Όποιος με διαβάζει, από τις 13 Οκτωβρίου, θεωρώ πως μου κάνει δώρο το χρόνο του, την προσοχή του και τα όποια σχόλιά του. Θέλω κι εγώ λοιπόν να του το ανταποδώσω. Επειδή όμως, κακά τα ψέματα, χαίρομαι να κάνω ακριβά δώρα, δεν σκέπτομαι να δωρίσω τάχα μου κάμποσες από τις δικές μου σοφίες. Εδώ και χρόνια όμως μαζεύω σε διάφορα μικρά τετράδια και σημειωματάρια λέξεις, φράσεις και παραγράφους ολόκληρες από συζητήσεις, συνεντεύξεις, κουβέντες που έστησα αφτί και πρόλαβα να τις καταγράψω. Είναι όλες αυθεντικές, βγήκαν από τα βιώματα, το μυαλό και τις αντιδράσεις ανθρώπων, που δεν φρόντισαν από πριν για το στόλισμα τους, και καταψύχθηκαν στις χάρτινες σελίδες μου ενώ ακόμη ήταν ζεστές, ώστε τώρα, αν και εμφανίζονται με τη βοήθεια της χωρίς ψυχή ηλεκτρονικής γραμματοσειράς, ακόμη διατηρούν κατά τη γνώμη μου, όλα τους τα θρεπτικά συστατικά. Προσφέρονται σαν αντίδωρο της έστω και από μακριά γνωριμίας μας αυτές τις ημέρες που δεν προσφέρονται για σκληρά κείμενα και ανάλογες σκέψεις.

1. «Χαρά δίνω και χαρά δεν βρίσκω». Μια φράση λιτή και δραματικά φορτισμένη, που θα ταίριαζε και σε θεατρικό έργο ή μυθιστόρημα αλλά βγήκε από τα χείλη γνωστής (ακόμη και σήμερα) τραγουδίστριας, καθώς μετά από μια απόπειρα αυτοκτονίας την έτρεχαν για τις πρώτες βοήθειες στο νοσοκομείο.

2. «Κάθε χυσιά φαντάρου μια αρβύλα ήτανε. Τρώγανε τις μαργαρίνες και κείνα τα σταρένια τα ψωμιά και τα κατεψυγμένα κρέατα και τα ψάρια όλα μέσα στις σάρκες τις δικές μου τα’ αδειάζανε. Εγώ πήγα για το στρατό και θέλανε πρωτεία οι Κορίνθιοι, κάτι ασχημάντρες». Μια παράγραφος από την εντελώς αφτιασίδωτη διήγηση της «Γυναίκας της Πάτρας» (εκδόσεις Οδός Πανός).

3. «High-Tech Low-Life» κατά την άποψη του Τίμοθι Λίρι.

4. Μια σκυλίτσα μαζεμένη από το δρόμο τη φώναζαν «Βροχούλα» και έναν μαλλιαρό σκυλάκο «Σπόγγο».

5. «Οι Χριστιανοί, τρομοκρατημένοι, αγωνίζονται να σώσουν την ψυχή τους καταναλώνοντας ταυτόχρονα όλα τα αγαθά ενός κόσμου που τον έχουν τοποθετήσει ντε φάκτο στην επικράτεια του βέβηλου και με τον οποίο κόσμο όμως είναι σε πλήρη συμφωνία». Αυτά από το στόμα ενός πολύ πιστού ορθόδοξου Χριστιανού θεολόγου και αρχιτέκτονα, του Ιωσήφ Ροϊλίδη.

6. Δεν θέλω να ξοδεύω το χρόνο μου. Είμαι πρόθυμος να κάνω διάφορες ηλιθιότητες αρκεί να είναι δικές μου ηλιθιότητες και όχι των άλλων», είπε ο Γιόζεφ Κουντέλκα όταν είχε έλθει το 2009 για μια έκθεση με φωτογραφίες του στην Αθήνα.

7. «Έχω τάφο στο Α’ Νεκροταφείο αλλά δεν έχω πού να μείνω», είπε ένας άστεγος της Αθήνας.

8. Αυθεντικός διάλογος μέσα στην τάξη:
Καθηγητής: Ρένα πώς πέρασες τα Χριστούγεννα; Πού πήγες;
Ρένα(17 ετών): Πουθενά
Καθηγητής: Γιατί;
Ρένα: Γιατί κανείς δεν σκέφτηκε να με καλέσει.

9. «Είμαι ευχαριστημένος από τη ζωή μου, το μόνο που οι γυναίκες δεν με κάνουν παρέα», είπε ο Κώστας.

