουν φαντάζομαι.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News