Παρακολουθούμε όλοι τις εξελίξεις ώρα την ώρα πια – γιατί διαισθανόμαστε νομίζω όλοι, όσοι δεν κοιμόμαστε ύπνο βαθύ, ότι πέρα από το τεράστιο οικονομικό μας πρόβλημα που εξελίσσεται, συντελείται αυτές τις μέρες και μια μεγάλη ανατροπή στην κοινωνία μας. Τα δυό μεγάλα κόμματα γίνανε ένα στην συνείδηση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού – και ο περισσότερος κόσμος τα απαξιώνει ξεκάθαρα με τον γενικό αφορισμό «πασοκονουδού».

Τα άλλα κόμματα είναι ανύπαρκτα έως γραφικά, του ΚΚΕ συμπεριλαμβανομένου. Και στους δρόμους έχει ξεχυθεί ο κοσμάκης που πνίγεται πια στα κουτάκια που του χτίσαμε και μοιάζει αποφασισμένος να φέρει τ’ απάνω-κάτω. Τις δυό-τρείς τελευταίες μέρες έχει αρχίσει μία συστηματική υποτίμηση των (μέχρι προχτές σχεδόν «ηρωϊκών») Αγανακτισμένων, γιατί στριμώχνουνε μια τον Πεταλωτή, μια την είσοδο (ή την έξοδο;) της Βουλής ή τους συνέδρους για το μεταναστευτικό – και ποιος ξέρει ποιος έπεται.

Όσοι από μας συνεχίζουμε να είμαστε «μαζί τους» περνάμε πάλι εύκολα στην περιοχή των «λαϊκιστών» ή εκείνων που «στην αναμπουμπούλα χαίρονται», κ.λπ.  Υπάρχουν λέει «θεσμοί», «κινδυνεύει η δημοκρατία», «θα φύγει ο τουρισμός» και διάφορα άλλα ακούγονται από τους politically correctκαι τα ΜΜΕ – αλλά και στις παρέες. Και την Κυριακή έχουμε μπροστά μας ένα μεγάλο μάλλον συλλαλητήριο ενώ και το Σάββατο (με τον «λαό» κάπως πιο χαλαρό) θα μας δείξει εάν η δυναμική αυτού του «κινήματος» που δεν αρέσει σε κάποιους «διανοούμενους»,  αναπτύσσεται ή φθίνει.

Προσωπικά παρεμβαίνω ξανά και σήμερα εδώ στο protagon.gr για να αναρωτηθώ κάποια απλά πράγματα σε κοινό χώρο : Υπάρχουν άνθρωποι σκεπτόμενοι και λογικοί που πίστευαν ότι όλη αυτή ή ύβρις και η διαπλοκή, η κλεψιά, η λαμογιά, η διαφθορά, το πλιάτσικο των κυβερνήσεων της «πασοκονουδού» δεν θα οδηγούσαν κάποια στιγμή σε κάποιου είδους διαμαρτυρία, αγανάκτηση, οργή – μέχρι και στο χάος (που όλοι φυσικά απευχόμαστε και μισούμε). Ως πότε οι νόμοι «περί ευθύνης υπουργών», τα σκανδαλώδη κουκουλώματα, ο θρασύτατος πλουτισμός εντολοδόχων του «λαού» (που μια είναι «λαός» και μια είναι «σκεπτόμενοι πολίτες που μας ψηφίζουν») οι οποίοι κολυμπάνε στο χρήμα και κυκλοφοράνε και κορδωμένοι με ρόζ σατέν γραβάτες τρώγοντας με «δημοσιογράφους» τα μεσημέρια σε διάφορες «Brasseries”, ως πότε λέω φανταζόμαστε ότι θα περνούσανε στο ντούκου;

Είναι κυνικό βέβαια αλλά είναι και αληθές. Οσο περισσεύανε και κάτι ψιχουλάκια για τον «σκεπτόμενο ψηφοφόρο», είτε με τη μορφή επιδοτήσεων, είτε δανείων, είτε «μαύρων» συνεργασιών, διορισμών και εξυπηρετήσεων, όσο διαρκούσε το πάρτυ με τον πακτωλό των εκατομμυρίων (ευρώ) που προέκυπτε από την διακίνηση των ναρκωτικών κάτω από την μύτη (αν όχι με τις ευλογίες) των «θεσμών», οι ρόζ σατέν γραββάτες μπορούσαν να κυκλοφορούν ελεύθερες χωρίς να τρώνε ντομάτες και γιαούρτια – η και καμμιά σφαλιάρα ενίοτε. Απ’ τη στιγμή όμως που ο Γ.Α.Π απευθύνθηκε στον Δ.Ν.Τ  και στους εταίρους μας για βοήθεια  (όχι μόνο οικονομική κατά την γνώμη μου), η συνταγή χάλασε. Χάλασε γιατί οι «δανειστές» μας ήρθαν εδώ και ανακατεύτηκαν στα πόδια μας και δεν αφήνουν όλο αυτό το παρακράτος να λειτουργεί ανεξέλεγκτα. Ζητάνε λογαριασμό και μας θέτουν «υπό επιτήρηση». Οπότε η ισχύς όλου του πλέγματος «πασοκονουδού» (όχι μόνον του καθαρά «πολιτικού» πια, αλλά όλης της υπόγειας διασύνδεσης και μαύρης συνεργασίας αυτών των απατεώνων του «βάστα με να σε βαστώ»), άρχισε να βραχυκυκλώνεται και να ενοχλείται. Αυτό ζούμε τώρα : Την κατάρρευση  αυτού του άθλιου μεταπολιτευτικού σάπιου και διεφθαρμένου κράτους.

Προσωπικά μισώ την βία – κάθε μορφής. Αλλά αρνούμαι να δεχτώ ότι «λαϊκίζω» γιατί είμαι στο πλευρό των αγανακτισμένων και θα ήθελα και εγώ να ρίξω ένα γιαούρτι – άσχετα που δεν έχω τα κότσια ή δεν είναι του χαρακτήρα μου. Δεν τους λυπάμαι όμως τους «γιαουρτωμένους» (πρακτικά η συμβολικά), ούτε ανησυχώ ότι «κινδυνεύουν οι θεσμοί». Ποιοι «θεσμοί»; Δεν υπάρχουν θεσμοί και αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Τους εξαθλίωσαν και τους υποτίμησαν τα πρόσωπα που τους υπηρέτησαν. Ας μην κολλάμε λοιπόν αν ξέφυγε και ένα βοτσαλάκι στην Κέρκυρα ή αν αναγκάστηκαν να το σκάσουν από τον Εθνικό κήπο οι βουλευτές μας.  Το ζήτημα είναι αλλού : Να ευχόμαστε αυτή η κατ’ αρχήν υγιέστατη αντίδραση των αγανακτισμένων που, ευτυχώς, πληθαίνουν καθημερινά, να περιοριστεί στα γιαουρτώματα και την μείωση του τζίρου κάποιων δημοφιλών Brasseries με πελατεία τις «ροζ σατέν γραβάτες». Και το κίνημα των Αγανακτισμένων να οδηγήσει, σε κάποιες εβδομάδες ή λίγους μήνες (όπως συνέβη με το Πολυτεχνείο) σε αναγκαστική αλλαγή πορείας και, γιατί όχι, στην Δ’ Ελληνική – και πάντα κοινοβουλευτική – Δημοκρατία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News