Αυτοί που ανήκουν στην εργατική τάξη θέλουμε να πιστεύουμε πως είναι βάναυσοι, πονηροί και μοχθηροί. Με τις αρχαίες έννοιες των λέξεων.

Βάναυσος, και πιο σωστά «βαύναυσος» (από το βαύνος= κλίβανος και αύω=ανάβω), ήταν αυτός που ασχολείτο με τα καμίνια, τις φωτιές, τον έτρωγε η ζέστη και τα χέρια του ήταν μαύρα από την κάπνα.
Πονηρός, ήταν αυτός που ταλαιπωρείτο από τους κόπους αφού πόνος σήμαινε το βάσανο και την επίπονη εργασία.
Μοχθηρός, ήταν ο πλήρης ταλαιπωριών, ο άθλιος.

Με τον καιρό λέξεις άνθρωποι μεταλλάχθηκαν. Βάναυσος πλέον σημαίνει αυτόν που δεν σκέπτεται τον άλλον και του συμπεριφέρεται άθλια. Πονηρός είναι όποιος έχει σκοπό να σε ξεγελάσει και ο μοχθηρός έχει τέτοια συμπεριφορά ώστε να σε κουράζει, να απαιτεί δηλαδή μόχθο για να τον αντιμετωπίζεις.
Και από την εργατική τάξη καθώς αυτή φθίνει επέπλευσαν και τελικά αναδείχθηκαν σαν εκπρόσωποί της, ως άλλοι μικροί Ναπολέοντες κάποιοι που είναι βάναυσοι, πονηροί και μοχθηροί αλλά πια οι λέξεις αυτές να έχουν «φορέσει» τις καινούριες και πολύ γνωστές μας έννοιες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News