10. «Σπουδές στη Ελλάδα σημαίνει να στερείσαι τη χαρά». Το είπε ένας αλλά το προσυπογράφουν σίγουρα όλοι οι μαθητές και οι μαθήτριες της Τρίτης Λυκείου που ταλαιπωρούνται και αυτή τη χρονιά στα Φροντιστήρια για μια θέση σε κάποιο Ανώτατο Ίδρυμα.

11. «Καλός δάσκαλος δεν είναι αυτός που σε μαθαίνει αλλά αυτός που σε ξυπνάει»

12. «Ο γνώμων της κοινωνικής μας ζωής είναι σαφώς καθορισμένος: Όσο λιγότερο σκέφτεται κανείς τόσο περισσότερο μπορεί να επιβιώσει», σύμφωνα με το συγγραφέα που δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή, Γεράσιμο Κακλαμάνη (καμία σχέση με τον Απόστολο και το Νικήτα).

13. «Οι Έλληνες κοιτάνε τη ζωούλα τους, για μια γυναίκα και ένα αυτοκίνητο, γι’ αυτό τους γ…ει ο κάθε μ….ας και η κάθε κυβέρνηση». (Ροκ Ημερολόγια).

14. «Σύντροφοι κρατάτε γερά την κουτάλα μην πέσει στα χέρια της Αντίδρασης», έχουν γράψει σε κάποιο τοίχο.

15. Λέει πολλά η σκηνή σε μια Μονή του Αγίου Όρους, που περιγράφει ο Ν.Γ. Πεντζίκης: «Μισότυφλος μοναχός κρατώντας ένα ωραίο τριανταφυλλο πλησιάζει σε μια τριανταφυλλιά που δεν έχει ούτε ένα λουλούδι. Στερεώνει πρόχειρα το τριαντάφυλλο επάνω της λέγοντας: Να πάρε νάχεις κι εσύ, να μην παραπονιέσαι ότι εσύ είσαι χωρίς».

16. «Οι Έλληνες έχουμε πρόβλημα με τους Δημόσιους Χώρους, μάλλον δεν μας αρέσουν για κάποιους λόγους. Για παράδειγμα ελάχιστοι άνθρωποι διασχίζουν τον Εθνικό Κήπο. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι Αθηναίοι πηγαίνουν γύρω γύρω», λέει απορημένα ένας παλιός εθελοντής του 2004 (BHMAgazino, 19.12.09).

17. «Στην Ευρώπη ο ατομικισμός αποτελεί αξία σεβαστή, στην Αμερική πολύτιμη. Στην Αφρική ο ατομικισμός είναι συνώνυμο της δυστυχίας, της κατάρας. Η αφρικανική παράδοση είναι συλλογική, γιατί μόνον ένα μονιασμένο σύνολο μπορεί ν’ αντιμετωπίσει τις συνεχώς συσσωρευόμενες αναποδιές της Φύσης. Και για να επιβιώσει μια ομάδα πρέπει να μοιράζεται και το παραμικρό κομματάκι από ό,τι έχει. Κάποτε με είχε περικυκλώσει ένα τσούρμο παιδιών. Είχα μια καραμέλα και την έβαλα στην παλάμη μου. Τα παιδιά στεκόταν ακίνητα με το βλέμμα καθηλωμένο. Ώσπου στο τέλος το μεγαλύτερο κοριτσάκι πήρε την καραμέλα τη δάγκωσε προσεκτικά και μοίρασε δίκαια σε όλους από ένα κομματάκι». Περιγραφή του μακαρίτη πλέον, Πολωνού δημοσιογράφου Ρίσαρντ Καπισίνσκι, μεγάλου γνώστη της Αφρικής, από το βιβλίο του «Έβενος» (εκδόσεις Ματαίχμιο).

18. «Ακόμη και όταν ένας μαύρος γίνει πρόεδρος και μπει στο Λευκό Οίκο δεν θα σταματούν τα ταξί να τον πάρουν στη Νέα Υόρκη. Οι μαύροι επαγγελματίες αθλητές και πάλι δεν βρίσκουν ν’ αγοράσουν σπίτι σε μια κομψή και ακριβή συνοικία των λευκών». Εξηγεί σε μια τελευταία συνέντευξή του στην γερμανική εφημερίδα «Die Zeit» ο Γούντι Άλεν.

19. «Εμείς είμαστε ρατσιστές ή αυτοί είναι μαύροι και τσιγγάνοι;»
Χαιρετούμε την παλιά χρονιά κατά πως πρέπει με τα λόγια του Γιάννη Σκαρίμπα: Όσο πιο χορτάτοι είναι τόσο πιο πολλά μαγειρεύουν. Μέσα σε τέτοιο πλεόνασμα πώς να βρεις λογαριασμό του απαραίτητου;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News