Σε ηλικία 87 ετών μας άφησε και έφυγε ο Φαίδων Ματθαίου, ο «πατριάρχης» του ελληνικού μπάσκετ, όπως ήταν το προσωνύμιό του. Ο ίδιος έλεγε ότι «το ελληνικό μπάσκετ δεν χρήζει προσωνυμίων, δεν θέλει παρατσούκλια, για να πάει μπροστά». Μεταξύ μας, δίκιο είχε.

Ο Φαίδων είχε γεννηθεί στη Θεσσαλονίκη στις 12 Ιουλίου 1924 και είχε ασχοληθεί με πολλά αθλήματα. Αγαπούσε τον αθλητισμό, ήταν αθλητής με δελτίο στον Άρη Θεσσαλονίκης, αγαπούσε την προσπάθεια και είχε περάσει από πόλο, σκοποβολή, κωπηλασία, πινγκ πονγκ, τένις, ξιφασκία, μέχρι και αναβάτης σε αγώνες μοτοσικλετών ήταν, πιθανώς να ξεχνάω και κάτι. Είχε καταφέρει να συμμετάσχει σε δύο Ολυμπιάδες: το 1948 στο Λονδίνο στην κωπηλασία και το 1952 στο Ελσίνκι με την εθνική ομάδα μπάσκετ.

Φυσικά, ήταν μέλος των εθνικών ομάδων μπάσκετ, από εκεί ξεκίνησε να σχηματοποιείται αυτή η εμβληματική φυσιογνωμία του ελληνικού μπάσκετ, κάνοντας τεράστια καριέρα και ως παίκτης, αλλά και ως προπονητής, έχοντας στο παλμαρέ του πολλούς τίτλους.

Μετά τον Άρη Θεσσαλονίκης και το ξεκίνημά του το 1945, τέσσερα χρόνια αργότερα πήγε στον Παναθηναϊκό. Έπειτα, από, περίπου, έξι χρόνια και ενώ μεσολάβησε έντονη διαφωνία με τους συμπαίκτες του, αποχώρησε και εντάχθηκε στις τάξεις του Πανιωνίου.

Την αθλητική του συνέχεια την έγραψε αγωνιζόμενος στον Σπόρτιγκ, μετά ήρθε ξανά η επιστροφή στον Πανιώνιο και έπειτα η μεταγραφή του στην ιταλική Ίνις Βαρέζε. Έκλεισε την καριέρα του από εκεί που ξεκίνησε: Στον αγαπημένο του Άρη. Και όμως, ο αγώνας που στη μνήμη των φιλάθλων θα είναι ταυτισμένος με τον Ματθαίου, δόθηκε με αντίπαλο τον Άρη. Πρόκειται για τον ιστορικό πλέον «τελικό των ξυρισμένων κεφαλιών». Το 1984 ο Ματθαίου ήταν προπονητής του ΠΑΟΚ που κυνηγούσε κατά πόδας τον συμπολίτη Άρη του Γκάλη. Ο ΠΑΟΚ έχασε το πρωτάθλημα και έμεινε να διεκδικεί του κύπελλο στον τελικό του Αλεξάνδρειου. Ένα βράδυ πριν το τελικό ο Ματθαίου πήρε τους παίκτες του και τους πήγε σινεμά. Παρακολούθησαν την «Αποστολή στη Νικαράγουα» και στη συνέχεια επέστρεψαν στο ξενοδοχείο. Εκεί ο προπονητής ζήτησε από τους παίκτες να κουρευτούν με τη μηχανή. «Αν χάσετε το κύπελλο δεν θα έχετε πρόσωπο να κυκλοφορήσετε στη Θεσσαλονίκη» τους είπε. Την επομένη ο ΠΑΟΚ του Ματθαίου κέρδισε το πρώτο κύπελλο της ιστορίας του. 

Ο Ματθαίου ήταν ένας ακέραιος άνθρωπος που διέθετε ήθος, διαπνεόταν από αθλητικό πνεύμα, ήταν ένας δάσκαλος του μπάσκετ, αλλά και της ίδιας της ζωής. Αυτά που μάθαμε, όσοι τον γνωρίσαμε έστω και από μακριά, αποτελούν μια βαριά παρακαταθήκη που έχουμε χρέος να τα μεταφέρουμε αυτούσια στους νεότερους. Εμείς θα θυμόμαστε ότι χάσαμε έναν άνθρωπο ευθύ, με αξιοπρέπεια.

Ποιος ξέρει, στον πλανήτη του μπάσκετ, μάλλον θα τους έλειπε ένας «πατριάρχης» για να συμπληρώσουν δεκάδα και να παίξουν ένα γρήγορο διπλό, σε γηπεδάκι με τσιμεντένιο ή πλαστικό τερέν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News