Όταν τελειώσεις το απογευματινό σου νούμερο, κλειδώνεις το όπλο σου στον οπλοβαστό και μετά αναρωτιέσαι «θεέ μου τι κάνω τώρα; Άλλο ένα απόγευμα βαρετό μέσα στο στρατόπεδο». Ο Ν κάτι τέτοιο σκεφτόταν εκείνη την Τρίτη. Είχε κάνα πεντάμηνο ακόμα για να απολυθεί και η μόνη του διέξοδος –νόμιζε ότι- ήταν το laptop του.

Log in και στη συνέχεια «πίκι πίκι τσαν» και να μαστε. Μέσα σε λίγα δεύτερα βρέθηκε με 683 φίλους. Βέβαια μετά από ώρες liking, inboxing και youtubing έκανε add μια ξανθιά με προφίλ που προκαλούνε το ανασήκωμα του ενός φρυδιού. Τα κίνητρα του εδράζονταν στη δύναμη της «φυσικής». Αναπάντεχα όμως το αίτημα έγινε αποδεκτό και ξεκίνησε η κουβεντούλα. Είχαν κοινό επάγγελμα, κοινή αντίληψη του χιούμορ, ήταν και οι δύο αριστεροί και το «βασικό», ο Ν ανταποκρινόταν στις ζωδιακές ερωτήσεις της ξανθιάς. Μετά από ώρες πληκτρολόγησης τα οιστρογόνα της άρχισαν να «σκαρφαλώνουν» παίρνοντας τις  σωστές απαντήσεις από τον τεστοστερονόπληκτο φαντάρο! Η «φυσική» του Ν ενέπνευσε την ιδανική «χημεία». Ο διάλογος έκλεισε ανταλλάσσοντας τηλέφωνα και μια καληνύχτα με τελίτσες.

3 ημέρες μετά τη γνωριμία, χτυπάει το κινητό του στρατιώτου μας. Ήταν εκείνη. Τον καλημέρισε και έπειτα του ξεφούρνισε ότι τον περίμενε έξω από το στρατόπεδο! Αυτός έκανε τον κόσμο άνω κάτω. Αν δεν του δίνανε άδεια, έστω και ένα υπηρεσιακό να λείψει λίγες ώρες να τη δει, θα ενοχλούσε το βύσμα ή θα έκανε μαντραπήδα! Δεν χρειάστηκε όμως. Τα κανόνισε καλά ο «παλιός» και βγήκε.

Όταν την είδε, να, τα πρώτα συμπτώματα: ιδρωμένες παλάμες, καρδιά ταμπούρλο και τσίτωμα! Ήταν ψηλή, χαμογελαστή με τα μαλλιά της πιασμένα κότσο και με ένα σκουλαρίκι στη μύτη… ένα φετίχ που δεν είχε προσέξει αλλά του άρεσε. Οι αμυδρές ατέλειες στην περιφέρειά της δεν είχαν πλέον σημασία. Η ηλεκτρονική γνωριμία τους είχε φέρει προ τετελεσμένων. Τα μειονεκτήματα γίνονται πλεονεκτήματα.

Η αρχική αμηχανία έφυγε μπαίνοντας στο αυτοκίνητό για την πόλη. Στη διαδρομή το αυτοκίνητο σταματάει. Υψώνει το χέρι της χαϊδεύοντας του το λοβό του αυτιού. Εκείνος «απάντησε» πειράζοντάς της τα πιασμένα μαλλιά και στη συνέχεια παραμερίζοντας τα της δίνει ένα αθόρυβο φιλί στον αυχένα. Ο τρόπος που έκλεψε το πρώτο φιλί την έκανε να ικετεύει για δεύτερο, για τρίτο, για όλα… Αλλαγή σχεδίων λοιπόν. Ένα ξενοδοχείο όποιας κατηγορίας. Η γνωριμία έπεται. Δεν ήξερε πώς να αρνηθεί αλλά ήξερε πώς να μη στερηθεί…

Μέχρι το βράδυ η λαγνεία είχε αντικατασταθεί από την απόλυτη έλξη. Οι μυρωδιές είχαν αναμιχθεί και οι ερωτικές αδεξιότητες συγχωρεθεί. Ξέχασαν ακόμα και να φάνε. Χωρίς να το καταλάβουν, όταν το ξημέρωμα της επόμενης μέρας αποχαιρετιστήκαν, ήταν ήδη στο στάδιο της προσκόλλησης.

Η ρουτίνα του στρατοπέδου χανόταν μόνο με δύο λεπτά τηλεφωνικής συνομιλίας με την ξανθούλα. Ένα απόγευμα όμως της τηλεφωνεί, χτυπάει 5 φορές και απαντάει μια αντρική φωνή! Ένα μίγμα θρησκευτικών και σεξιστικών αφορισμών έβγαιναν από το ακουστικό. «Η ατακτούλα είναι παντρεμένη και γω είμαι ο ΆΝΤΡΑΣ της»! και έπειτα τουτ τουτ τουτ τουτ..

Η ατακτούλα απεγνωσμένα απολογούνταν: «Μου κλέψανε το κινητό, δεν είμαι παντρεμένη». Εκείνος ανένδοτος, εκείνη αποφασισμένη. Επίμονα μηνύματα και  απροειδοποίητα ταξίδια στην πόλη που υπηρετούσε ο λεγάμενος. Την προσκόλληση την αντικατέστησε η απογοήτευση και αυτή η τελευταία εκτοπίστηκε από το φόβο. «Κάτι δεν πάει καλά με τούτην εδώ». Ο αιφνιδιασμός δεν είναι πάντα υγιής αντιμετώπιση!

Έτσι οι φίλοι του γίνανε πάλι 683. Και τι θα πουνε οι mutual; Απολύτως τίποτα, γιατί έτσι είναι ο έρωτας στα χρόνια του  facebook: χτίζεται και γκρεμίζεται ταχέως και «αναίμακτα».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News