Βοηθήστε με -στα σχόλια- αν κάνω λάθος: μας διδάξανε ότι το 1974 έπεσε η χούντα του Ιωαννίδη, ήρθε ο Καραμανλής, αποκατέστησε τη Δημοκρατία μπλα μπλα… Επίσης μας είπαν ότι είχε προηγηθεί η εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 και τα λοιπά. Εκείνες τις πρώτες πρωινές ώρες της 17ης Νοέμβρη, πριν μπουκάρει το τανκ, είχαν καταφθάσει κάτι γιατροί για να βοηθήσουν τους πληγέντες φοιτητές. Σε μια στιγμή ένας γιατρός μεταφέρει όπως-όπως πέντε τραυματισμένα παλικαράκια σε ένα ασθενοφόρο. Τους βάζει μέσα ενώ γύρω γίνεται χαλασμός Κυρίου. Προσπαθεί να επικοινωνήσει με τον υφυπουργό Υγείας να ζητήσει οδηγίες. Ο υπουργός του λέει να παραμείνει εκεί – “That’s an order”. Ο χριστιανός του εξηγεί την κρισιμότητα της ευρύτερης κατάστασης αλλά και των τραυματιών. Ο άλλος επιμένει «μείνε εκεί». Η απάθεια και η εξωπραγματική απάντηση του υπουργού έφεραν το γιατρό στα όριά του. Οι φλέβες χτυπούσαν στο κεφάλι και με ένα τρέμουλο του κράζει: «άι γαμήσου υπουργέ!». Πήρε τους τραυματίες και τους μετέφερε αμέσως στο νοσοκομείο.

Μα καλά σήμερα οι δικοί μας -εκλεγμένοι-  πολιτικοί και υπουργοί «πού» βρίσκονται; Ήταν δυνατόν η Μαρία Αντουανέτα ή ο Λουδοβίκος να βγούνε στο μπαλκόνι των Βερσαλλιών και να πούνε «λογικευτείτε, με τις φωνές και τους αποκεφαλισμούς δεν βγαίνει τίποτα»; Ήταν δυνατόν να απαντήσει ο Τσάρος στους πεινασμένους φαντάρους και τους εξαθλιωμένους αγρότες: “take it easy”; Οι πρώτοι ράντισαν με το αίμα τους το έδαφος πέφτοντας το λεπίδι της γκιλοτίνας στο λαιμό τους και οι δεύτεροι κάνανε σπλατς όταν ρίξανε τα γεμάτα τρύπες κορμιά τους σε ένα πηγάδι της Σιβηρίας. Ήλπιζα ότι οι κύριοι Λοβέρδος, Χατζηδάκις, Πεταλωτής, Καραμανλής Πάγκαλος κτλ να είχαν μελετήσει καλά αυτά τα γεγονότα  μετριάζοντας τις αρνητικές συνέπειες των πολιτικών επιλογών τους ώστε να υπάρξει μια λελογισμένη αντίδραση για να μη δούμε γκιλοτίνες στη Βασιλίσσης Σοφίας.

Ακόμα και αν τα παραπάνω περιστατικά ήταν ψέματα και δεν συνέβησαν ποτέ ας καταλάβουμε αυτό: υπάρχουν στιγμές που πολλά μικρά ψέματα λένε μια μεγάλη αλήθεια και η αλήθεια είναι ότι η χούντα δεν έπεσε αλλά μεταμορφώθηκε και την μεταμορφώσαμε εμείς. Αν στις επόμενες εκλογές δω ποσοστά άνω του 15% σε κάθε ένα από τα μεγάλα κόμματα τότε λέω αυτό: Στις συγκεντρώσεις του Συντάγματος θα ήταν καλή ιδέα να στηθεί ένας τεράστιος καθρέφτης μπροστά από το κοινοβούλιο και έπειτα ας το μουντζώνουν όσο θέλουν.

Ας το θέσω αλλιώς. Η δημοκρατία σε αντίθεση με τη δικτατορία είναι πιο όμορφη και πιο λάγνα γκόμενα. Η δικτατορία είναι άκληρη και ξενέρωτη. Τη δημοκρατία τη γονιμοποιεί ο λαός έχοντας προηγηθεί το προπαρασκευαστικό και έπειτα «σπρώχνει» το εργαλείο του(ψήφος) στη σχισμή. Όταν αυτό που θα γεννηθεί δεν έχει τα δικά μας χαρακτηριστικά αρχίστε να ανησυχείτε. Όταν φτάνουμε πάνω από τη κάλπη δεν ψηφίζουμε λες και είμαστε πιωμένοι και μεθυσμένοι από τις υποσχέσεις που μας έδωσαν οι υποψήφιοι ξεχνώντας τη κατάντια μας αλλά ρίχνουμε το ρημάδι το φάκελο συνειδητά.  Έτσι όταν οι μελλοντικοί κυβερνώντες έχουν πολύ πολύ πολύ χαμηλά ποσοστά θα έχουμε και μείς το δικαίωμα να τους πούμε «άι γα*ήσου υπουργέ».
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News