Ίσως ήταν θέμα χρόνου. Μετά τις νεανικές εξεγέρσεις της Αθήνας, του Λονδίνου και του Παρισιού, η νεολαία της Ισπανίας πήρε τη σκυτάλη. Είχαν μεσολαβήσει, βέβαια, οι εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο, οι εικόνες από τη κατάληψη της πλατείας Ταχρίρ που έκαναν τον γύρο του κόσμου και η συνειδητοποίηση του δυτικού κόσμου ότι τα social medias  είναι ένα εξίσου ισχυρό όπλο με ένα καλάσνικοφ.

Οι νέοι της Ισπανίας, λοιπόν, μέσω του facebookκαι του twitter κινητοποιήθηκαν, οργανώθηκαν και δημιούργησαν ένα κίνημα̇ το κίνημα της 15^ης Μαίου. Στρέφουν τα πυρά τους ενάντια στο κομματικό κατεστημένο της χώρας τους, ζητούν «πραγματική (άμεση) δημοκρατία», ολιστική μεταστροφή των πολιτικών και οικονομικών επιλογών των κυβερνήσεων και κοινωνική δικαιοσύνη. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ομολογώ πως δεν είχα ιδέα. Γι' αυτό σκέφτηκα πώς ο καλύτερος τρόπος να μάθω είναι να περάσω από την ισπανική πρεσβεία, στη Διονυσίου Αεροπαγίτου, για να συνομιλήσω με όσους Ισπανούς βρίσκονταν εκεί διαδηλώνοντας και να μου εξηγήσουν οι ίδιοι.

Η αλήθεια είναι πως δεν υπήρχε πολύς κόσμος. Περίπου εβδομήντα άτομα, μισοί Ισπανοί και μισοί Έλληνες. Μερικά κορίτσια μοίραζαν φυλλάδια για τη «πραγματική δημοκρατία», μια μεγάλη παρέα από φοιτητές  ήταν καθισμένη στο έδαφος και συζητούσε για τις εξελίξεις στην Ισπανία ενώ λίγο πιο κάτω κάποια παιδιά έπαιζαν κιθαρά και τραγουδούσαν. Τότε μίλησα με την Λουθία, φοιτήτρια Erasmus στην Πάντειο, από τη Βαλένθια: «οι πολίτες στη χώρα μου δεν είναι όλοι ίσοι», μου λέει με στόμφο «οι νόμοι εφαρμόζονται επιλεκτικά, οι συντάξεις περικόπτονται για τους φτωχούς και αυξάνονται για τους βουλευτές ενώ διεφθαρμένοι επιχειρηματίες βρίσκονται στο απυρόβλητο». Τη διακόπτω για να τη ρωτήσω τι ακριβώς είναι αυτό που ζητάνε οι Indignados, όπως έχουν ονομαστεί. Εκλογές; συστημική αλλαγή; Επανάσταση;  «Ζητάμε πραγματική δημοκρατία», μου απαντάει «ζητάμε δικαιοσύνη. Ζητάμε από τους πολιτικούς να ενδιαφερθούν για εμάς, τους νέους».

Ομολογώ πως δεν ικανοποιήθηκα από την απάντηση. Μίλησα και με άλλους Ισπανούς αλλά ούτε εκείνοι με διαφώτισαν. Απ’ ό,τι φαίνεται δεν απαιτούν εκλογές, δεν ζητούν να πέσει η κυβέρνηση, ούτε επιθυμούν νέο Σύνταγμα. Ζητούν κάτι που ονομάζεται «πραγματική δημοκρατία» και τουλάχιστον το δικό μου το μυαλό δεν μπορεί να συλλάβει πλήρως τι εννοούν με αυτό τον όρο. Ίσως φταίει το πολιτισμικό χάσμα, ίσως φταίω εγώ. Πρέπει, όμως, να είμαστε δίκαιοι: αυτή η «democracia real» έχει κινητοποιήσει εκατοντάδες χιλιάδες νέους ισπανούς και παρά την απαγόρευση συγκέντρωσης στη κεντρική πλατεία της Μαδρίτης, ο κόσμος συνεχώς αυξάνεται. Το κίνημα της 15ης Μαϊου συνεχίζει τον αγώνα του για ένατη μέρα και σύμφωνα με τους διαδηλωτές δεν θα σταματήσει μέχρι να αισθανθεί ο κόσμος «ότι τα αιτήματα τους έχουν εισακουστεί». 

Μάλλον, κάπου εκεί βρίσκεται η εξήγηση με την Spanish Revolution: κανείς δεν ξέρει τί θέλει, όλοι όμως ξέρουν τι δεν θέλουν και πως, πλέον, έχουν τη δύναμη να αναγκάσουν όσους κυβερνούν να τους ακούσουν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News