Είναι σήμερα η τέταρτη ημέρα που ο Ρομάν Πολάνσκι ξυπνάει στο κρεβάτι του, σε ένα από τα πιο αριστοκρατικά χειμερινά θέρετρα του κόσμου, κι όχι μέσα στο κελί του, που είχε μόνο ένα νιπτήρα κι ένα κρεβάτι. Εκεί μπορούσε να συναντά τους δικούς του ανθρώπους για μια ώρα την εβδομάδα. Τώρα είναι μαζί τους αλλά δεν του επιτρέπεται να δρασκελίσει το φράκτη του εντυπωσιακού του σπιτιού. Μπορεί να βλέπει ωστόσο όποιον θέλει, να οργανώνει δείπνα, να στέλνει μέιλ και να τηλεφωνεί όπου θέλει. Βγήκε από τη φυλακή την Παρασκευή και βρίσκεται σε “κατ΄ οίκον περιορισμό” με ένα ηλεκτρονικό βραχιόλι περασμένο στο σώμα του. Μαζί του, η γαλλίδα γυναίκα του και τα δυο τους ανήλικα παιδιά. Αν δραπετεύσει, τα 4.5 εκ. ευρώ που έχει καταβάλει ως εγγύηση θα περιέλθουν στο ελβετικό κράτος.

Δεν υπάρχει μία αλήθεια μας έλεγε σ’ όλες του τις ταινίες, το ‘χει πει και το ξαναλέει με τη ζωή του. Γι αυτό κι εγώ βλέπω και ξαναβλέπω τον Ένοικο, την κατά πολλούς καλύτερη ταινία του. Πρωταγωνιστούσε ο ίδιος (μαζί με την Ιζαμπέλ Ατζανί) σε μια ιστορία που σαν κοχλίας όλο και έστριβε και ενέτεινε το φόβο και το άγχος. ‘Ένα σύμπαν αγωνίας, βουβής με την εξαίρεση μιας σπαρακτικά άγριας κραυγής.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News