Όλοι νομίζουν πως είμαι η Σούπεργούμαν.
Ο Σταύρος που μου λέει ότι έχει βαρεθεί ν’ ακούει για τα φανταστικά μου ταξίδια. Η Γκέλη που μου ζητάει κείμενα για κάστανα. Η μικρή μου κόρη που με ρωτάει πότε θα στολίσουμε το δέντρο, πότε θα φτιάξουμε σοκολατένιους κορμούς και πότε θα στροβιλιστούμε στο παγοδρόμιο. Η μεγάλη μου κόρη που μου ζητάει να πηγαίνουμε μαζί για ποτάκια. Ο άντρας μου που μου ζητάει να χαμογελάω και να μην ξυπνάω με το σαγόνι στα γόνατα. Η μαμά μου που δεν θέλει να με βλέπει πτοημένη. Η αδερφή μου που θέλει να είμαι δυνατή. Οι φίλοι που θέλουν να απαντάω στα μέιλ τους και να τους βλέπω. Οι κολλητοί μου που ζητούν να περνάμε βραδιές παρέα. Η επιχείρησή μου που… Τα βιβλία που… Οι τράπεζες που… Το δημόσιο που … Οι επιταγές που… Οι συνεργάτες που… Οι, οι, ο, η …

Δεν θέλω να είμαι η Σούπεργούμαν, θέλω να είμαι κάποια που περιμένει τα Χριστούγεννα. Αυτό. Όχι, μια αλαλιασμένη, κρυμμένη στο πάπλωμά της, καπνίζοντας και πίνοντας καφέδες με αναστατωμένα μαλλιά. Όχι, καθόλου. Θέλω να είμαι ό,τι δείχνει αυτή η φωτογραφία που την έχω βάλει ταπετσαρία στον υπολογιστή μου, το μόνο φως που είναι συνέχεια ανοιχτό στην ημέρα μου. Θέλω να είμαι ο Αλέξανδρος του Μπέργκμαν, θέλω να βρω αυτό το βλέμμα, το άγγιγμα, την υφή στις παρειές, τη γλύκα και την περιέργεια στον κόσμο που ανοίγεται, τις κεραίες ευαίσθητες στα θαύματα που θα ‘ρθουν.

Θέλω να επιτέλους να λήξει η φάση του μαρτυρικού πρεσβυτερίου (θυμάστε τι τραβούσε ο Αλέξανδρος – Μπέργκμαν από τον ιερέα πατριό του) και θέλω να ‘ρθουν Χριστούγεννα. Οι αγκαλιές να ‘ναι ανοιχτές, τα μάτια γελαστά, τα λινά τραπεζομάντηλα κολλαριστά, το βούτυρο να τσιτσιρίζει, το χιόνι να σιωπά, τα παπλώματα αφράτα, τα φιλιά να ‘ναι γλυκά, τα χέρια ζεστά, τα γέλια αληθινά, ο ύπνος γαλήνιος, η αφύπνιση ελπιδοφόρα.

Ας μου πει κάποιος πότε και πώς μπορεί να γίνει αυτό κι εγώ δεν θα γκρινιάζω, δεν θα βαρυγκομώ, θα σας γράφω χίλιες συνταγές για μάφινς λεμόνι και στρούντελ μοσχομυριστά, θα βγάζω ωραία βιβλία, θα’μαιμια πάντα καλοντυμένη με φαντασία, προσηνής και γοητευτική, θα ‘χω πάντα τα αυτιά μου ανοιχτά στα λόγια σας, τα μάτια μου στραμμένα στη σωστή μεριά. Μεταμορφώστε με όμως παρακαλώ, κάντε με έτσι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News