Άρθρον 1ον: Όλοι, οι κανονικοί άνθρωποι αυτής της χώρας ,όλοι είμαστε άφραγκοι.
Άρθρον 2ον: Σε 16 ημέρες γεννιέται ο Χριστούλης, ροδαλός και αμέριμνος.
Άρθρον 3ον : Σε κάμποσες ακόμη μέρες έχουμε παραμονή πρωτοχρονιάς, που κατά την ελληνική και ουχί αμερικανική παράδοση, που στο σπιτικό μας ακολουθούμε, δίνουμε δώρα στους αγαπημένους μας (πολλοί δίνουν και σε όσους απεχθάνονται για να τους υποχρεώσουν – δεν ανήκω σε αυτή τη φυλή).

Συμπέρασμα: Πέρασαν οι καιροί των χριστουγεννιάτικων Ερμές, Φεράγκαμο και Μον Μπλαν, αφήστε δε που ασχέτως δυσπραγίας έχω βαρεθεί τον καταναλωτισμό και τα καινούργια, σκληρά, ατσαλάκωτα πράγματα. Θέλω τη ζεστασιά, το άγγιγμα του χεριού που μεταμορφώνει τα αντικείμενα σε δώρα, την έγνοια και τη φροντίδα που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την κίνηση «ανοίγω το πορτοφόλι μου και βγάζω χαρτονομίσματα».

Άρα; Άρα, βγάζω τα κάστανα απ’ τη φωτιά και τις νύχτες που επιστρέφω σπίτι μου, ανοίγω στο φουλ τις φωτιές και φτιάχνω γλυκίσματα και άλλα τινά για να προσφέρω στους αγαπημένους μου. Ένα για κάθε μέρα θα σας προτείνω, μέχρι την Πρωτοχρονιά.

Πρώτη στην τάξη, πρώτη στην καρδιά μου, η Ιωάννα, πολύτιμος συνδυασμός ντροπαλοσύνης και δύναμης, που λατρεύει τα κάστανα. Γι αυτήν προορίζεται το πρώτο βαζάκι στολισμένο με κατακόκκινη βελούδινη φαρδιά κορδέλα:

Τα κάστανα της Ιωάννας

1,5 κιλό ωμά παχουλά κάστανα
2 γεμάτα φλιτζάνια μαύρη ζάχαρη
4 φλιτζάνια νερό
1 λουβί βανίλιας
1 φλιτζάνι μπράντι λέει η συνταγή, εγώ όμως λέω να βάλω Αρμανιάκ

Θα χαράξουμε πρώτα ένα χ στην επίπεδη πλευρά κάθε κάστανου ώστε να μην εκραγούν κατά το ψήσιμο, τα απλώνουμε στο ταψί και τα ψήνουμε σε φούρνο στους 200 βαθμούς μέχρι να δούμε το χρώμα της σάρκας τους να αλλάζει και να μπορούμε να τα ξεφλουδίσουμε. Όσο είναι ακόμη πολύ ζεστά (εξ ού και το ρητό) βγάζουμε το κέλυφος και το εσωτερικό χνούδι προσπαθώντας να μείνουν ολόκληρα τα κάστανα. Μόνο για λόγους τελειομανίας και καλαισθησίας, αν και υποστηρίζω ότι τα μικρά λίγο ταλαιπωρημένα κομματάκια είναι και τα νοστιμότερα.

Σε μια χορταστικά μεγάλη κατσαρόλα και σε χαμηλή φωτιά ανακατεύουμε νερό με ζάχαρη μέχρι η ζάχαρη να διαλυθεί τελείως. Δυναμώνουμε τη φλόγα για να πάρει βράση. Προσθέτουμε τα κάστανα και τον λουβί της βανίλιας ανοιγμένο με κοφτερό μαχαίρι. Μια βράση ακόμη κι έπειτα σβήνουμε τη φλόγα, σκεπάζουμε και τα αφήνουμε στην ησυχία τους, όλη τη νύχτα. Το πρωί άλλη μία βράση για τα κάστανα κι έπειτα με τρυπητή μικρή κουτάλα θα τα μοιράσουμε σε αποστειρωμένα ωραία γυάλινα βάζα. Θα μοιράσουμε επίσης το μπράντι ή αρμανιάκ στα βάζα και μετά, το σιρόπι από την κατσαρόλα μέχρι να καλυφθούν τα κάστανα. Κλείνουμε τα καπάκια κι έπειτα μέσα σε ένα βαθύ ή λεκάνη ταψί με ζεστό νερό θα «μπανιάρουμε» τα βάζα για μία ώρα περίπου. Διατηρούνται έτσι για μήνες!

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News